آنِ شخصیت در قصه‌گویی دینی

به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان کرمان، سولماز صادق‌زاده قصه‌گوی برگزیده ملی و بین‌المللی و مربی آفرینش‌های فرهنگی کانون پرورش فکری تبریز ۸ شهریور ۱۴۰۱ آن شخصیت در قصه‌گویی دینی را برای اعضای انجمن قصه‌گویی استان کرمان به صورت مجازی تشریح کرد.

بنابر این خبر، صادق‌زاده ابتدا هر قصه‌ای را که آدمی را از مرحله بشر بودن به مرحله انسان بودن برساند در زمره قصه‌گویی دینی دانست و درباره تفاوت‌های قصه و داستان بیان کرد: قصه محصول ذهنیت جمع است و سینه به سینه از دل چند نسل فرایند زمانی را طی کرده تا به مخاطب برسد و قهرمان‌های سیاه و سفید دارد در حالی که داستان با نویسنده مشخص و روابط علی و معلولی قوی و شخصیت‌های خاکستری نوشته می‌شود.

وی زبان گفتاری، روایی و گزارشی نزدیک به زبان عامه مردم و آمده از ادبیات شفاهی را از مشخصه‌های دیگر قصه‌ها معرفی کرد و یادآور شد: قصه‌ها زمان و مکان مشخصی ندارند و برخلاف داستان جنبه‌های رئالیستی قوی در آن‌ها دیده نمی‌شود.

صادق‌زاده هر قصه خوبی را در زمره قصه‌گویی دینی خواند و گفت: دو نوع قصه دینی «قصه برآمده از دین» که مستقیم وارد مفاهیم دینی می‌شود و برای قصه‌گویی باید به متن اصلی روایت وفادار ماند داریم و همچنین «قصه برای دین» که از مفاهیم دینی بهره و وام می‌گیرد و امکان دخل و تصرف در متن آن وجود دارد.

قصه‌گوی برگزیده ملی و بین‌المللی افزود: هر قصه‌ای با هر دورنمایه معنوی و عرفانی برای کودکان امروز مناسب نیست و باید مفاهیمی متناسب با وضع اجتماعی حال حاضر انتخاب شود و با توجه به این‌که در لایه‌های زیرین برخی قصه‌ها پیام‌های منفی به مخاطب منتقل می‌شود رویکردهای معنوی و عرفانی‌شان باید مورد تجدید نظر و بازنویسی قرار گیرد.

کارشناس نشست تخصصی انجمن قصه‌گویی کانون کرمان شهامت، آن شخصیت و بذله‌گویی را برای قصه‌گو خاطر نشان کرد و تشریح کرد: بذله‌گویی به ماندگاری شخصیت کمک می‌کند و همچنین استفاده از لهجه‌هایی که در ذات‌شان مزه و طنز دارند و دست‌اندازی و اغراق قصه‌گو نسبت به وضعیت خودش بار طنز قصه را بالا می‌برد.

وی آنِ شخصیت یا جاذبه شخصیتی را برآمده از نگاه، لحن، بیان، خصوصیات چهره و ... خواند و افزود: قصه‌گو می‌بایست متناسب با حال روایت ریزه‌کاری‌ها و جزئیاتی را برای شخصیت طراحی کند تا برجسته و برای مخاطب جذاب و تازه باشد.

در ادامه این نشست تخصصی نقطه ضعف قصه‌های دینی پایان اجراها و نتیجه‌گیری‌ قصه‌گو که باعث می‌شود فرصت اندیشیدن از مخاطب گرفته شود شناخته شد و کتاب‌های کلر ژوبرت و عناصر معنوی آن در رابطه با قصه‌گویی دینی مورد بررسی قرار گرفت.