متن دیکته‌ی کلاس اوّل ابتدایی

دیکته تمام نشانه های اول ابتدایی متن املا نشانه های فارسی اول ابتدایی

متن دیکته‌ی دانش آموزان کلاس اوّل ابتدایی

دیکته‌ی شُماره ی 1

 آ ا – بـ ب – آب -

 با – آبا – بابا -

 بـ ب - با - باب – 

 آب – بابا – آبابا -

 بـ ب – آب – آا –

آبا به زبان آذری : مادر

 

دیکته‌ی شماره‌ی 2  

 آ ا – بـ ب – آب –

 با – آبا – بابا –

 باب – آبابا – آا –

ب ! – آا – بـ ب –

آب – با - آبا – آبابا –

باب - آب! - آا - بـ ب –

*- آبابا به زبان آذری : پدر بزرگ

 

دیکته‌ی شماره‌ی 3  

آا - بـ ب – اَ -َ - با - آب -

آبا – بابا - آبابا – باب - بـ ب –

اَ –َ - بـَ - آب! - آبابا - آبا –

بابا آب! – آبابا آب! - آبا آب! –

با – بابا - باب - آبا – آا - بـ ب - اَ –َ -

 

دیکته‌ی شماره‌ی 4  

آا - آب - آبا -آبابا – 

بـ ب – بـَ - با -بابا - 

باب – بابا آب! - آا – 

اَ –َ - اَدَب - ا َبَد – باد –

د – دَ – دا - داد – آباد –

آ ا – بـ ب – اَ –َ - با – دا –

 

دیکته‌ی شماره‌ی 5  

آ ا - بـ ب – اَ –َ - د – مـ م –

آب – آبا - آبابا – آ ا – باد –

اَ-َ - بـَ – دَ – مـَ – اَدَب –

مـ م – بادام – داد – دادَم –

با – باد - آباد – بابا – آبابا آمَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 6  

آا – بـ ب – اَ –َ – سـ س – د – مـ م –

اَ –َ - بـَ - دَ – مـ َ – سـَ –

بابا آب داد.

آبابا آمَد.

سام با اَسب آمَد.

بابا بادام داد.

باد با آب آمَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 7 

آ ا - بـ ب - اَ-َ د – مـ م – سـ س –

بابا - آب - باد - داد - بام -

بادام - آمَد - اَ سب - سام – آبابا –

بابا آب داد.

آبا بادام داد.

سما با اَ سب آمَد.

بابا سَبَد داد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 8  

آ ا - د - مـ م - بـ ب – اَ-َ - سـ س –

او و - بـَ - مـَ - دَ – سـَ -

بابا بادام داد.

سام آب داد. 

او با اَ سب آمَد.

بَم آباد باد.

داماد با اَ سَد آمَد.

آبابا با اَ سب آمَد.

آبا سَبَد داد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 9  

بـ ب – مـ م – د – آ ا – سـ س - او و - تـ ت –

سام بادام داد. 

بابا با اَ سب آمَد.

او با سام دَست داد.

آبابا سَبَد داد.

دَست دَست دَست

بابا تاب بَست.

باد - آباد - سوت - دوست - اَ ست –

بـَ - مـَ - دَ - سـ َ - تـَ -

 

دیکته‌ی شماره‌ی 10  

ر - مادَر - اَبرو - سَرد - دَرس –

بابا تاب بَست.

سام آرام آمَد.

سارا مادَر دارَد.

اَبر با باد آمَد.

سارا دَر دَست توت دارَد.

سام با دارا دوست اَ ست.

تـ ت – تاب – بادام – توت - اَ سب –

او و – دود - سَبَد – داد – دوست - سـ س – مـ م –

 

دیکته‌ی شماره‌ی 11  

ر – او و – تـ ت – سـ س – مـ م

سام با اَ سب آرام آمَد.

مادَر با سارا آمَد.

بابا دَر دَست توت دارَد.

او با دَست تاب را بَست.

بَرادَر با اَسب آمَد.

سارا دَر دَست ماست دارَد.

بابا دَرس را دوست دارَد.

مادَر با سباآرام آرام آمَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 12 

سارا دَر دَ ست اَنار دارَد.

مامان دَر سَبَد نان ، اَ نار دارَد.

آن مرد دَندان نَدارَد.

مَن اَنار را دوست دارَم.

سامان دَر آبادان دوست دارَد.

آن مَرد با اَ سب دَر باران آمَد.

مَن با مادَر دَر باران آمَدَم.

آن مَرد با ساسان دوست بود؟

ابر در آسمان نبود!

