آیا آمریکایی ها واقعا دلواپس ارمنستان هستند؟

اسپوتنیک - سفر خانم نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به ارمنستان و ادعایش مبنی بر اینکه ایالات متحده هرگونه تغییر در مرزهای بین المللی را بر نمی تابد این سوال را ایجاد می کند که از کی آمریکا دلواپس ارمنستان شده.

بر کسی پوشیده نیست که دلیل اصلی شکست ارمنستان در جنگ دوسال پیش قره باغ دو جریان بود:

1 – پس از انتخاب آقای پاشینیان که تمایلات غربی داشت ارمنی ها تصور کردند که غرب احتمالا از نظر اقتصادی و نظامی به آنها کمک خواهد کرد و با این سودا و امید کاذب به مقابله با آذربایجان رفتند و تصور اشتباه می کردند کشورهای اروپایی نابودی یک کشور مسیحی در منطقه قفقاز را بر نخواهند تابید.

2 – حمایت تسلیحاتی بسیار انبوه ترکیه و اسرائیل از آذربایجان که حتی زمینه را برای ورود مستقیم نظامیان و نیروهای امنیتی و کارشناسان ترکیه و اسرائیل به آذربایجان باز کرد و حتی بسیاری باور داشتند که عملا در جنگ قره باغ این نیروهای آذربایجان نبودند که در حال جنگ بودند بلکه بر اساس بسیاری از گزارش ها نیروهای وابسته به ترکیه از سوریه به آن منطقه منتقل شده بودند تا با توجه به اینکه تجربه جنگ های شهری را دارند این منطقه را تصرف کنند.

بر کسی پوشیده نیست که هدف اسرائیل و ترکیه احقاق حق برای مردم آذربایجان نیست و برای آنها اصلا مهم نیست که آذری ها قره باغ را پس بگیرند یا نه هدف ترکیه این است که مسیر دریای خزر به سمت ترکیه را باز کند و جاده ابریشم (مسیر جاده ای و لوله های نفتی و گازی) بر اساس طرح ترکیه با عبور از دریای خزر و آذربایجان به سمت ترکیه و سپس اروپا برود و برای اسرائیل مهم این است که در مرزهای شمالی ایران حضور داشته باشد و برای ترکیه و اسرائیل هم مهم این است که مسیر راه ایران به سمت شمال که ایران را به روسیه و همچنین اروپا متصل می کنند را ببندند و در نهایت طرح مسیر شمال جنوب را قطع کنند.

در این راستا هم باید توجه داشت که آمریکایی ها هم سالها است که به دنبال گسترش نفوذ خود به این منطقه و همچنین قطع راه ارتباط ایران با روسیه هستند و به این دلیل می توان گفت منافع آمریکا امروزه با منافع اسرائیل و ترکیه بیشتر گره خورده تا منافع ملت ارمنستان.

با توجه به اینکه اخیرا تحرکاتی با هدف تغییر مرزها انجام شده بود و گزارش های زیادی مبنی بر ارسال حجم زیادی از تسلیحات اسرائیلی به آذربایجان منتشر شده بود به نظر می رسد که اسرائیلی ها و ترک ها نقشه هایی را برای ارمنستان در نظر دارند و اینجا تنها مانع در قبال آنها ایران و روسیه هستند.

با توجه به اینکه روسیه امروزه درگیر عملیات ویژه خود در اوکراین می باشد به نظر می رسد اسرائیل و ترکیه تصور کرده اند که فرصت مغتنم است تا ضربه آخر را بزنند و خط مرزی میان ایران و ارمنستان موسوم به جاده زنگزور را قطع کنند.

ارمنستان هم اخیرا تقاضای فعال سازی سامانه دفاع مشترک و ورود کشورهای مشترک المنافع را کرده اما آمریکایی ها سریع هم میان تاجیکستان و قرقیزستان فتنه راه انداخته اند هم اینکه رئیس مجلس شان به ارمنستان رفته تا ارمنی ها را متقاعد کند که چشم امیدشان به آمریکا و غرب باشد و نه به کمک ایران و روسیه.

به نظر می رسد که زمان آن رسیده تا ارمنی ها تصمیم خود را بگیرند کدام طرف میخواهند بروند.

بد نیست یادآوری کنیم که آمریکایی ها خیلی به عراقی ها وعده وعید حمایت دادند و در موارد زیادی هم حتی نیرو به عراق فرستادند اما در نهایت معلوم شد داعش را ساختند تا عراق همیشه نا امن باشد.

تجربه تاریخی نشان داده رهبران ومردمانی که روی کمک آمریکا حساب باز کردند همیشه بد بخت شدند و دشمنان آن مردم بر آنها چیره شدند مثل جریان افغانستان اما مردمانی که روی کمک ایران حساب باز کردند مانند مردمان عراق وسوریه و لبنان و یمن و... همه توانستند در مقابل دشمنان بایستند و ایران با تمام قدرت از آنها حمایت کرد.