ظرایف و لطایف قصه‌های آئینی و سنتی


ظرایف و لطایف قصه‌های آئینی و سنتی

انجمن قصه‌گویی کانون کرمان نشستی تخصصی با حضور فرزانه فرازمند و با موضوع «ظرایف و لطایف قصه‌های آیینی و سنتی» برای اعضای انجمن قصه‌گویی استان برگزار کرد.

به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان کرمان، فرزانه فرازمند مدرس و داور قصه‌گویی نقالی را هنری قدیمی و ریشه‌دار معرفی کرد و درباره لحن، زبان بدن، بداهه‌گویی، آغازبندی، میان‌بندی و پایان‌بندی، زمان و ارتباط‌های‌ زمانی، هدف و نتیجه در نقالی در این نشست مجازی که ۹ شهریور ۱۴۰۱ برگزار شد صحبت کرد.

بنابر این خبر، فرازمند ریشه نقالی را از شرق و ایران و از آثار و ادبیات کلاسیک ایرانی دانست و گفت: آثار مکتوب و ادبیات ایران به عنوان سرمایه ملی و میراث جهانی از طرف یونسکو ثبت شده است و جایگاه والا و ارزشمندی دارد.

بر همین اساس وی نقالی را نوعی هنر نمایشی نامید که بیان و حرکت در آن نقش مهمی دارد و افزود: نقالی یک تئاتر یک‌نفره است و منظور از رهایی در اجرا در اختیار گرفتن بدن، چهره، صورت و ... برای برقراری ارتباط دوسویه بین قصه‌گو و مخاطب است.

کارشناس مهمان نشست، نقش‌پذیری در نقالی را چون بازیگری مهم دانست و بیان کرد: نقال می‌بایست علاوه بر شناخت خود و بدنش، شخصیت‌ها و باورهایشان را هم به خوبی بشناسد و نقش همه آن‌ها را به خوبی ایفا کند.

در ادامه گفته شد: نقالی هم مثل داستان حکایتی از گفتمان‌هاست و اهداف موجود در داستان باید از طریق بیان، اندیشه نهفته و اکت‌های داستانی را منتقل کند و فرازمند نتیجه‌گیری را به این دلیل که فرصت اندیشیدن را از مخاطب می‌گیرد و اندیشه قصه‌گو به شنونده تحمیل می‌شود نقطه ضعف قصه‌گویی ذکر کرد.

همچنین در مبحث بعدی این نشست تخصصی آغاز، میان‌بندی و پایان‌بندی قصه این‌گونه تشریح شد: معمولا یک نقال کارش را با نام خدا و رخصت گرفتن شروع می‌کند و انتخاب اشعار اول و لحظه ورود به داستان و ارتباط‌گیری با مخاطب باید مرتبط با مضمون قصه باشد.

نقال برای میان‌بندی به یک سری ابزار نیاز دارد که برای رفع ابهامات به قصه وارد می‌شوند و استفاده نادرست از آن می‌تواند ایجاد ابهام کند. قصه‌گو در این مرحله باید با بررسی دقیق داستان ریخت قصه و اجزا و رابطه بین آن‌ها را کشف کرده باشد، اتفاقات، شخصیت‌های اصلی و فرعی را بشناسد و رابطه درست و صمیمانه و بدون تکلفی بین ابزار و روند قصه برقرار کند.

مدرس و داور قصه‌گویی در رابطه با بحث زمان و مضمون یادآور شد: زبان نقالی باید زبانی مابین زبان عامیانه و زبان فاخر متن باشد و استفاده از آواها برای این کار و فضاسازی ذهنی مخاطب موثر است.

قصه‌گو باید با آگاهی وجودی، عقلانیت، احساس و ... با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند تا تمامیت مضمون قصه را بتواند به مخاطب منتقل کند و از آنجا که روح غالب بر نقالی روح حماسه و وطن‌پرستی و خردورزی است بهترین وزن برای آن هم اوزان عروضی شاهنامه فردوسی خواهد بود.