آ ا – د – سـ س - اَ –َ - مـ م - نـ ن –

 

دیکته‌ی شماره‌ی 13  

آب - آبی - آ ا - بـ ب - باد - باران - اَ-َ - اَمین 

داد - مـ م – میز - سـ س – دارَد – دَ ست - سَبَد –

دَر – او و – توت - آمَد – مَن - مادَر - دوست -

تـ ت – دارَم – تاب - سوت - بَست – بابا - ر -

آرام – نـ ن- نَم نَم – ایـ یـ ی ای - ایران– ایرانی –

ز - زَ - زَرد – سَبز – بادام – آدَم – اَ سب -

سام – دود - ا َست – ماست – بَرادَر -

 

دیکته‌ی شماره‌ی 14 

ایـ یـ ی ای – ز – س - مـ م – تـ ت –

ایران سَر سَبز ، آباد اَست.

آن سَرباز با اَسب اَز تبریز آمَد.

مَن ایران را دوست دارَم.

اَمیر با دَست میز می سازَد.

زَری سیب را بَر می دارَد.

او اَنار ، سیب دَر دست دارَد.

ساسان با سامان دوست اَست.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 15 

ایـ یـ ی ای – ایرانی – دارَم - ایران –دوست –

آ زاد – سَر سَبز –می سازَد – زَمین – می سازَم –

بَر می دارَد – دامَن – روز - زَن - سو زَن -

مادَر – میز - زَرد – سَبز – سَرباز - 

تَرازو - اَمین - زیبا - سیب - ایرانی –

ما ایران را دوست داریم.

اَمین دَر دَست سوت دارَد.

مادَر دَر دَست بادام ، توت ، سیب ، اَنار دارَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 16  

سـ س – مـ م – تـ ت – ایـ یـ ی ای - اِ –ِ ـه ه –

نَرده - مِداد - ساده - تازه – اِمام -

 داده – دَسته – نادِر – مَدر ِسه – ایمان –

سارا مِدادِ امین را داده بود.

بابا دَر سَبَد اَ نار ، سوت ، سوزَن دارَد.

اِمروز مادَر با دَست ِ راست دَر را بَست .

ایران ِ ما آباد ، آزاد اَست.

سام به اَ سب آب ، دانه داده بود.

اِنسان سیب ِ زَرد ، سَبز را دوست دارَد. 

 

دیکته‌ی شماره‌ی 17  

آ ا – بـ ب - آب – بابا - باد - تاب –اَ -َ -د – بادام-

اَ سب – اَبر – باران – اَمین – دَر – داد – مادَر – او و –

سوت – دوست – مـ م – آمَد – آ دَ م - اَست - سـ س –

سَبَد – دَرس – سام – سارا – سود – دود – توت –

دَست - بَست - ماست – سَرو – اَبرو – آرام – بَرادَر –

دارَد – رود – مار – نـ ن – نان – نَم نَم – آسمان – آباد-

آبادان – اَنار – دَندان – مَن – آن - مَرد – ایران – ایرانی-

آ ا – بـ ب – اَ –َ - د - مـ م – سـ س – او و – تـ ت - ر- نـ ن –

 

دیکته‌ی شماره‌ی 18  

دَرس ِ 6 - ایـ یـ ی ای - سیب – ایران – آبی - اَمیر – اَمین -

رامین – بَرمی دارَد - بـ ب – اَ –َ – سـ س – آ ا – او و -

تـ ت - ز - سَرباز - زود - سَبز - آزاد – زَبان - زَمین –

زَنبور – سوزَن – میز – تَرازو – سَر سَبز – بازی – اِ مـــروز – دیروز-

اَمین ، اَمیر با رامین دوست اَست .

مَن ایران ِ آباد ، آزاد ، سَر سَبز را دوست دارَم .

زَری اَز زَمین توت ، بادام بَر می دارَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 19  

اَ میر دَر دَست سیب ، اَنار ، آناناس دارَد.

ما ایران ،ایرانی را دوست داریم.

اَمین دَر سَبَد مِداد ،دانه ، سوت دارَد.

سارا نان ِ تازه را دوست دارَد.

مِداد ِ رامین سَبز ، زَرد اَست.

برادرم آش ، شیر ، اَنار را دوست دارَد.

آن شَب سِتاره دَر آسمان بود.

مادَر ِ آزاده دَر دَست شانه ، تَراش دارَد.

شـ ش – یـ ی – ایـ یـ ی ای –اِ –ِ ـه ه –

 

دیکته‌ی شماره‌ی 20  

دَرس ِ7 ، دَرس ِ 8 – اِ –ِ ـه ه - اِمام – ساده – دانه –

نَرده – سوت – اِنسان – تازه – آزاده - مِداد – نَرده

مَدرسه – دامَن – سوت – اِنسان – تازه – آزاده –

یـ ی – یاس – دَریا – می آیَد –یاس – ماسه -

سارا سَبَدِ توت را به زَری داد.

