تلاوت مجلسی آیات 6-19 سوره انفطار با صدای راغب مصطفی غلوش

به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛تلاوت مجلسی آیات 6-19 سوره انفطار و سوره بلدبا صدای راغب مصطفی غلوش قابل دریافت است.

تلاوت مجلسی آیات 6-19 سوره انفطار و سوره بلدراغب مصطفی غلوش

یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶)

الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (۷)

فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (۸)

کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ
با این همه شما منکر [روز] جزایید (۹)

وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰)

کِرَامًا کَاتِبِینَ
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (۱۱)

یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ
آنچه را مى ‏کنید مى‏ دانند (۱۲)

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ
قطعا نیکان به بهشت اندرند (۱۳)

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ
و بی‏شک بدکاران در دوزخند (۱۴)

یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ
روز جزا در آنجا درآیند (۱۵)

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (۱۶)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ
و تو چه دانى که چیست روز جزا (۱۷)

ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ
باز چه دانى که چیست روز جزا (۱۸)

یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ
روزى که کسى براى کسى هیچ اختیارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ
سوگند به این شهر (۱)

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى (۲)

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد (۳)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ
براستى که انسان را در رنج آفریده‏ ایم (۴)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ
آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت (۵)

یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا
گوید مال فراوانى تباه کردم (۶)

أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است (۷)

أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ
آیا دو چشمش نداده‏ ایم (۸)

وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ
و زبانى و دو لب (۹)

وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (۱۰)

فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏ نگرى] بالا رود (۱۱)

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ
و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست (۱۲)

فَکُّ رَقَبَةٍ
بنده‏ اى را آزادکردن (۱۳)

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ
یا در روز گرسنگى طعام‏ دادن (۱۴)

یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ
به یتیمى خویشاوند (۱۵)

أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ
یا بینوایى خاک‏نشین (۱۶)

ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ
علاوه بر این از زمره کسانى باشد که گرویده و یکدیگر را به شکیبایى و مهربانى سفارش کرده‏ اند (۱۷)

أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ
اینانند خجستگان (۱۸)

وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ
و کسانى که به انکار نشانه‏ هاى ما پرداخته‏ اند آنانند ناخجستگان شوم (۱۹)

عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ
بر آنان آتشى سرپوشیده احاطه دارد (۲۰)

انتهای پیام/