داستان زهرا کیانی ؛ ایستاده در اوج

به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان ، بر خلاف همه مصاحبه ها و گفتگوها ، حال و هوای یک مصاحبه با زهرا کیانی دختر ۱۸ ساله و ستاره تالوی ایران کاملا متفاوت بود. در هوای نسبتا سرد اصفهان در جمعه ای شلوغ در میدان نقش جهان اصفهان ، زهرا کیانی و مادرش را ملاقات کردم. سر زنده و شاد. اولین برخورد با زهرا کیانی ، کاملا من را متقاعد کرد که او برای کسب بیش از ۲۰ مدال آسایی و جهانی در ۱۸ سالگی با انگیزه بوده است.

زهرا کیانی از اتفاقی که مسیر زندگی وی را به سمت ووشو تغییر داد صحبت کرد ، از ایثار خانواده اش برای ادامه مسیر قهرمانی خود حرف زد و البته درباره عشقی به تالو گفت که بالاتر از مدال آوری و ایستادن روی سکوهای جهانی و آسیایی برای او اهمیت دارد. او در مسیر دست نیافتنی شدن قدم بر می دارد. او تاکنون ۲۱ مدال آسیایی و جهانی به دست آورده. آماری بی نظیر و باور نکردنی.

سال آینده در بازی های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ زهرا کیانی می خواهد اولین مدال تالوی زنان ایران در تاریخ بازی های آسیایی را به دست بیاورد آن هم زمانی که فقط ۱۹ ساله خواهد بود. او البته امیدوار است ووشو تا ۲۰۲۴ وارد المپیک شود تا بتواند به مدال آوران المپیکی ایران بپیوندد. ایران پیش از این در تالو موفق به کسب یک مدال برنز در مسابقات کشورهای اسلامی در بخش بانوان شده بود اما ظهور پدیده ای به نام زهرا کیانی انقلابی در مدال آوری ایران در تالو ایجاد کرد.

از ژیمناستیک به تالو

زهرا کیانی درباره این که چطور یک تالوکار شد می گوید: رشته اول من ژیمناستیک بود. البته در سن نونهالی. اما ژیمناستیک رشته ای است که نهایت آن ، مسابقات قهرمانی کشور است. از کودکی هم به رشته های نمایشی علاقه داشتم و ورودم به ژیمناستیک هم به همین دلیل بود اما یک اتفاق باعث شد دیگر نتوانم در ژیمناستیک بمانم و با یک جلسه دیدن حرکات رشته تالو ، به این رشته علاقمند شدم و زندگی من وارد مسیر جدیدی شد. ذهنیتی که از ووشو داشتم فقط بخش ساندای آن بود اما وقتی تالو را دیدم همه چیز تغییر کرد. آن زمان ۸ ساله بودم و استادم گفت که اگر در تالو کار کنم به زودی به یک قهرمان تبدیل می شوم. خوشحالم بعد از ۱۰ سال این اتفاق رخ داده.

بعد از ۴ ماه ورود به تالو در رده نونهالان وارد اردوی تیم ملی شدم و همه چیز به سرعت اتفاق افتاد. از ۱۰ سالگی هم روند اعزام های بین المللی من شروع شد تالو برای من رشته ای نشاط آور است. هرگز از تالو خسته نمی شوم و اصلا ماهیت تالو هم این است که هر چند سال یک بار در فرم ها تغییراتی صورت می گیرد و بدین ترتیب تنوع فرم ها در این رشته حفظ می شود و حتی در بزرگسالان ، اجرای فرم ها ابداعی است. در این شرایط هرگز از تالو خسته نمی شوید زیرا همه چیز در حال تحول و نوآوری است. برای من جدایی از تالو خیلی سخت است. تالو برای من یک رشته ورزشی نیست و حتی ، زندگی است.