ایرن ِ ما ، آباد ، آزاد ، سَر سَبز اَست.

آن شَب مادَر به مَن آش ، تَراش ، شیر داد.

اَمین دَر آسمان سِتاره را به مادَرَش نِشان داد.

آبابا دَر دَست اَنار ، سیب ، نان ِ تازه دارَد.

مَن بوی  ِ یاس ،دَریای ِ آبی را دوست دارَم.

آزاده اَز دَبِستان زود می آیَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 21  

اُ –ُ - یـ ی – سـ س – ایـ یـ ی ای – شـ ش –

اُمید با شُتُر اَز بُناب تُند آمَد.

آن بُز دُم دارَد.

مادَر ِ اُمید دَر باران اَز دَبِستان تُند آمَد.

مَن مَردُم ِ ایران را دوست دارَم .

او با مُدیر اَز دَبِستان تُند آمَد.

مَن اَنار ِ تُرش را دوست دارَم. 

مَن با اُمید دَر اُتوبوس نِشَسته بودیم.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 22  

بابا – اَمین – مادَر – آزاده – آبی – آب – مَدر ِسه – مُدیر –

اِمام – مِداد – میز – باد – زود – سیب – سیر – شیر – آ ا –

سَمَنو – بـ ب –دَریا – دَرس – باران – اَ –َ – اَبر – د – دَر –

داد – مـ م –سـ س – دارَد – دَست – سَبَد – یاس – او و –

بَستَنی – زَبان – تئت – آمَد – مَن – دوست – تـ ت – دارَم –

سوت – بَست – ر –آرام – نـ ن - نان – نَم نَم – ایـ یـ ی ای-

ایران –ایرانی – سُرمه ای – آباد – بیدار – سَرباز – زَرد –

سَبز – اِ –ِ ـه ه – شـ ش – یـ ی – اُ –ُ – شَب - داستان –

اَست – می رانَد.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 23  

دَرس ِ 7 – اِ -ِ ـه ه – اِمام – مِداد – دامَن –

باد با دَ ک - شـ ش – تَراش – آتَش – شَب –

یـ ی –

دَرس ِ 8 – یاس – سایه – ماسه - اُ –ُ -

بُز – کـ ک – کَبوتَر – اَردَک – کَدو – سُرسُره –

مِداد ِ سارا دَر سَبَد ِ اَنار نَبود!

شَب ِ سه شَنبه اَمین سِتاره ای دَر آسمان نَدید ؟

اَز سَمتِ راست به سَمت ِ ما بوی ِ یاس می آیَد. 

مَن دَریای ِ آبی ، آرام ، زیبا را بِسیار دوست دارَم.

مادَر ِ کَریم بَرای ِ آش ، سَبزی را می شویَد.

اُمید دُر باران با شُتُر اَز بُناب آمَد.

زَنبور دَر کَندو ، کَبوتَر روی ِ بام ، اُردَک دَر آب بودَند.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 24  

دَرس ِ 8 – اُ –ُ – اُمید – تُند – مُدیر – دُرُست – شُتُر – 

دَرس ِ 9 – کـ ک – کَبوتَر – اُردَک – کَندو – کودَک –

نُمُک – کَره – یاس – دَریا –

مَن بوی ِ یاس ، دَریای ِ آبی را دوست دارَم.

آن روز آزاده اَز مَدر ِسه زود آمَد .

اُمید دَر بُناب اَسب ، شُتُر ، کَبوتَر ، بُز را دید.

کَریم دَر کِرمان ، زَنبور را دَر کَندو، تَماشا کَرد.

مادَر ِ اَکرَم کَباب ، آش با کَشک را دوست دارَد.

سامان دَر ساک کَدو ، کَره ، نَمَکدان داشت. 

کَبوتَر با کَبوتَر ، باز با باز ، کُنَد بازی.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 25  

دَرس ِ 9 – کَبوتَر – اُردَک – باد بادَ ک – کَندو -

کَبک – باد کُنَک - موشَک – کودَک – نَمَکدان - 

اُردَک دَر آب وَ زَنبور دَر کَندو نَبود؟

کَبوتَر با کِبک دَر آسمان ِ آبی بودَند.

داوَر بَرای ِ وَرز ِش کاران سوت زَد!

بَرادَر ِ سام دَر کرمان دونده بود، بَرنده شُد.

کَریم وَزنه بَردار ، اَکبَر دَوَنده وَ اَمیر سَوار کار بود.

مَن می دانَم شادی شادی با وَرز ِش اَست.

نانوا نان را اَز تَنور بیرون می آوَرَد.

آن روز مادَر ِ کامران کَباب دُرُست کَرده بود.

