خواستیم تا هنرمندان زنده هستند به آنان عشق و احترام بدهیم

به گزارش ایران اکونومیست، سیدعباس عظیمی در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایران اکونومیست و در توضیح مهمترین رویکرد موسسه هنرمندان پیشکسوت گفت: در این سال‌ها با حمایت خود هنرمندان اتفاقات خوبی رقم خورده است و اهم کارهایی که انجام داده‌ایم این بوده است که تا این هنرمندان زنده هستند به آنان توجه، احترام و امید داده شود.

وی افزود: امروز مشکل بودجه، آزارترین دغدغه هنرمندان این موسسه است؛ موسسه ای که پیش تر و در سال های گذشته چندین سفر داشته، جشن هایش برگزار می شده و کمک مالی داشته است امروز باید نگران پرداخت حقوق کارمندانش باشد و این اتفاقی نگران کننده است؛ البته به قول و قرارهایی که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داده شد امیدوار به بهبود اوضاع هستیم.

عظیمی تاکید کرد: این که هنرمندی سال‌های سال کار کرده و مورد توجه بوده است و در مقطعی به دلیل شرایط جسمی و سنی کنار گذاشته شود هم از لحاظ روحی برای خود هنرمند و هم از این منظر که در مرحله پختگی و تجربه کنار گذاشته شود ضرر و زیانی برای حوزه فرهنگ و هنر آن کشور است.

وی افزود: وظیفه ما در موسسه رسیدگی آن چنانی به این هنرمندان از آن جهت است که اگر در بخش حرفه‌ای‌شان به کار گرفته نمی شوند اما حال خوبی داشته باشند.

مدیر موسسه هنرمندان پیشکسوت خاطرنشان کرد: علاوه بر پیشکسوتان عضو موسسه، پس از فوت یک هنرمند ارتباط موسسه با خانواده هنرمندان آسمانی قطع نمی شود و همسر هنرمند فوت شده عضو موسسه و به صورت مستمر از خدمات موسسه برخوردار می شود. شادی صندوقی فرزند مرحوم استاد صادق صندوقی یک از این اعضا است که به رغم آن که مدت هاست شاعری را کنار گذاشته، برای موسسه شعر سروده است. می خواهم بگویم که هسمران و فرزندان هنرمندان آسمانی هم از اعضای موسسه ما هستند.

وی افزود: از زمان تاسیس این موسسه تلاش کرده ایم که هنرمندان احساس کنند که این موسسه خانه دومشان است و خوشحالم که این عبارات را از پیشکسوتان می شنوم که موسسه را خانه دوم خود می دانند و آن را خانه مهربانی و امید نامگذاری کرده اند و این با بضاعتی که وجود داشته اتفاقی مبارک است.

عظیمی با اشاره به سفرهای هنرمندان پیشکسوت با این موسسه گفت: تاکنون ۱۳ سفر به استان های کیش، قشم، مشهد، تبریز، رامسر، کوهرنگ، آبادان، خرمشهر و... (که بعضا در چند نوبت انجام شده است) داشته ایم که این سفرها فضایی متفاوت را برای هنرمندان رقم زده است؛ در این سفرها ما پیشکسوتان را به همراه همسران یا یک عضو از خانواده ایشان در بین خود داشته ایم و این سفر را از حالت اداری خارج و به یک تفریح خانوادگی بدل کرده است. این سفرها در روابط بین خانوادگی این عزیزان هم اثر خوبی داشته و ما را به این نتیجه رسانده است که کار درستی را انجام می دهیم.

وی افزود: سند بالادستی ما که وظایفمان را مشخص می سازد اساسنامه موسسه هست که مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی است. طبیعتا در راستای این اساسنامه حرکت می کنیم و چند هدف برای ما مشخص شده است: انتقال تجارب هنرمندان پیشکسوت در جهت بالندگی فرهنگی و هنری جامعه، برقراری روابط الف و انس بین هنرمندان، رسیدگی به مسائل و مشکلات پزشکی، معیشتی و مسکن هنرمندان.

