شعر یک طنزپرداز برای زلزله زدگان

شعر یک طنزپرداز برای زلزله زدگان



با لرزش ناگاه شکسته این بار
دلهای عزیز دیگری در آوار

فریاد کمک میان مشتی از خاک
در مرز وطن نمانده آرام و قرار

جا مانده میان خانه هایی ویران
رویای قشنگ مادری تیره و تار

هر لحظه به سر میزند و میگوید:
جان داده گلم زیر هجوم دیوار

آن سوتر از او نشسته مردی زخمی
دارد به لبش زمزمه های بسیار

دو اسم امید و عاطفه بر لبها
میخواند و می گرید و دایم تکرار

پاییز غریبی ست غروبی غمگین
نه شادی و نه نگاه گرمی بیدار

هر گوشه ی شهر کوه دردیست به جای
در خلوت کوچه های سردش آوار
.
.
.
اما نه!هنوز نور امیدی هست
با یاری مردمانی از جنس بهار

بی وقفه تلاش و همت مردانی
تا صبح به جست و جو و دایم بیدار

این پاک نهادان شریف و مخلص
در باطن شان شکوه عشق و ایثار

بی شک که حضورشان امیدی ست بزرگ
تا مرهم زخمی بشود بر این خار
شاعر : ملیحه خوشحال

کاریکاتور : طیبه خلیلی مهر

ارسال به شبکه های اجتماعی :