یادِ او کُن ، یادِ او کُن ، یادِ او. 

 

دیکته شماره‌ی 26 

درس8 مادَر بوی یاس و دریای آبی را بسیار دوست دارد.

روزِ شنبه اُمید با مدیر از دبستان تند آمد.

درس9ـ کریم در کردستان اِردک و کَبک دارد.

کاشان و ترکمن در ایران است.

برادر اَکبر در کودکستان درس دارد.

اَکرم اُردک را دَر آب و زنبور را در کندو ندید!

درس10ـ پرستو با پروانه در آسمان پرواز می کنند.

مادرِ پروین آش و سوپ می پزد.

پدر پرویز نانِ تازه با شیر را دوست دارد.

و ورزش دونده پـ پ توپ پرواز

 

 دیکته شماره‌ی 27 

درس10ـ پـ پ پَر پرستو پروانه پا توپ پَر پَر 

پارسا پرستو، پرنده و پروانه را در آسمان دید.

پروین توپ را به سمت پری پرتاب کرد.

پرویز توپ را با پا آرام می زند.

آن روز پرستو، کبوتر، کَبک در آسمانِ بُناب پرواز می کردند.

پرویز برادَرِ پوران در بانک پس انداز دارد.

پری، زری با پروین در پارک توپ بازی می کردند.

آ ا ایـ یـ ی ای کـ ک سـ س بـ ب 

نـ ن شـ ش او و د اُ ــُـ تـ ت پـ پ

 

دیکته شماره‌ی 28 

مادر می داند که گرگ با گوزن دوست نبود!

بُناب زیبا، سرسبز و آباد است.

گوزن از از گرگ و سگ بزرگتر است.

پدربزرگِ پرویز در گرگان زندگی می کند.

دیروز پروازِ پروانه و پرستو را تماشا کردم.

من سوارکار، داور، ورزش کار و دونده را دوست دارم.

کبوتر با کَبک در کنارِ آب زندگی می کنند.

بابا می گوید: من شیراز، سبزوار و کاشان را دیده ام.

  

دیکته شماره‌ی 29 

درس11ـ فـ ف فِرفِره فراموش شرف

دیروز فرشید به فرزاد آفرین گفت.

فرزانه با پروانه در مدرسه توپ بازی می کنند.

آن روز در بُناب برفِ تندی می بارید.

من با فرید آدم برفی درست کردیم.

آیا می دانید، اِمروز آسمان آفتابی نیست!

فیروز کیف، کفش و فرفره دارد.

آزاده و اَمین کفش زمستانی دارند.

آیا شما می دانیدکه، شیراز مرکزِ اُستان فارس است؟

فرزانه، فرشته و فریده با فریبا دَر فریمان زندگی می کنند.

  

دیکته شماره‌ی 30 

درس11ـ پروین پرویز پروانه پرستو پری

توپ پا پرنده پرتاب پرواز

گرگ گوزن سگ زندگی گرگان

پدر و مادرِ پرویز از بازارِ بُناب تند آمدند.

مادربزرگ در سبد قاشق، بشقاب و قوری دارد.

بلبل در کنار گل آواز سرداد و گل سلام کرد.

ما دانش آموزان ایران باید باادب و کوشا باشیم.

آدم برفی می گفت: کاش من نیز کیف و کفش داشتم.

ایران بسیار بزرگ، آباد و سرسبز است.

ماکودکانِ ایران ،کشورمان را خیلی دوست داریم.

 

 دیکته شماره‌ی 31 

آب آ ا بـ ب دریا آبی باد باران اُ ــُـ

درس2ـ د اَبر اَمین بادبادک داد مـ م

درس3ـ سـ س مدرسه مداد دارد میز مدیر ـ

نیمکت خدا دست آزاده سبد یاس او و 

درس4ـ مادر توت مَن آمد انگور نـ ن

 نان نانوا نم نم ایـ یـ ی ای

درس6ـ آباد ایران سفید سرباز ایران بیدار

 سرمه ای زرد سبز پاینده اِ ــِ ـه ه

درس7ـ استخر نرده خانه درخت شـ ش گوشِ شنوا

 بینا انگشت یـ ی تمام شد ، پایان شد.

 

دیکته شماره‌ی 32

پـ پ پَر پرستو پرواز پا توپ

گـ گ گوزن زندگی بزرگ

فـ ف کیف آدم برفی برف کفش فرزند

فرشته آفتابی می رفتم خـ خ خرگوش شاخه گاز

 رود خانه درخت قـ ق قاشق قایق بشقاب ـ

قوری بشقاب قوری قند

قندان می شوند استکان اُتاق می بَرَد

آ ا مـ م نـ ن ایـ یـ ی ای شـ ش کـ ک

 

 دیکته شماره‌ی 33 

من می دانم گل در کنار رودخانه خیلی تماشایی است.

