پدوفیلیا بیماری که آن را نمی‌شناسیم / تاملی در قتل جانسوز دختر پارس آبادی

به گزارش گروه اجتماعی فانوس، متاسفانه کودک آزاری‌هایی که در جامعه رخ می‌دهد، اغلب از سوی افرادی است که سن و سالی از آن‌ها گذشته و حتی متأهل هستند از این رو شنیدن این گونه اخبار بیشتر احساسات جامعه را جریحه‌دار می‌کند.

واقعیت این است که افراد بزرگسالی که با داشتن زن و فرزند به کودکان تعرض می‌کنند، به نوعی بیمار روانی مبتلا هستند که به آن پِدِفیلیا (pedophilia) می‌گویند. پدفیلیا نوعی بیماری یا عادت جنسی با علامت آشکار ابراز علاقه شدید به کودکان و تمایل به عمل جنسی با خردسالان زیر 12سال است.

این ناهنجاری در همه جوامع اعم از پیشرفته و عقب‌مانده وجود دارد. شخص پدفایل ممکن است از هر قشری و هر سنی باشد، اما اغلب پدفایل‌ها مرد هستند، زیرا پِدِفیلیا با قدرت‌نمایی همراه است.

اما این یک سوی ماجراست و سوی دیگر آن این است که وقتی اتفاق ناگواری در کشور می‌افتد، با انواع تحلیل‌ها، دست نوشته‌ها، مرثیه سرایی‌ها، هشتک‌ها و عکس نوشته‌ها رو برو می شویم که عموماً، احساسی، هیجان مدارانه، توهم آلود، غیرعلمی و آسیب‌زا هستند و سوار بر موج شایعه موجب تشویش اذهان عمومی و ایجاد حس ناامنی در جامعه می‌شوند.

شاید ندانید که این روند "بحران در بحران" نامیده می‌شود که صدمات ناشی از آن ابتدا خانواده داغدار و بعد هم افکار عمومی را دچار پریشانی، بدگمانی، ترس، دلهره و آسیب‌های روحی و روانی می‌کند.

حال این که در زمان وقوع چنین اتفاقی، مردم چگونه می‌توانند آرامش خود را حفظ کنند و نقش مسئولان و رسانه ها در این باره چیست؟ در این باره با دکتر علیرضا سفیدچیان گفت‌وگو کرده‌ایم.

*چگونه باید اخبار ناگوار و شایعات را مدیریت کرد؟

این متخصص اعصاب و روان در این باره می گوید: مدیریت اخبار و شایعات مواقع بحرانی، به موازات رسیدگی سریع به موضوع، یک اصل است و لذا باید برای حفظ آرامش عمومی با اطلاع رسانی به موقع، صحیح و از مجاری مناسب اقدام کرد.

سفیدچیان ادامه داد: ارتقای دانش، بینش و مهارت‌های رفتاری و زندگی در حوزه روان و رفتار (بویژه مسایل جنسی) به صورت آموزش چهره به چهره برای کودکان، خانواده‌ها و سایر گروه‌های در معرض خطر، منطبق با آموزه‌های دینی، فرهنگی و بومی منطقه، توسط کارشناسان مجرب و آموزش دیده امری ضروری است.

وی معتقد است که شناخت، تشخیص، درمان و کنترل ناهنجاری های رفتاری و جنسی یک "مدیریت تخصصی" است که حاکمیت باید با نظر کارشناسان خبره این فن، برای جلوگیری و تقلیل آسیب های مرتبط، برای آن برنامه عملیاتی مناسب و اجرایی داشته باشد.

* مسئولان فقط می‌گویند رسیدگی می‌شود!

هر اتفاق جگرخراشی که در کشور می افتد، مسئولان فقط قول رسیدگی می‌دهند. برخی نیز پا را فراتر گذاشته با انتشار متن غمناکی خود را شریک غم خانواده قربانی می‌کنند. اما براستی مفهوم تکرار این اتفاقات چیست؟ چند کودک دیگر باید قربانی فقر در حوزه آموزش و روانپزشکی شوند؟

آموزش به کودکان در خصوص چگونگی برخورد با رفتارها و آزارهای جنسی، در کدام بخش از کتاب های آموزشی تبیین شده است؟

دکتر سفیدچیان در این باره توضیح می‌دهد: واضح است که کودکان ما قربانی فقر فرهنگی شده‌اند، در حالی که به آسانی می توان با گنجاندن آموزش های مرتبط در کتاب های درسی و برگزاری کلاس های آموزشی برای خانواده ها، از ارتکاب چنین جنایاتی جلوگیری کرد.

به طور مثال به فرزند خود آموزش دهیم که کسی حق لمس نقاط حساس بدن او را ندارد و در صورت بروز این اتفاق به سرعت باید پدر و مادر خود را بدون نگرانی در جریان بگذارد.

جلب اعتماد کودک برای بازگو کردن مسائل حساس به والدین، همان آموزشی است که نظام آموزشی می‌تواند با برگزاری کلاس‌های مفید برای خانواده ها، به این امر تحقق بخشند

این گونه می شود که فرهنگ دفاع از حریم خصوصی در کشور گسترش یافته و به مرور زمان در اذهان نهادینه می شود.

انتهای پیام/