عظیمی یادآور شد: تمام تلاش ما این است که به نوعی و بهانه ای در طول سال حداقل یک یا دوبار سراغی از هنرمندان بگیریم تا این تصور نباشد که موسسه ای راه افتاده است و منتظر می ماند تا محل رجوع باشد.

وی ادامه داد: تمایز روش ما در هدایت این موسسه این است که منتظر محل رجوع شدن نیستیم و دائما تلاش می کنیم که مشکلات را قبل از این که پیشکسوت دچار آن شود، رسیدگی کنیم؛ ضمن این که مسائل اداری هم نداریم.

این مدیرفرهنگی تصریح کرد: نکته ای که در یادداشت استاد داریوش ارجمند برایم جااب بود که به آن توجه کرده بودند، این بود که وقتی وارد ساختمان موسسه هنرمندان پیشکسوت می شوید هیچ جایی نوشته نشده که اتاق مدیرعامل یا معاون و ۱۰ سال تلاش کردیم که بگوییم ما اداره نیستیم یا من عظیمی مدیر نیستم و همیشه خدمتگذاری خودم و همکاران عزیزم که در این سالها من را همراهی کرده اند در این داستان مشخص است.

عظیمی تاکید کرد: دهمین سالگرد تاسیس این موسسه را به همه هنرمندان پیشکسوت که صاحبان اصلی آن هستند و همچنین همه کسانی که در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال ۹۱ تا کنون به رشد این موسسه کمک کردند، تبریک می گویم.

به گزارش ایران اکونومیست، موسسه هنرمندان پیشکسوت در سال ۱۳۹۱ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در زیر مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شده است. اعضای این موسسه هنرمندان رشته‌های گوناگون در حوزه های ادبیات، هنرهای زیبا و هنرهای سنتی بالای ۶۰ سال و دارای گواهینامه درجه یک هنری از شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور هستند.

در ادامه یادداشت سه هنرمند پیشکسوت در راستای دهمین سالگرد تاسیس موسسه هنرمندان پیشکسوت آمده است.

داریوش ارجمند؛ هنرپیشه پیشکسوت سینما و تلویزیون

خوشحالم که هستم و سالگرد ۱۰ سالگی موسسه هنرمندان پیشکسوت را می‌بینم، موسسه ای که از مرحله شکل گیری اولیه تاکنون سر منشا خدمات، رضایتمندی و امید به اعضای خود بوده است. موسسه ای که دائماً زبانزد هنرمندان پیشکسوت بوده و توانسته به عنوان الگوی برتر خدمت رسانی در حوزه هنر مورد توجه دوست و دشمن! قرار گیرد، فراز و نشیب های بسیاری را طی کرده، از لحظه شروع از نقطه صفر در سال ۹۱ که باورش بسیار سخت است تا رسیدن به مراحلی که همه به وجودش افتخار می کنیم و آن را خانه دوم خود می دانیم. بنده قصد غلوگویی ندارم، ولی همه میدانیم که در این موسسه با هزار و اندی عضو در شاخه های مختلف هنری از سینما، تئاتر، موسیقی، تجسمی، شعر، ادبیات داستانی، هنرهای سنتی، معماری و ... هنرمندان شاخص و بلند مرتبه ای عضو هستند که به طور میانگین هریک ۵۰ سال از عمر خود را صرف هنر کرده‌اند و باعث شده‌اند که در این موسسه ۵۰ هزار سال تجربه و تخصص نهفته باشد! هیچ موسسه تشکیلات یا صنفی در ایران را ندیدم که اینگونه در آن سرمایه های بی بدیل و ارزشمند عضو باشند و با تعصبی خاص موسسه خود را دوست داشته باشند.