آزاده گفت : بلبل در کنار گلِ رُز لانه ساخت.

من لک لک، بلبل و کبوتر را در لانه دیدم.

سارا می گوید: من گلِ رُز و یاس را در کنارِ لانه ی بلبل دیدم.

بلبل زرد به گل رُز سلام کرد و گل لبخند زد.

آن شب در خانه،‌ آزاده قندان را پر از قند کرد.

امین با آزاده قاشق، بشقاب، لیوان و سفره را به اتاق می برند.

امروز مسافر به گلدان یک لیوان آب داد.

ما دانش آموزان به دوستانِ مان سلام می کنیم.

 

دیکته شماره‌ی 34 

آیا می دانید شالیزار سرسبز و بزرگ است؟

من می دانم مردان و زنان در شالیزار برنج می کارند.

دوستانِ من، شالیزار بسیارزیبا و دیدنی است.

امیر برای خُروسِ خود کمی دانه ریخت.

خروسی به زمین آرام نوک زد و دانه را خورد.

ما می دانیم که، خورشیدِ خدا زمین را گرم و روشن می کند.

آزاده دو برادر، سه جوجه و پنج گنجشک دارد.

بابا از بازارِ بُناب برنج رشت و نارنجِ شمال خرید.

آزاده و امین با قاشق از بشقاب برنج می خورند.

 

 دیکته شماره‌ی 35 

هـ ـهـ ـه ه ماه کوه ماهی مهتاب هوا اَهر

هر هفته هفت روز است.

خلبان هواپیما را در آسمان هدایت می کند.

هاشم دانش آموز باهوش و مهربان است.

به به آن شب مهتاب همه جا را روشن کرده بود.

بهرام برادر بهمن در همدان زندگی می کند.

تهران بزرگترین شهرِ کشور ما، ایران است.

زهرا در سبد هُلو و هندوانه دارد.

من کوه نوردی را خیلی دوست دارم.

 

 دیکته شماره‌ی 36 

پرچم ایران سه رنگ دارد.

به نورِ ماه مهتاب می گویند.

به به ماه و ستاره ها در آسمان چه تماشایی دارد؟

ای خدایِ دانا و مهربان، من خورشید، ماه و ستاره هایت را دوست دارم.

آین روز چوپان در چادُر چای دَم می کرد.

قوچ و گوسفندان در چَراگاه آرام آرام می چرند.

برخی از قارچ ها و ماهی ها را می خورند.

چوپانِ مهربان در زیر درخت نارنج به گوسفندان نِی می زند.

آقا چوپان راهِ چشمه را به من نشان داد.

آزاده با کوزه از چشمه آب می آورد.

  

دیکته شماره‌ی 37 

امروز ژاله و منیژه به گل ها آب دادند.

گل ها شاداب شدند و مادر به آن ها آفرین گفت.

امین می گوید: خدا را شکر، من خواهرِ خوبی دارم.

امین و آزاده در خانه تخت خواب و رخت خواب دارند.

دانش آموزانِ خوب، قبل از خواب به پدر و مادرشان شب بخیر می گویند.

همان از خواهرش می خواست، خوب درس بخواند.

ما از خدا می خواهیم همه یِ مردم ایران، شاد و سالم باشند.

من با پدر و مادرم هر شب با هم نماز می خوانیم.

 

دیکته‌ی شماره‌ی 38  

ژاله منیژه گل پژمرده خواندن کتاب خوانی

خوابیدن شاهنامه خواب خواهرم خواهش

ژاله و منیژه باماشین پژو به ژاپن می روند.

من هر شب در تخت خواب خودم آرام می خوابم.

هر وقت به گل ها آب بدهیم، شاداب می شوند.

ما دانش آموزان هم دیگر را دوست دارم.

قرآن، کتاب خدایِ مهربان است.

من دوست دارم، قرآن بخوانم و یادبگیرم.

قرآن به ما یاد می دهد که راست گو و درست کار باشیم.

قرآن می فرماید: از کارهای بد و زشت دوری کنیم.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 39  

خوا می خواهم می خواهی می خواند خواهرم

روشن نورزو خود نماز خانه بوی نان

در جنگل جیرجیرک روی شاخه ی درخت بود.

قرآن کتابِ آسمانیِ ما مسلمانان است.

خدای مهربان در قرآن می فرماید: درست کار و راست گو باشید.

ما همه ی پیامبران خدا را دوست داریم.

میهن ما، ایران بزرگ و آباد است.

ما میهن خود را از دل و جان دوست داریم.

مردم کشور ما ، در هر جای ایران باشند، ایرانی هستند.

