منم بروی زمین باری

در خلوت دل نشسته بودیم ..
از هم به خدا خسته بودیم ..
خاک دلمان ز کوزه برخواست ..
با سنگ جفا شکسته بودیم ..
....‌‌‌
رنجیدم و از خودم گذشتم .‌.
در کوه شبیه دشت ه پستم .‌.
از شیب ه زمین گلایه دارم .‌.
زیرا که به دوش او نشستم .‌.
احمد البرز