مریم مهدوی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، پیرامون وضعیت آموزش و فراگیری نگارگری در جامعه اظهار کرد: در حال حاضر در بخش نگارگری اساتیدی که در حال تدریس هستند، سابقه بسیار طولانی در این زمینه دارند که البته فراگیری این رشته برای آنها نیز توسط اساتید بهنام دیگری صورت گرفته است، یعنی این آموزش سینهبهسینه منتقل میشود.
وی با اشاره به محدود بودن کتابهای ویژه آموزش نگارگری با ترجمه، ادامه داد: البته در چند سال اخیر زمانیکه رشته نگارگری وارد دانشگاههای علمیوکاربردی شد، وضعیت کمی بهبود یافت چون تمام رشته ها وقتی که وارد دانشگاه میشوند و وجهه دانشگاهی پیدا میکنند، بهدلیل کارهای ترجمه و پژوهشهایی که رویشان انجام میشود، ارتقا مییابند ولی زمانیکه از لیست رشتههای دانشگاهی خارج هستند، دچار یکسری افتهایی میشوند.
این هنرمند نگارگر تصریح کرد: در هر حال کشورهای خارجی و اروپایی که به قضیه سنت و پیشینه تاریخی اهمیت فراوان میدهند، این رشته برایشان بسیار جذاب و مهم است ولی این رشته در کشور خودمان، جایگاهی که باید داشته باشد را ندارد و یکسری اتفاقات بینالمللی که میتواند برایش رقم بخورد، رخ نمیدهد که این کاملا به درایت مدیران فرهنگی ما برمیگردد که باید این برنامهریزی را در برنامه کارشان داشته باشند.
مهدوی با اشاره بهاینکه صددرصد از میزان فعالیت این رشته در جامعه رضایت ندارد، خاطرنشان کرد: اهمیت ندادن به این رشته در کشور ما به مقوله اقتصاد هنر برمیگردد و مقوله اقتصاد هنرهای سنتی دیرینه ایران مستقیم به بازار گردشگری بازمیگردد که اینها بههموصلاند و قابل جداکردن نیستند.
وی افزود: وقتی ما خریدوفروش محصولات هنرهای سنتی ایران را راکد نگه میداریم و برایش سرمایهگذاری نمیکنیم، در نتیجه افت میکند و همین باعث شده جوانی که میخواهد وارد این رشته شود، خانواده و اطرافیانش ابتدا مسائل مالی را بررسی میکنند و البته این را هم بگویم که کسانیکه اکنون فروش بینالمللی دارند، فقط با تلاش خودشان به این جایگاه رسیدند و سیاست فرهنگی وجود نداشته تا بستری را آماده کند که جوان با خیال راحت کارش را شروع کند.
این نگارگر در خصوص راهحلی برای این مشکل عنوان کرد: اولین چیزی که به ذهن انسان میرسد، این است که این رشتههای سنتی مانند تذهیب، نگارگری و گلومرغ باید اساس دانشگاهی پیدا کنند و از اساتید باسابقه دعوت به همکاری شود و آنها را از نظر مالی تامین کنند تا آنها نیز کتاب بنویسند و تجربیات خود را به تالیفات تبدیل کنند تا دولت بتواند این تالیفات را کتب دانشگاهی کند و اگر دانشجوی فعال در این زمینه با حمایت دولت بتواند کارهای خودش را بهفروش برساند، این چرخه با سرعت به حرکت میافتد.
مهدوی با تاکید بر اینکه همراهی و هماهنگی هنرمندان نگارگر برای دستیابی به اهداف صنفیشان باز هم به مقوله اقتصاد برمیگردد، اضافه کرد: حمایت از این رشته نیز بسیار کم است و من بسیار متعجب میشوم چون این رشته، رشتهای است که با اسلامیبودن کشور ایران همسو است و دقیقا موازی با موازین اسلامی کشور رشد کرده و از گذشته تا امروز نیز در کتابهای مختلف دینی و فرهنگی نمود داشته است.
وی اظهار کرد: آسیبی که تکنولوژی به انسان معاصر زده این است که انسان معاصر را به یک موجود عجول تبدیل کرده که با تکنولوژی سریع به خواسته و نتیجه میرسد و چنین انسانی خیلی برایش سخت است که بخواهد تحت آموزش یک رشتهای قرار بگیرد که صبر و حوصله در خلق اثر حرف اول را میزند و تکنولوژی، انسان را از ممارست و تمرین برای رسیدن به خلق اثر دور کرده است ولی از طرفی دیگر نیز علم عمومی مردم را نسبت به شناخت هنر افزایش داده ولی در واقع صبر هنرجویانی که میخواهند در این زمینه گام بردارند را کاهش داده است و شخص باید خیلی عزمش را جذب کند که بخواهد در این زمینه بماند و فعالیت خودش را ادامه دهد.
مهدوی گفت: من بیشتر مینیاتور کار میکنم چون مینیاتور بهتر میتواند مفاهیم را به مردم برساند و مفاهیم خیلی نهفته نیست و دیگر اینکه استفاده کردن از رنگ و دامنه گستردهای که در نگارگری وجود دارد، برای من خیلی جذاب و مسحورکننده است.
انتهای پیام