ما دانش آموزان، کشور ایران و مردم آن را دوست داریم.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 40  

نگاره ها: بابا مادر آزاده امین آبی کتاب

کفش کیف آب مسجد مدرسه مدیر کلاس

امام پرچم مداد میز نیمکت بادکنک کتاب

تاب باد چای چتر رودخانه اردک سرو

اتاق گاو گوسفند پل برف گرگ خرس

شتر خرگوش شیر پلنگ قرآن پرده جانماز

پنجره سیب سنجد سمنو سیر سبزه سکّه

سرکه درس 1: آ ا دریا بـ ب باران اَ ــَـ

درس 2: ابر بادبادک د در داد مـ م

درس 3: سـ س دست سبد یاس آ ا بـ ب اَ ــَـ د مـ م او و

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 41  

مادر آمد، به من توت داد.

آن روز بابا با دست تاب را آرام بست.

مادر در باران آرام آرام آمد.

امین در سبد توت، سوت و نان دارد.

ما ایران و ایرانی را دوست داریم.

آن خانه استخر و درخت دارد.

 آزاده گوش شنوا و چشمان بینا دارد.

من قایق را در روی دریا تماشا نمودم.

آن شب مادر بزرگ برای امین و آزاده داستان می گفت.

آ ا شـ ش نـ ن بـ ب ر اَ ــَـ ایـ یـ ی ای مـ م

  

دیکته‌ی شماره‌ی 42  

درس17: صدای موج

آیا می دانید آسمان صاف و آبی دریا بسیار زیبا و دیدنی است.

پرندگان دریا، ماهی های ریز و درشت را شکار می کنند.

آذر گفت: تابستان گذشته باپدر، مادر و برادرم به مازندران رفتیم.

او گفت: ما از دیدن جنگل ها، چشمه ها، کوه ها و شالیزار ها لذّت بردیم.

آن روز مازندران هوای خوب و دلپذیری داشت.

مادرم گفت: پسرم هر چه را دیده ای، نقّاشی کن.

تاکنون تماشایی پراکنده می رِسد جانورانی ارّه ماهی

مخصوص می توانستم می بینم صـ ص

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 43  

 درس 11: علی و معصومه دانش آموزان باادب و پاکیزه ای هستند.

آن ها همیشه به دیگران سلام می کنند و اوّل در می زنند.

ما هر کاری را با نام خدا شروع می کنیم.

من می دانم و یادگرفتم که بعد از درس، وسایل خودم را جمع کنم.

ما مردم ایران، عید نوروز را جشن می گیریم.

هر روز پدر و مادرم نماز می خوانند وبرای همه دعا می کنند.

آیا می دانید اگر با ادب و تمیز باشید، پیش خدا و همه کس عزیز می شوید.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 44  

درس11: علی و معصومه

آن ها به پدر و مادر، معلّم خود و دوستانشان سلام می کنند.

معلّم گفت: شما هم اگر باادب و تمیز باشید، پیش خدا و همه کس عزیز و گرامی می شود.

یک روز در کلاس ثریّا گفت: من و پدرم به آسمان نگاه می کردیبم.

آن وقت پدرم پرسید: آیا می دانی چه چیزی باعث روشن شدن زمین می شود؟

من چند ثانیه فکر کردم و گفتم: نور ماه.

پدرم با صدای بلند گفت: آفرین دختر نازم.

من آن شب مهتابی را فراموش نمی کنم. ثـ ث

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 45  

درس 19: حلزون، حلزون ها بدنی نرم دارند.

حلزون هنگام حرکت، سر و بدنش از صدف بیرون است.

حلزون راه برگشتن را از اثرش که در روی زمین افتاده است، پیدا می کند.

ما یاد گرفتیم که به حلزون « حیوان خانه به دوش» می گویند.

درس 20 : رضا

 صدای اذان را از مسجد شنیدم.

همراه پدرم به مسجد رفتم، مردم در داخل مسجد نشسته بودند.

دوستم رضا در مسجد نبود و من از پدرش پرسیدم و او گفت: رضا مریض است.

من و پدرم برای سلامتی رضا و همه ی مریض ها دعا کردیم. ضـ ض

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 46  

 خاطرات انقلاب

روزی کلاس ها و حیاط مدرسه را برای جشن آماده کرده بودند.

مدیر، خاطرات روزهای انقلاب را تعریف می کرد.

در دوازدهم بهمن ماه، امام خمینی به وطن آمد.

انقلاب اسلامی ایران در بیست و دوم بهمن پیروز شد.

ما مردم ایران هر سال « دهه ی فجر» را جشن می گیریم.

صبح ها حلزون چسبیده شنیدم مسجد مهتابی فراموش ثریّا جان

علی و معصومه جمع معلّم قرآن کشور ایران

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 47  

درس 21: دو مرغابی و یک لاک پشت، در کنار آبگیری زندگی می کردند.

