عرش کبریایی

عرش کبریایی

............

ما انسانها ادیان را خود ساختیم و

به آن بال و پر دادیم

خود را از خداوند دور کردیم و

وارد بازی دیگری، شدیم

عرش کبریایی

آشکارا راهش معلوم است

ولی افسوس کورکورانه

واردجنگهای بی امان شدیم

خون بسیاری از بیگناهان

در دورانها ریخته شد

ولی چکنم که ما بازیچه دست

مشتی مترسک شدیم

نه درک گفته های آسمانی را داشتیم

نه قدر زندگی و زنده بودن را دانستیم

فقط فکرمان قدرت بود و مال اندوزی

قافله انسانیت را رها و

فکر کردیم همه چیز داشتیم

حافظه تاریخ ضعیف گشته در این زمانها

گویی خاک بر رویش نشسته در همه دورانها

نه از فصل های سال و عمرمان چیزی فهمیدیم

نه دانستیم ازکجا آمده و به کجا خواهیم رفت

دائما به دنبال عرش کبریایی و فردوس

دروغ پشت سر دروغ را بخداوند وصل کردیم

زمین و آسمان را شکافته و باز به هم دوختیم

نه از آمدن پیک شادی آسمانی خبری بود

نه از ایمان واقعی درون قلبها

مردم بیچاره و کوردل

راه خود را گم کرده بودند

اسیر شیطان پیر و هوس های درون خود بودند

در راه وصل بسوی عرش کبریایی و فردوس

باج و خراج های بیشماری به حاکمان و کاتبان

و عالمان دوران خود دادند

من اسی در تعجب هستم

خداوند یکیست و جایگاه او در نور است

پس چرا انسانها نور را رها کرده و

وارد تاریکی ها هستند

هزاران سال است

تاریخ ب تکرار با دروغ و فریب می چرخد

دروغ، پشت دروغ مینویسد و

به تاریکی ها می پیوندد

ولی باز هم دوست نداریم درسی از آن بگیریم

چو افتاده ایم

در راهمان دست افتاده ای را بگیریم و

با خود بلندش کنیم و

در ره جاودانگی از کلام خداوند

درس معرفت بگیریم

عرش کبریایی و فردوس

حتی میتواند راهش از درون ما باشد

از آن انتخاب درست

در مابین غلط های سر راه زمان ما باشد

میتواند حتی

همچون فرشته ای

دارای بال و پری برای پرواز

بسوی آسمان و فردوس باشد

در راه عرش کبریایی

راه های بیشماری را برای وصل می بینم

برای آنکسی که با من همدل وپاک باشد



... از اسی ...