لبخند تلخ

نه منتظر کسی هستم
نه کسی انتظارم را می کشد
احساس خوشایندی نیست
اما مثل شعر روایی
بی وزن و قافیه و ردیفم
آدمی به هر چیزی عادت می کند
پنجره را می گشایم
سراغی از باران می گیرم
پرواز شورانگیز گنجشکها
سگدوی ابدی سگها
پناهندگی گربه ای به مدرسه
لبخند تلخی هم می زنم به آنها که تازه
بعد از سالها ی گشت ارشاد
به زیست عفیفانه بانوان رسیده اند
نه این سیلاب را سر باز ایستادن نیست
ماهشهر ع ر