پایان‌بخش این نشست تخصصی قصه‌گویی انتخاب زاویه دید راوی و انواع روایت‌ها و ویژگی‌های هر کدام بود.


به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان کرمان، فرزانه فرازمند مدرس و داور قصه‌گویی نقالی را هنری قدیمی و ریشه‌دار معرفی کرد و درباره لحن، زبان بدن، بداهه‌گویی، آغازبندی، میان‌بندی و پایان‌بندی، زمان و ارتباط‌های‌ زمانی، هدف و نتیجه در نقالی در این نشست مجازی که ۹ شهریور ۱۴۰۱ برگزار شد صحبت کرد.

بنابر این خبر، فرازمند ریشه نقالی را از شرق و ایران و از آثار و ادبیات کلاسیک ایرانی دانست و گفت: آثار مکتوب و ادبیات ایران به عنوان سرمایه ملی و میراث جهانی از طرف یونسکو ثبت شده است و جایگاه والا و ارزشمندی دارد.

بر همین اساس وی نقالی را نوعی هنر نمایشی نامید که بیان و حرکت در آن نقش مهمی دارد و افزود: نقالی یک تئاتر یک‌نفره است و منظور از رهایی در اجرا در اختیار گرفتن بدن، چهره، صورت و ... برای برقراری ارتباط دوسویه بین قصه‌گو و مخاطب است.

کارشناس مهمان نشست، نقش‌پذیری در نقالی را چون بازیگری مهم دانست و بیان کرد: نقال می‌بایست علاوه بر شناخت خود و بدنش، شخصیت‌ها و باورهایشان را هم به خوبی بشناسد و نقش همه آن‌ها را به خوبی ایفا کند.

در ادامه گفته شد: نقالی هم مثل داستان حکایتی از گفتمان‌هاست و اهداف موجود در داستان باید از طریق بیان، اندیشه نهفته و اکت‌های داستانی را منتقل کند و فرازمند نتیجه‌گیری را به این دلیل که فرصت اندیشیدن را از مخاطب می‌گیرد و اندیشه قصه‌گو به شنونده تحمیل می‌شود نقطه ضعف قصه‌گویی ذکر کرد.

همچنین در مبحث بعدی این نشست تخصصی آغاز، میان‌بندی و پایان‌بندی قصه این‌گونه تشریح شد: معمولا یک نقال کارش را با نام خدا و رخصت گرفتن شروع می‌کند و انتخاب اشعار اول و لحظه ورود به داستان و ارتباط‌گیری با مخاطب باید مرتبط با مضمون قصه باشد.

نقال برای میان‌بندی به یک سری ابزار نیاز دارد که برای رفع ابهامات به قصه وارد می‌شوند و استفاده نادرست از آن می‌تواند ایجاد ابهام کند. قصه‌گو در این مرحله باید با بررسی دقیق داستان ریخت قصه و اجزا و رابطه بین آن‌ها را کشف کرده باشد، اتفاقات، شخصیت‌های اصلی و فرعی را بشناسد و رابطه درست و صمیمانه و بدون تکلفی بین ابزار و روند قصه برقرار کند.

مدرس و داور قصه‌گویی در رابطه با بحث زمان و مضمون یادآور شد: زبان نقالی باید زبانی مابین زبان عامیانه و زبان فاخر متن باشد و استفاده از آواها برای این کار و فضاسازی ذهنی مخاطب موثر است.

قصه‌گو باید با آگاهی وجودی، عقلانیت، احساس و ... با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند تا تمامیت مضمون قصه را بتواند به مخاطب منتقل کند و از آنجا که روح غالب بر نقالی روح حماسه و وطن‌پرستی و خردورزی است بهترین وزن برای آن هم اوزان عروضی شاهنامه فردوسی خواهد بود.

پایان‌بخش این نشست تخصصی قصه‌گویی انتخاب زاویه دید راوی و انواع روایت‌ها و ویژگی‌های هر کدام بود.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه رسانه کودک

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!


روی کلید واژه مرتبط کلیک کنید

بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


لاوروف درباره تضمین های امنیتی در صورت مذاکرات درباره اوکراین صحبت کرد