با گرم شدن هوا ، مرغابی ها مجبور شدند از آنجا بروند.

لاک پشت غمگین شد و گفت: من هم با شما می آیم.

مرغابی ها با هم فکر کردند تا راهی پیدا کنند.

آن وقت مرغابی ها چوبی را به منقار گرفتند تا لاک پشت را با خود ببرند.

مرغابی ها به لاک پشت گفته بودند که در راه، هر کسی هر چه گفت، گوش نکند و جواب ندهد.

امّا لاک پشت دهانش را باز کرد، از بالا به زمین افتاد.

بُناب یکی از شهر های استالن آذربایجانشرقی است.

من در دبستان پسرانه ی غیردولتی نورمعلّم بناب درس می خوانم.

  

دیکته‌ی شماره‌ی 48  

  بابا مادر آزاده امین آب مسجد مدرسه کلاس کتاب

آبی امام پرچم مداد میز نیمکت بادکنک تاب باد

چای چتر رودخانه اردک سرو اتاق گاو گوسفند

پل برف علف گرگ خرگوش پلنگ شتر خرس

قرآن جانماز اذان پرده پنجره شیر سنجد سمنو

سرکه سیر سیب سکّه انار درس دریا آ ا بـ ب

باران اَ ــَـ ابر بادبادک د داد مـ م مدیر دارد

سـ س دست سبد یاس او و توت هلو انگور

آلو دوست آمد تـ ت دارم بست سوت آرام آرام

نـ ن نان نانوا نم نم می بارد ایـ یـ ی ای زرد آلو

ایران ایرانی سفید سرمه ای سرباز تیرانداز زرد سبز

 

 دیکته‌ی شماره‌ی  49

استخر نرده خانه درخت اِ ــِـ اِ ــِـ ـه ه شـ ش

گوش شنوا گوش چشم انگشت دریا قایق چای

یخ می راند یـ ی مادربزرگ اردک اتاق می گوید

جوجه اردک اُ ــُـ داستان آ ا بـ ب اَ ــَـ د مـ م

سـ س یـ ی او و ز تـ ت ر نـ ن کـ ک

هر سال چهارفصل دارد: بهار ، تابستان، پاییز و زمستان

من یاد گرفتم که هر سال دوازده ماه دارد.

اکنون نام ماه های سال را می توانم بخوانم و بنویسم.

دوازده ماه: فروردین اردیبهشت خرداد تیر مرداد

شهریور مهر آبان آذر دی بهمن و اسفند است.

امروز درس آخِر را خوانیدم، ای خدای مهربان تو را

شکر می کنیم.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 50  

 ایران ایرانی سرباز زیبا زبان میز آزاد امین

ترازو زنبور بر می دارد می دوزد امام ساده دانه

مداد استخر نرده مدرسه درخت سوت انسان تازه

دبستان ایران ما مداد امین سبد توت نامه شـ ش شب

شیر آش سوپ آتش شانه کاسه یـ ی یاس می آید

دریا روی دریا میمون امید درست شتر مشت سرسره

من کشورمان ایران را بسیار دوست دارم.

خانه ی امین و آزاده یک استخر بزرگ پُر از آب با نرده دارد.

خدای مهربان به ما دودست، دو پا ، دو چشم ، دو گوش و یک سر داده است.

خدا به ما عقل داده تا اوّل فکر و بعد عمل کنیم.

در کنار رودخانه ی ارس زنبور را در کندو، لک لک را درلانه دیدم.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 51  

پرویز با هوپیما از تبریز به تهران پرواز کرد.

پروانه با پا توپ را به سمت چپ پرتاب کرد.

من یادگرفتم که:گرگ، گوزن و پلنگ در جنگل زندگی می کنند.

یک روز در زمستان فرزانه و فرشته با هم آدم برفی درست کرده بودند.

در کنار درخت سرو خرگوش سفید خانه داشت.

امین و آزاده با پدر و مادر در کار های خانه باهم دیگر همکاری می کنند.

بعد از فصل زمستان، فصل بهار می آید.

در شمال کشورمان مردان و زنان در شالیزار های برنج ، کار می کنند.

