«میخ»ها در کمین گردشگران یک پارک جنگلی در شمال!

این سفر آنجا برای ما رنج آور شد که در یکی از محوطه های باز داخل «پارک جنگلی جوارم» خودرو خود را پارک کردیم. اندکی بعد متوجه شدیم که باد جفت لاستیک هایمان خالی شده است. با وارسی لاستیک ها پی بردیم که عامل پنچری لاستیک ها ورود میخ و اشیاء نوک تیز است.

به گزارش «دنیای سفر»، تصور کنید در یکی از روزهای گرم سال تصمیم گرفته اید تا به منطقه ای ییلاقی و سرسبز در نواحی شمال کشور بروید. گوشی تلفن همراه خود را بر می دارید و با اندکی جست وجو و در نظر گرفتن امکانات رفاهی و گردشگری، به این نتیجه می رسید که در نهایت مقصد خود را پیدا کرده اید.

وسایل سفر خود را آماده می کنید و به دل جاده می زنید تا تجربه ای متفاوت از حضور در یک پارک جنگلی که توسط بخش خصوصی اداره می شود داشته باشید. پس از حدودا ۲۰۰ کیلومتر به روستای «جوارم» در استان مازندران و شهرستان سوادکوه می رسید. پیش از سفر درباره اینکه کجا برویم در سایت های گردشگری مطالبی خوانده اید و گمان می کنید ادامه این ماجراجویی به همان سبک و سیاقی که نوشته شده است پیش برود، اما روند این سفرنامه رنگ و بوی تراژدیک به خود می گیرد.

اگرچه در توصیف «پارک جنگلی جوارم» از آن به عنوان منطقه نمونه گردشگری نام برده اند اما تجربه حضور خانوادگی خبرنگار ایسنا در این محیط سرسبز خاطره ناخوشایندی را ایجاد کرد که جان مایه نگارش این گزارش شد.

این سفر آنجا برای ما رنج آور شد که در یکی از محوطه های باز داخل «پارک جنگلی جوارم» خودرو خود را پارک کردیم. اندکی بعد متوجه شدیم که باد جفت لاستیک هایمان خالی شده است. با وارسی لاستیک ها پی بردیم که عامل پنچری لاستیک ها ورود میخ و اشیاء نوک تیز است. تا این بخش داستان کاملا طبیعی است که لاستیک پنچر شود اما این مسأله آنجا غیر طبیعی می شود که بعد از چند دقیقه به این نتیجه می رسید که این پنچری انگار طبیعی نبوده است.

گویا عده ای سودجو از پنچری ماشین، یا افراد مردم آزار، با تعداد غیر قابل شمارشی از میخ، پیچ، و هر وسیله ای که بشود آسیبی به لاستیک برسانند، سطح قابل توجهی از محوطه را آلوده کرده اند. برای آنکه سایر لاستیک ها آسیب نبیند، تا آنجا که می شد، مسیر را میخ روبی کردیم. دیگر لاستیک زاپاسی نداشتیم و چنانچه سایر لاستیک ها پنچر می شد، به اجبار باید خودروبر، یدک کش یا امداد خودرو می آمد که در آن جاده و مسیر، قاعدتا هزینه اش مبلغ قابل توجهی می شد.

این اتفاق در حالی رخ داده است که برای ورود هر خودور به این پارک جنگلی مبلغی اخذ می شود. در ورودی این پارک جنگلی و بر روی قبض اما هیچ شماره تماسی برای تماس با مدیریت وجود نداشت و دربان این محوطه نیز نسبت به انتقادی که به وجود مشکوک میخ ها داشتیم، هیچ واکنش خاصی نداشت گویا این ماجرا برایشان کاملا طبیعی بوده است. حتی وقتی از او شماره تماس مدیریت یا یک مسئول را تقاضا کردیم، رفتاری بی تفاوت داشت.

فقدان پاسخگویی، اتلاف وقت و آسیب روانی و خسارت مالی وارده به دلیل پنچرگیری لاستیک های دو خانواده، بخشی از هزینه ای است که ممکن است به سایر گردشگران تحمیل شود.