درد دل پدیده جوان دوچرخه سواری ایران: بگذارید آرامش فکری داشته باشم

امیرحسین جمشیدیان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره کسب مقام پنجمی در مسابقات پیست قهرمانی جوانان جهان ، بیان‌ کرد: با وجود این که بعضی‌ها عنوان می‌کنند سطح مسابقات پیست قهرمانی جهان بالا نبود، اما واقعا رقابت‌ها سخت بود و نفرات خیلی قوی شرکت داشتند. در اسکرچ شرایطم خوب بود، اما نقص فنی برای دوچرخه‌ام پیش آمد. به‌ هر حال ما آنجا مکانیسین نداشتیم و خودمان دوچرخه را بسته بودیم و از این رو سهل انگاری‌هایی شده بود.

او ادامه‌ داد: در دور امتیازی هم مقام پنجم جهان را کسب کردم، اما برای اومینوم خیلی خسته بودم. چون هر ماده دو مسابقه رده بندی و فینال داشت. البته با وجود خستگی باز هم شرکت کردیم، اما در هر دو ماده اومینوم که حضور داشتم رکابزنان خیلی وحشتناک زمین خوردند، به طوری که رکابزن ایتالیا ترقوه‌اش شکست، رکابزنان آلمان و آرژانتین دچار شکستگی از ناحیه کمر و گردن شدند.

از این رو چون خسته بودم و نمی توانستم از عقب دسته به جلو بیایم احتمال داشت من هم زمین بخورم. بنابراین ریسک نکردم و تصمیم گرفتم اومینوم را ادامه‌ ندهم.

جمشیدیان در مورد تفاوت‌هایی که با حضور در مسابقات قهرمانی جهان بین ایران و کشورهای دیگر دیده، تاکید کرد: اولین تفاوتی که من وارد مسابقه شدم و به چشم آمد، نداشتن پیست چوبی بود. پس از آن امکانات و تجهیزات تیم‌های دیگر بود. اکثر تیم‌ها ۱۰ – ۱۲ نفر همراه ورزشکاران بودند. نکته جالب این که کشورهایی مانند لهستان، قزاقستان، استرالیا و سوئیس هر کدام سه مکانیسین (مکانیک، تکنسین ............) حرفه‌ای آورده بود. در کل امکانات آنها با ما قابل قیاس نیست.

او ادامه‌ داد: با این وجود وقتی شرایط بدنی خودم را می بینم اگر حمایت شوم و به مسابقات خارجی اعزام شوم، می‌توانم با آنها رقابت کنم و یک بار امتحان کردم و دیدم می‌توانم حتی بعد از این که مسابقه دور امتیازی تمام شد خیلی از افراد تیم‌های دیگر من را تشویق کردند و گفتند باورشان نیست یک ایرانی بتواند به این شکل رکاب بزند.

رکابزن جوان ایران در پاسخ به این پرسش که برای پیشرفت به چه چیزی احتیاج دارد؟ تصریح کرد: در ابتدا به حمایت مالی و سپس آرامش فکری نیاز است. وقتی یک نفر به جایی می‌رسد برخی‌ها به دنبال این هستند که حاشیه‌هایش را زیاد کنند تا فکرش مشغول شود. بنابراین می‌خواهم آرامش فکری داشته باشم و از حرف و حدیث دور شوم.

جمشیدیان در مورد انتظاراتی که از او در مسابقات جاده قهرمانی جهان وجود دارد، گفت‌: طبیعی است که انتظار بالا باشد، اما من هیچ وقت قول نتیجه‌ خوب نمی‌دهم حتی در مسابقات استانی تنها قول می‌دهم زمانی که از دوچرخه پیاده می شوم به نحو احسن تلاش کرده باشم. در مسابقات قهرمانی جهان اکثر تیم‌ها چهار نفر هستند و من تنها از این رو شاید با کرا تیمی که انجام می‌دهند نگذارند من خوب کار کنم. با این حال تمام تلاشم را می‌کنم.

او در پایان گفت‌: باید از چهار نفر تشکر کنم. در اعزام‌ ما به پیست قهرمانی جهان خیلی کمک کردند. آقای قمری، رییس فدراسیون خیلی رغبت داشت که ما به مسابقات برویم و عطا اللهی، دبیر فدراسیون هم کمک‌های لازم را انجام داد. از آنجا که من سرباز هستم آقای سلگی ، مدیر تیم‌های ملی توانست مجوز خروج از کشور من را بگیرد. واقعاً کار من را پیگیری کرد و باید از او تشکر کنم.

آقای مجیدراده هم با وجود که از علت نایب رییسی فدراسیون استعفا داده بود و کار دیگر با فدراسیون نداشت، اما به ما قول داده بود همراهمان بیاید که این کار را انجام داد و سر قولش باقی‌ ماند از این رو از این چهار نفر و حسین ناطقی مربی ام تشکر می‌کنم.

انتهای پیام