«اَمُرداد» فرشته نگهبان گیاهان


«اَمُرداد» فرشته نگهبان گیاهان

اَمرداد، فرشته ای است که به حفظ گیتی و خوراک و گیاهان می پردازد و مردم در هفتمین روز پنجمین ماه سال به پیروی از این فرشته، امردادگان را به شور و شادی می گذراندند.

اَمرداد، فرشته ای است که به حفظ گیتی و خوراک و گیاهان می پردازد و مردم در هفتمین روز پنجمین ماه سال به پیروی از این فرشته، امردادگان را به شور و شادی می گذراندند.

به گزارش «دنیای سفر»، در ایران باستان، برپایی جشن با آیین های سنتی مختلف یکی از فرهنگ های مردم به شمار می آمد. جشن های دوازده گانه، از جشن هایی بودند که به مناسبت یکی شدن نام یکی از روزهای ماه با نام ماه برگزار می شدند. جشن اَمردادگان هم یکی از این جشن های دوازده گانه با نماد گل زنبق است. این جشن در هفتمین روز از پنجمین ماه سال که هر دو «اَمرداد» نام داشتند، برگزار می شد.

در دوران باستان و عصر ساسانی و پس از آن، مردم در امردادگان به ستایش «امشاسپندِ نگهبان گیاهان» می پرداختند و با آداب و آیین هایی در دشت و فضای باز آن را جشن می گرفتند. پس از جشن، مردم شروع به نیایش و پرستش خداوند می کردند که این نیایش ها امروزه در قالب متون اوستایی و متون پهلوی باقی مانده است.

در ایران باستان این جشن را به فرشته ای به نام «امشاسپند امرداد» نسبت می دادند که از مقربان درگاه اهورامزدا بود. در گاه شمار زرتشتی «امشاسپند امرداد» نماد جاودانگی و تندرستی است و به عنوان نماینده پاکی و آبادی زمین شناخته می شود و این فرشته، بیماری ها، زیان و گرسنگی را از بین می برد. ایرانیان باستان هم به پیروی از این فرشته روز جشن امردادگان را به شور و شادی می گذارندند.

«اَمُرداد» فرشته نگهبان گیاهان

صدرالدین طاهری عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان در گفت و گو با ایسنا در سال ۱۳۹۸، درباره جشن امردادگان گفته بود: «مانند همه ماه های دیگر، وقتی اسم روز و اسم ماه با هم یکسان شده و تلاقی پیدا می کنند آن روز، جشن ماهانه برگزار می شود؛ یعنی هفتم مرداد که امرداد نام دارد و ماه پنجم هم نامش امرداد است، جشن امردادگان برگزار می شود. امرداد، امشاسپند نگهبان گیاهان بوده است و بی مرگی هم ارتباط ویژه ای با آن موضوع دارد؛ چرا که ما سرسبزی و بی مرگی را در رابطه با گیاهان می بینیم و حتی بعضی از گیاهان مثل گیاه سرو که خزان ندارد را نماد جاودانگی می دانیم؛ از این نظر، امردادگان، جشنی است که برای بزرگداشت زندگی گیاهی و پوشش گیاهی کره زمین برگزار می شده. مردم در این روز به باغ ها و پردیس ها و کشتزارها می رفتند و در آنجا خدا را نیایش کرده و سفره ای از میوه های مختلف تابستان گسترانیده و آیین امردادگان را برپا می کردند.»

هاشم رضی در کتاب گاه شمار و جشن های ایران باستان آورده است: «امرداد نام ششمین و به عبارتی هفتمین و آخرین امشاسپندان است. این نام نیز در اوستا، به ویژه سرودها، صفتی است برای اهورامزدا، به معنای مظهر زوال ناپذیری و پایندگی خداوند است. در جهان خاکی نگهبانی و سرپرستی گیاه و رستنی با او بوده است.»

ابوریحان نیز در این باره گفته است: «معنای مرداد آن است که مرگ و نیستی نداشته باشد و امرداد فرشته ای است که به حفظ گیتی و اقامه غذاها و داروهایی که اصل آن نبات است و مزیل جوع و ضرر و امراض هستند موکل است.»

همچنین خیام در نوروزنامه این چنین گفته است: «مردادماه یعنی خاک، داد خویش بداد از برها و میوهای پخته که در وی به کمال رسد و نیز هوا در وی مانند غبار خاک باشد و این ماه میانه تابستان بود و قسمت او از آفتاب، برج اسد را باشد.»

جشن امردادگان در گاه شماری ایران باستان روز هفتم امرداد و در تقویم فعلی در سوم مرداد برگزار می شود. دلیل این اختلاف زمان در تعابیری این چنین آورده شده است: این اختلاف زمان به دلیل تغییر سالشمار است. در زمان قدیم سال را به ۱۲ ماه و هر ماه را به ۳۰ روز تقسیم می کردند، ولی امروزه شش ماه اول سال ۳۱ روز و پنج ماه بعدی ۳۰ روز و آخرین ماه ۲۹ روز است. اگر سال کبیسه باشد ماه آخر هم ۳۰ روزه حساب می شود. به همین خاطر این جشن نسبت به تقویم قدیمی چهار روز زودتر، یعنی در سوم مرداد برگزار می شود که در واقع همان روز هفتم مردادماه در دوران باستان است.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گردشگری

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


اعدام برای کارگردان شیطان صفت / 2 دختر هنرجو را در تله شوم خود انداخت + جزییات