رؤیای دست نیافتنی عادی سازی پاکستان با رژیم صهیونیستی

ناظران از شنیدن این خبر که دولت سعودی سپرده سه میلیارد دلاری به پاکستان را پس از به قدرت رسیدن شهباز شریف نخست وزیر پاکستان به جای عمران خان، برای این کشور تمدید کرده است، شگفت زده نشدند زیرا این سپرده همان سپرده ای است که دولت سعودی با تحریک آشکار آمریکا و اسرائیل، از عمران خان خواسته بود آن را بازگرداند.

ناظران تاکید می کنند که از همان آغاز مشخص بود که عمران خان با فشار شدید کشوری مواجه است که وی آن را کشور دوست توصیف کرده بود و آن زمان همه انگشت ها به سمت دولت سعودی نشانه می رفت تا پاکستان روابط خود را با رژیم اسرائیل عادی سازی کند و هنگامی که عمران خان مخالفت کرد، با توطئه آشکار آمریکا مواجه شد، توطئه ای که سعودی به طور مستقیم در آن مشارکت کرد و همین توطئه به عزل عمران خان و به قدرت رسیدن شهباز شریف انجامید، کسی که نزدیک به سعودی است.

ناظران معتقدند که آمریکا از عمران خان فقط به علت مخالفت با عادی سازی روابط با اسرائیل انتقام نگرفت بلکه همچنین به این علت که وی به طرح «کمربند و جاده» چین پیوست و با این کشور معاهده همکاری اقتصادی به ارزش 62 میلیارد دلار امضا و در همین حال روابط پاکستان را با ایران تقویت کرد.

عمران خان همچنین کنار فلسطین ایستاد و با ایجاد پایگاه‌های نظامی آمریکایی در پاکستان در مرزهای مشترک با چین مخالفت کرد.

حتی پایگاه انگلیسی «میدل إیست آی» چند وقت پیش گزارشی منتشر کرد و در آن به علل عزل عمران خان پرداخت. این پایگاه نوشت که پاکستان با توجه به بحران اقتصادی، برای بهره مندی از کمک مالی سعودی و دیگر کشورهای عرب خلیج فارس تحت فشار قرار داشته است تا از این کشورها پیروی کند و سوار قطار عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی شود.

با این حال نکته قابل توجه این است که طرف هایی که پاکستان را تحت فشار قرار داده اند تا روابط خود را با رژیم اسرائیل عادی سازی کند، فراموش کرده یا خود را به فراموشی زده اند که ملت پاکستان از جمله ملت های مسلمانی است که همواره کنار ملت فلسطین ایستاده و هیچگاه زیر بار عادی سازی نرفته است و هیچ نخست وزیری در پاکستان امکان ندارد به سمت عادی سازی برود و در قدرت باقی بماند و البته نمونه ها و شواهد فراوانی در این باره وجود دارد که این حقیقت را ثابت می کند و کافی است به یک نمونه اشاره کنیم و آن سخنرانی عمران خان در هفتاد و پنجمین سال استقلال پاکستان است که 8 میلیون نفر آن را مشاهده کردند در حالی که سخنرانی شهباز شریف را فقط 130 هزار نفر مشاهده کردند و عاقل را همین اشاره بس است.