به هر صورت امروز یکشنبه بیستم شهریور ۱۴۰۱ فرصتی پیدا کردم که صفحات مجازی موسسه هنرمندان پیشکسوت را مرور کنم، همه پیام های امروز دارای یک موج مثبت و انرژی خاص هستند، همه خوشحال و هر کس به طریقی ۱۰ سالگی موسسه را تبریک میگوید، از استادان بنام هنر کشور تا خانواده‌های هنرمندانی که امروز متاسفانه در جمع ما نیستند. این اتفاق بسیار نادر است. یکی شعر گفته، یکی دکلمه کرده، یکی خوشنویسی کرده، یکی متن تبریک بلند و یکی با چند کلمه مفید و مختصر این روز عزیز را تبریک گفته... در این بین آقای عظیمی مدیرعامل موسسه طی پیامی از همه تشکر کرده و از اعضای موسسه خواهش کرده که روی صحبت و مبحث آنان به سمت موسسه و افرادی باشد که به هر صورت از زمان شکل گیری تا کنون برای حمایت از آن تلاش کرده اند و نقش داشته اند، آقای عظیمی خود را ویترین زحمات همکاران و تمام افراد پشت صحنه از مقامات و هنرمندان پیشکسوت می داند.

در هر صورت به نظر همه، مهره موثر این اتفاقات او بوده است و هیچ کس نمی تواند منکر این موضوع شود، ولی هیچگاه خود را مدعی، مالک و مدیر موسسه هنرمندان نمی داند و از خود به عنوان نماینده یا مستاجر پیشکسوتان نام میبرد! همین است که با روش مدیریتی او برای اولین بار موسسه ای وابسته به دولت را می یابیم که سالهاست هیچ علائم و تابلوهای اداری را در پشت درب اتاق های آن نمی‌بینیم! و اگر فردی غریبه وارد موسسه شود نمی‌داند اتاق رئیس یا معاون کجاست! ولی از رفتار و منش محترمانه تمامی پرسنل متوجه می‌شود که به جای متفاوتی وارد شده است و قطعا همه او را به نحو شایسته محبت و راهنمایی می کنند. برای بنده این یک واقعیت است که اگر به سلامت و تعهد آقای عظیمی اعتماد نداشتم هیچ گاه از آبروی خود در این سال‌ها برای رشد و بقای موسسه نمی گذاشتم و کلا اهل رو انداختن و خواهش حتی برای امور شخصی خود نیستم، ولی وقتی که به او اعتماد کردم از آبروی خود نترسیدم و یقین دارم که همه اعضای موسسه همینگونه می‌اندیشند.

از نظر من عشق‌ دو طرفه بین هنرمندان پیشکسوت و این موسسه برقرار است و همین عشق و محبت است که این موسسه را با همه موسسات ، انجمن ها ، خانه ها و ... متفاوت کرده است. اینجا کسی از رئیس و رئیس بازی چیزی ندیده است و این اتفاق بسیار نادر است. این موسسه ظرفیتی بی بدیل برای این کشور است و می‌تواند به عنوان یک الگوی بسیار مهم در حوزه مدیریت فرهنگی و هنری در ایران و جهان مطرح شود و قطعاً آورده تبلیغاتی مناسبی برای این سرزمین هنر پرور خواهد داشت.

در هر صورت این مطالب بهانه شد تا با یادی از هنرمندان درگذشته دهمین سالگرد تاسیس موسسه هنرمندان پیشکسوت را به همه دوستان عزیزم که با موسسه مرتبط بوده یا هستند تبریک بگویم و از همه کسانی که در دوره های گذشته برای ارتقاء جایگاه موسسه تلاش کرده اند تشکر کنم، هر چند به دلیل نیاز به حضور ذهن، نام آوردن از همه آنان کار بسیار سختی است ولی حداقل نام آقای دکتر نوبخت مرحوم علی مرادخانی، آقای دکتر کاراندیش، آقای دکتر سید محمد حسینی و در دوره فعلی وزارت ارشاد آقای دکتر اسماعیلی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، آقایان سالاری و اسلامی معاونین محترم وزیر را باید اشاره کنم. امید آنکه این موسسه در آینده برای خدمت به هنرمندان جوان فعلی و به نوعی پیشکسوتان آینده بهتر از امروز بدرخشد و همچنان امیدوارم که جناب آقای دکتر سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور محترم و محبوب به مناسبت ده سالگی تولد این موسسه موضوع نامه پیشکسوتان و کمک های مالی را که از ماه رمضان تا کنون معطل مانده را به عنوان هدیه‌ تولد موسسه برای هنرمندان پیشکسوت جاری و ساری سازند. کهنه سرباز جبهه فرهنگ و هنر و عضو هیات مدیره موسسه هنرمندان پیشکسوت

