خط میانی ” استقلال ” رقیبی سرسخت برای ” پرسپولیس “
نقطه قوت پرسپولیس در دو فصل اخیر خط میانی این تیم بوده است و اغراق نیست اگر خط میانی این تیم را بهترین خط میانی لیگ گذشته دانست. در فصل گذشته پرسپولیس با دارا بودن چهار هافبک با نقشهای متفاوت در هر بازی قادر بود بازی خود را به اغلب حریفان داخلیاش دیکته کند. بازیکنان خط میانی این تیم در فاز دفاعی با دوندگی زیاد و پرسینگ از جلو، اجازه بازیسازی...
خط میانی ” استقلال ” رقیبی سرسخت برای ” پرسپولیس “
نقطه قوت پرسپولیس در دو فصل اخیر خط میانی این تیم بوده است و اغراق نیست اگر خط میانی این تیم را بهترین خط میانی لیگ گذشته دانست.
نقطه قوت پرسپولیس در دو فصل اخیر خط میانی این تیم بوده است و اغراق نیست اگر خط میانی این تیم را بهترین خط میانی لیگ گذشته دانست. در فصل گذشته پرسپولیس با دارا بودن چهار هافبک با نقشهای متفاوت در هر بازی قادر بود بازی خود را به اغلب حریفان داخلیاش دیکته کند. بازیکنان خط میانی این تیم در فاز دفاعی با دوندگی زیاد و پرسینگ از جلو، اجازه بازیسازی را از حریف خود میگرفتند و در فاز حمله نیز آن قدر خلاقیت داشتند که بتوانند برای تیم خود خلق موقعیت کنند.اما در لیگ هفدهم خط میانی پرسپولیس، یک رقیب سرسخت نیز دارد و آن خط میانی استقلالی است که با خریدهایی که انجام داده تقریبا جنسش در این منطقه جور شده است. که البته فعلا چند نفر از هافبک ها مصدوم اند. منصوریان با جذب جباری، جباروف و شجاعیان عنصر بازیسازی و خلاقیت را که حلقه مفقودهی خط استقلال در فصل قبل بود به تیمش اضافه کرده است. ضمن اینکه خیال او از داشتن سه هافبک دفاعی قدر نیز راحت است. اگر منصوریان بخواهد از جمع این سه هافبک دفاعی و البته فرشید باقری دو نفر را بازی دهد آنگاه باید از بین جباری، جپاروف، اسماعیلی و شجاعیان نیز دو نفر را انتخاب کند و بنابراین دستش برای استفاده از بازیکن مناسب با توجه به روند بازی در دقایق مختلف و همچنین تاکتیک تیمی در هر بازی، باز است.
به نظر میرسد نقطه قوت استقلال در لیگ هفدهم خط میانی این تیم باشد. خط میانی استقلال میتواند ملزومات فوتبال مالکانه را در اختیار منصوریان قرار دهد و بدین ترتیب میتوان انتظار استقلالی متفاوت را در لیگ هفدهم داشت. استقلالی که همانند پرسپولیس فصل قبل بازی خود را به سایر تیمها تحمیل میکند.