صیاد

ماه من , جانانم
شب شده, بی تابم
دلبری بی طاقت؛
بی قرار و شبگرد
خانه ی احساسم ,
بی هوا‌ بارا‌‌‌‌نی است
شاهد من اشک و
گریه ی پنهانی‌ است
من شدم بی خواب از
فکرهای ساکت ,
تو چرا گُم گشتی؟
تو چرا یادت نیست؟
پی ماهی در‌ دریا
آب را گِل کردی؟
صیدها در ساحل,
رویا ,مهتابی
موج ها هم عاشق
پس چه وقت دلتنگی؟!