علی نصریان؛ هنرپیشه صاحب‌نام سینما

موسسه و نهادی که در چند سال اخیر به امور مربوط به هنرمندان پیشکسوت توجه و عنایت دارد همین موسسه هنرمندان پیشکسوت است که در طی سال کمک هایی در محدوده امکانات خود نسبت به این هنرمندان مبذول می کند.
اینجانب از بنیان‌گذاران، رئیس و عوامل دلسوز این موسسه به خاطر حمایت از هنرمندانی که عمری را در آفرینش هنر گذرانده‌اند و کارهای ماندگار از خود به یادگار گذاشته اند صادقانه سپاسگزاری می کنم و برای هنرمندان پیشکسوت صحت و سرافرازی آرزو می کنم.

مهدی آذرسینا؛ پیشکسوت موسیقی ، محقق ، مدرس ،پژوهشگر و نوازنده کمانچه

پناهگاه‌ها بی‌شمارند و رستگاری یکی ست اما راه‌های رسیدن به رستگاری به اندازه‌ پناهگاه‌ها بی‌شمار است «فرانتس کافکا».

در گذرگاه های پر فرازو نشیبی که در حوالی پیشه مقدس هنر داشته ایم، بسیاردیده ایم که اندیشمندان دلسوز جامعه و روشن فکران حکومت، به کاربرد هنر در ساخته شدن جامعه ای پویا و پرطراوت توجه کرده اند و ازاین راه به فکر گرامیداشت اهل هنر افتاده اند. آنهائی که می اندیشند، دوام و بقای انسانیت و فرهنگ را پاس می دارند، و نقش و منزلت انکارناپذیر هنر را در شکل گیری فضاهای ناب و گوهرین اجتماع چشم بر راهند، چنین میکنند.

برپا داشتن خانه هنرمندان، خانه موسیقی، خانه شاعران و ده ها انجمن تحت لوای هنر حاصل این تدبیر و روشن اندیشیست. برای هرکدام ازاین نام ها مسکنی و ماوائی درنظرمیگیرند با این تصور که این جایگاه ها پناهگاهی شود برای اهل هنر که درآن به رستگاری برسند، قدر ببینند و گذشته پر مرارت خود را مفید بدانند اما آنچنان که دیده ایم و آزموده ایم گاهی این پناهگاه ها به چنان چهاردیواری بسته ای بدل می شود که هنرمند را رغبت قدم نهادن بر حول و حوش آن نیست جایی که قرار بوده محل و مامن مهر و دوستی و احتمالا محفلی برای جلوه هنر باشد تبدیل می شود به محیطی خشک و دلگیرکه گوئی دفتر و دستکی ست برای ارتزاق چند کارمند و کارگر و آبدارچی و پایگاهیست برای نمایش استبداد چهره های مسخ شده چند مدعی دروغین هنر.

اینکه امروز موسسه ای به نام پیشکسوتان هنر شکل گرفته است و هنرمندان وارسته و آزاد به دور آن می چرخند و از بودن در فضایش خشنود می‌شوند برای چیست؟ خواسته اند که نگوییم اما حقیقتیست که این اتفاق یقینا حاصل ژرف اندیشی و تدبیر استادانه مدیریست که توانسته است این محیط را به پناهگاهی دلنشین تبدیل کند توانسته است دستیاران و کارکنان همراهش را بیاموزد که در چه محیطی هستند و در چه جایگاه ظریف و شکننده ای چه تفکری و چه نگاهی و چه رفتاری باید داشته باشند تا هنرمندی که عمری در خیال آفرینش زیبائی در اوج فلک به سر برده است احساس آرامش و آسایش کند.

دهمین سالگرد تاسیس این مامن عشق و دوستی را به مدیر گرانقدر موسسه به تمامی کارکنان و نیز به حضور پیشکسوتان هنر تبریک می گویم.