حرکت اشیاء با قدرت ذهن یا تله‌کینسیس چیست؟

به گفته بردلی وویتک، استاد علوم شناختی در مؤسسه علوم داده هالیشیولو؛ هدف اصلی خواندن سیگنال مغز و تبدیل آنها به عمل در جهان واقعی است. هر چقدر سیگنال‌های بیشتری خوانده شود، کنترل بیشتری نیز روی اشیا به وجود می‌آید. با این حال چالش اصلی اینجاست که فرد به طور همزمان روی چند شیء می‌تواند تمرکز کند. برخی از افراد نمی‌توانند دو کار بسیار ساده را به طور همزمان انجام دهند، بنابراین تصور این که تنها با کمک یک ایمپلنت مغزی بتوان به طور همزمان سبزیجات خرد کرد، نوشیدنی ریخت و یادداشت نوشت، جسورانه است.

از سوی دیگر زیست‌شناسی و به‌خصوص عصب‌ها، برای کامپیوترها بسیار پروسرصدا به شمار می‌روند، بنابراین کامپیوترها قادر به خواندن سیگنال‌های زیادی نیستند. هر چه میزان صدا بیشتر باشد، میزان سیگنال‌های خوانده‌شده کمتر می‌شود. بشر به دستگاهی نیاز ندارد که هر سیگنال رهگذری را بخواند و آن را به حرکتی تصادفی تبدیل کند. با این حال اگر تعریف از دورجنبی «تکان دادن اشیا بدون لمس فیزیکی آنها» باشد، همین حالا نیز ایمپلنت‌های مغزی وجود دارد که این کار را انجام می‌دهد.

تکان دادن اشیا بدون لمس فیزیکی بدون ایمپلنت مغزی نیز میسر است، یک کلاه مجهز به الکتروانسفالوگرافی (ثبت نوار مغزی) روی سر فرد قرار می‌گیرد، تمامی سیگنال‌های الکتریکی تولیدشده از 86 میلیارد نورون مغزی خوانده می‌شود و بدین‌ترتیب فرد می‌تواند حرکات یک روبات را کنترل کند و آن را به جلو و عقب حرکت دهد. درواقع بشر چند دهه است که می‌تواند این کار را انجام دهد اما این مفهومی نیست که انسان به اسم دورجنبی در سر می‌پروراند. دورجنبی در رویای بشر این است که به یک شی نگاه کند، آن شی در هوا به پرواز درآید و به سویش بیاید، به عبارت دیگر انجام عملی فیزیکی تنها با قدرت ذهنی.