ای خدای مهربان من تو را شکر می کنم که کمک کردی خواندن و نوشتن را

یاد گرفتم.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 52  

خـ خ خدا درخت رود خانه خوب خروس خرگوش خرس

زمین دامن قـ ق قرآن اتاق قوری قند بشقاب قایق قاشق

مادر بزرگ سواری همکاری لـ ل گل لیوان بلبل لا نه لبخند

فیل لک لک سلام ساخت جـ ج تاج جوجه برنج مسجد نارنج

جوراب جارو پنج شالیزار پرواز می کارد کشاورز کاج گنجشک

خورشید می خورد دو خودکار نوک نوروز نورمعلّم خوشمزه گاو

کبوتر کبوتر هـ ـهـ ـه ه ماه مهتاب هوا بَه بَه آهو کوه مهمان

مهربان پروانه چـ چ چای چوپان قارچ چراگاه قوچ چشمه

می چرند پرچم ایران چرخ چادر چالوس کوچه کوچه ، هواپیما‌ تمام شد

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 53  

آن روز در کوه چوپان را در کنار چادر و گوسفندان را در چراگاه دیدم.

قوچ با بزها از آب چشمه خودشان را سیراب می کردند.

یکی از روزها ژاله و منیژه به گلدان ها آب دادند.

امین به من گفت: من خواهر خوب و مهربانی دارم.

قرآن کتاب آسمانی ما مسلمانان است.

قرآن به ما ستور می دهد که: به پدر و مادر خود نیکی کنید.

کشور ما ایران در قارّه ی آسیا قرار دارد.

امام سجّاد (ع) فرموده: خدایا، تو را سپاس که زیبایی های آفرینش را

برای ما آفریدی.

خـ خ شـ ش آ ا ژ تـ ت ایـ یـ ی ای لـ ل پـ پ جـ ج فـ ف

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 54  

در بازار دکّان های نجّاری، قنّادی و کفّاشی با بزّازی را دیدم.

من دریای بزرگ، آرام و پراز ماهی را دوست دارم.

آذر گفت: تابستان گذشته با پدر، مادر و بیرادرم به مازندران رفتیم.

علی و معصومه وقتی می خواهند به جایی بروند از پدر و مادر اجازه می گیرند.

بچّه های باادب و تمیز پیش خدا و همه کس عزیز هستند.

ثریّا گفت: من آن شب مهتابی را فراموش نمی کنم.

آیا می دانی که به حلزون «حیوان خانه به دوش» می گویند؟

حلزون وقتی آرام حرکت می کند، سر و بدنش از صدف بیرون است.

حوله حمّام تمساح مثل خورشید چشمه و چراگاه

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 55  

هر سال چهار فصل دارد: بهار، تابستان، پاییز و زمستان.

من یاد گرفتم هر سال دوازده ماه دارد.

ای خدای مهربان، تو را شکر می کنیم که به ما توانایی دادی تا

خواندن و نوشتن را یاد بگیریم.

خدایا! امروز که آخرین درس کتاب را می خوانیم بسیار خوش حالیم.

امام سجّاد (ع) فرموده است: خدایا زبانم را به گفتن سخن حق، عادت بده.

ما مسلمانان پیامبر خود را از ته دل دوست داریم.

دو مرغابی و یک لاک پشت، در کنار آبگیری زندگی می کردند.

آ ا لـ ل جـ ج نـ ن ایـ یـ ی ای شـ ش ذ

  

دیکته‌ی شماره‌ی 56  

مادربزرگ در باران با اسب آرام آرام آمد.

ما ایرانی ها کشورمان ایران را خیلی دوست داریم.

ما از خدا تشکّر می کنیم که به ما پدر و مادر داده است.

من در دریای خلیج فارس چاه های نفت و جزیره ی کیش را دیدم.

آیا شما تا حال زنبور را کندو و کبک را در کوه دیده اید؟

شیر، پلنگ، گرگ و گوزن در جنگل زندگی می کنند.

ساسان و سامان با فرزانه و فرشته آدم برفی درست می کنند.

من خرگوش را در خانه و بلبل را در لانه و ملخ را در روی

 شاخه ی درخت انار دیدم.

مادر آزاده قاشق و بشقاب را در سبد می گذارد.

 

 دیکته‌ی شماره‌ی 57 آخرین دیکته کلاس اوّل

من دریای بزرگ و پرآب را دوست دارم.

کبوتر روی درخت بود و اردک در آب شنا می کرد.

آیا می دانید گرگ، شیر و گوزن در جنگل زندگی می کردند؟

در شمال کشورمان، مردان و زنان در شالیزار برنج می کارند.

قرآن کتاب آسمانی ما مسلمانان است.

ما ایرانی ها کشورمان ایران را بسیار دوست داریم.

در بالزار دکّان بزّازی، کفّاشی و قنّادی را دیدم.

دو مرغابی و یک لاک پشت در کنار آبگیری با هم زندگی می کردند.

من یاد گرفتم که: هر سال چهار فصل و دوازده ماه است.

ای خدای مهربان، تو را شکر می کنیم که اکنون می توانیم بخوانیم و بنویسیم.

 

جهت دانلود دیکته حروف الفبای فارسی روی لینک زیر کلیک نمایید.

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه آموزش و پرورش

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!