ممنوع الفعالیت کردن هنرمندان! یادتان باشد عاقبت مبصرها عذرخواهی می‌کنند ...

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از عصر ایران، محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی امروز اعلام کرده است : اسامی هنرمندانی که احتمالا ممنوع الغعالیت می‌شوند هفته آینده اعلام خواهد شد و وضعیت سینماگرانی که در ماجرای بیانیه مربوط به خوزستان و حاشیه‌های جشنواره کن دچار مشکل شدند، مشخص می‌شود.

این قضیه ممنوع‌الکاری (البته درست این است که بنویسیم ممنوع از کار ولی غلط مصطلح است) واقعا از آن موارد بغرنج در سینمای ایران است که بعد از چند دهه همچنان وجود دارد، موضوعی که هیچ گاه هم پیامد مثبتی نداشته است، از همان سالهای اوائل انقلاب گرفته تا به امروز.

بعد از درگذشت فردین، ناصر ملک مطیعی، بهمن مفید و ... جامعه چه اندازه متاسف بود از اینکه این هنرمندان مورد بی مهری واقع شدند و دیگر فرصت نیافتند در حرفه‌شان فعالیت کنند. هیچ کدام از مدیران و مسئولان وقت که هم اکنون هم زنده‌اند مسئولیت این تصمیمات را بر عهده نگرفت و هر کسی گفت کار من نبود، دیگری بود و ...

یا ممنوع الکار شدن جمشید هاشم‌پور در دهه شصت به مدت 3 سال که هنوز هیچ دلیل مشخصی برای آن وجود ندارد و ... حتی شایعه شده بود به دلیل تراشیدن موی سرش او را ممنوع الکار کرده اند و خود او اظهار کرده بود پس از بازگشت به سینما از تراشیدن موهای سرش واهمه داشت تا مبادا بار دیگر فعالیت او در بازیگری ممنوع‌ شود.

در کنار این ممنوع الکار بودن بازیگران موضوع توقیف فیلم‌ها هم همواره مطرح بوده است، اما به غیر از چند فیلم عاقبت بعد از گذشت چند سال معمولا فیلم‌ها هم مجوز نمایش گرفته‌اند.

آنچه حائز اهمیت است این که این اتفاقات قطعا مقطعی بوده و بعد از یک مدت کارکرد خود را از دست می‎‌دهد، حال شاید این موارد تنبیهی باشد و یا جهت ترساندن و انذار بقیه عوامل سینما ، اما تنها نکته‌ای که از آن می‌ماند رنج و عذابی است که بر هنرمند و هنرمندان در این دوره ممنوع الکاری اعمال می‌شود.

در همین چند روز خبری از سینمای هالیوود انتشار یافت که بسیار جای تامل دارد، آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار پس از ۵۰ سال از «ساشین لیتل فدر» برای اتفاقاتی که پیرامون اعطای جایزه اسکار سال ۱۹۷۳ به «مارلون براندو» برای این بازیگر زن رخ داد، عذرخواهی کرد .

اصل قضیه این بود که در سال ۱۹۷۳ «مارلون براندو» برای بازی در نقش «ویتو کورلئونه» در فیلم «پدرخوانده» ساخته «فرانسیس فورد کاپولا» به عنوان بهترین بازیگر مرد جوایز اسکار انتخاب شد، براندو به جای خود یک دختر ۲۶ ساله سرخپوست به نام «ساشین لیتل فدر» را به مراسم فرستاد و او بر روی صحنه رفت و به جای گرفتن اسکار پیام براندو را مبنی بر رد کردن جایزه اسکار خواند.

ساشین لیتل‌فدر با لباس بومی سرخپوستان آمریکایی به روی صحنه رفت و در اعتراض به عدم وجود نماینده بومیان آمریکایی در صنعت سینما، جایزه اسکار را از طرف براندو نپذیرفت و پیام او را به حاضرین رساند.

حرکت «مارلون براندو» در رد جایزه اسکار ۱۹۷۳ در واقع اعتراضی به نمایش دادن چهره ای وحشی و خشن از سرخپوستان در صنعت سینمایی هالیوود در آن دوران بود. اما علی رغم خوشحالی "براندو" از این اتفاق، «لیتل فدر» که پیش از آن در چند فیلم و سریال بازی کرده بود، دیگر هیچگاه فرصت حضور مجدد در سینما و تلویزیون را نیافت و ممنوع الفعالیت شد.

سخنان «ساشین لتیل فدر» در مراسم اسکار توجهات را به اعتراضات بومیان در سال ۱۹۷۳ در داکوتای جنوبی جلب کرد و منجر به تحریم، حمله، آزار و تبعیض حرفه‌ای او در ۵۰ سال گذشته شد و در لیست سیاه هالیوود قرار گرفت.

حالا و پس از گذشت پنجاه سال، موزه آکادمی اسکار علاوه بر برگزاری یک برنامه و گفتگوی ویژه با عنوان «عصری با ساشین لیتل فدر» در تاریخ ۱۷ سپتامبر امسال، بابت رفتاری که با او شد، عذرخواهی می‌کند.

ذکر این مثال برای این است که یادتان باشد حتی 50 سال نه بلکه شاید 5 سال دیگر، برای این ممنوع الفعالیت کردن‌ها و یا لیست سیاه درست کردن‌ها و ... عذرخواهی کنید.