نقاشی‌هایی از صحنه جرم

یک خشم سرگردان Pierre Riviere
طاها حامد مجموعه « پیر ریویر » را یک سال پس از خواندن کتابی درباره ی زندگی این شخصیت به قلم میشل فوکو آغاز کرد.
داستان درباره ی « پیر » پسری بیست ساله در سال 1835 میلادی است که در دهکده محل سکونتش در فرانسه طی اقدامی خوشنت بار مادر آبتسن ، برادر خردسال و خواهر نوجوان خود را با داس به طرز هولناکی به قتل رسید.
یک ماه پس از دستگیری ، در اعترافات دادگاه خاطرات و دلایل خود را از ارتکاب این عمل توضیح داده است.
این داستان بازتاب تاثیر متقابل والدین و اجتماع بر فرزندان است که در نهایت، موجب بیماری های روانی و اختلال تشخیص در آن ها و ارتکاب خشونت علیه دیگران می شود.
مسئله تضاد، خشونت و ارتباط آن با روان انسان به عنوان قوه ی درک و تصمیم گیری او. امری بسیار ملموس در زمان ماست، چرا که امروز بیش از هر زمان دیگری شاهدا خشونت ناشی از اختلالات روانی در جامعه هستیم.
می توانیم بر این فرض تکیه کنیم که به دلیل تجربه زیست مشترک جمعی ، انسان ها قادر به درک و هم ذات پنداری پیچیده ترین امیال و ادراکات یک دیگر در نهانی ترین لایه های ناخودآگاه شان هستند، حتی اگر خود به عمل خشونت بار علیه دیگری نپرداخته اند، طاها حامد با توجه به این قوه انسانی و در جایگاه هنرمندی دغدغه مند و جستجوگر ، در محتوای آثار خود به مفهوم خشونت ریشه ها و نمودهای آن در جامعه انسانی معاصر پرداخته است و سعی بر تحلیل این امر از منظری نقاشانه و غیرعینیت گرا داشته است .

او با درک عمیق این مهم که روح و روان انسان بحثی چند لایه و به دور از فرم و شکلی ثابت است ، در این مجموعه به شکلی هوشمندانه سعی بر آشنایی زدایی درون مایه این داستان و مفهوم خشونت دارد و به همین جهت به سراغ زیبایی شناسی به دور از عینیت گرایی و یا داستان سرایی رفته است و یا به کارگیری تکنیک چند جانبه ، عمل بیانگرایانه نقاشانه و ترکیب بندی های فعال، تحلیل بصری و شخصی خود را به نمایش درآورده است و نیز برای تفکر و تعمق مخاطب مجالی را باقی گذاشته است.

در این نمایشگاه انفرادی طاها حامد با موضوع تاثیر هنر بر کاهش آسیب های اجتماعی در دوران پسا کرونا برگزار گردیده است ...

10 اثر در دو اندازه متفاوت ... 100*70 و 100 *130 به نمایش گذاشته شده است.

موضوع نمایشگاه تاثیر هنر بر کنترل خشونت
بررسی تاثیر هنر بر کاهش آسیب های اجتماعی در ایران و به ویژه با توجه دوران کرونا و قرنطینه های خانوادگی و اجتماعی صورت گرفته است