چرا او یک قهرمان است و بقیه نه؟

در مورد زهرا کیانی همیشه این سوال وجود دارد که او چطور در ۱۸ سالگی به این سطح بی نظیر از موفقیت ها رسیده و چطور همیشه در اوج بوده. کیانی می گوید: استعداد همیشه مهم است اما پشتکار و اراده خیلی مهم تر از استعداد ذاتی است. موضوع دیگر حمایت برای رشد یک ورزشکار است. یکی از علل مهم موفقیتم را پدر و مادرم می دانم. بدون حمایت آن ها رسیدن به این موفقیت ها هرگز امکان پذیر نبود. مسئله دیگر این است که چقدر به رشته ورزشی خود علاقه دارید. وقتی علاقه در بالاترین سطح خود باشد همیشه تشنه تمرین و یاد گرفتن هستید ، خسته نمی شوید و برای رسیدن زمان تمرین و کار کردن لحظه شماری می کنید. مجموعه ای از همه این ها ، موفقیت یک ورزشکار را می سازد.

ورود به مسابقات جهانی

پس از طی دوران پر افتخار در رده های سنی پایه در میادین آسیایی و جهان ، زهرا کیانی امسال ، آخرین سال رده سنی جوانان خود را سپری می کند و وارد رده سنی بزرگسالان می شود گرچه در مسابقات جهانی اخیر در تیم ملی بزرگسالان هم مسابقه داده: فکر می کنم حالا حالاها باید ادامه دهم تا در مسابقات جهانی مدال بیاورم. شرایط در مسابقات جهانی بزرگسالان با رده های پایه متفاوت است و مدال گرفتن در آن خیلی دشوار است به خصوص این که قهرمانان به نام جهان در آن حضور دارند و مورد شناخت داوران هستند و همین مسئله روی داوران اثر می گذارد. بخشی از رشته ما سلیقه داور است و این که یک ورزشکار شناخته شده و دارای سابقه باشد به امتیازی که از داوران می گیرد کمک زیادی می کند. به همین دلیل برای یک ورزشکار جوان و تازه وارد به رده بزرگسالان سخت است که با آن ها رقابت کند.

عشق بزرگ ، ارزشمندتر از مدال

یکی از رموز موفقیت زهرا کیانی عشقی است که به رشته خود می ورزد خواه خبری از مدال باشد و خواه نباشد: تالو برای من یک عشق بزرگ است. اگر امروز بگویند که دیگر نه خبری از مدال است و نه مسابقات جهانی و آسیایی ، ذره ای از علاقه من به تالو و انگیزه ام کم نمی شود. کسب مدال و افتخار شیرین است اما هرگز برای مدال ، تمرین نکرده ام و مسابقه نداده ام. از تالو لذت می برم و تالو بخشی از زندگی من است. علاوه بر این تالو سقف یا انتها ندارد. هرگز نمی توانید بگویید مثلا به این سطح می رسم و دیگر به انتهای افتخارات رسیده ام. برای بهتر بودن در تالو ، همیشه فضا هست. هر روز می توانید بهتر از روز قبل باشید بدون این که همه چیز تکراری شود.

حریفان سرسخت

غیر از چین که مهد ووشو است ماکائو ، چین تایپه ، هنگ کنگ و حتی ویتنام هم از قدرت های تالوی جهان هستند و حتی به تالو بیش از ساندا اهمیت می دهند. حتی ماکائو در مسابقات قهرمانی آسیا و جهان ساندا کار اعزام نمی کند و فقط تالو کار می فرستد و چند مدال طلا هم می گیرد. ووشو متعلق به چین است و آن ها چه خوب باشند و چه بد ، قهرمان هستند. در ایران هم تمرکز روی ساندا بوده است اما در سایر کشورهای غرب آسیا ، شروع کرده اند به استخدام مربیان چینی و اردو زدن در چین. اگر برگزاری اردوهای ملی ما هم در چین در دستور کار قرار بگیرد پیشرفت ما هم دوچندان خواهد شد.

خاطره مادر زهرا کیانی از شکستگی دست سرنوشت ساز

زهره ترکی مادر زهرا کیانی موضوع شکستگی دست سرنوشت ساز زهرا در ۸ سالگی را این گونه روایت می کند: زهرا در آستانه مسابقات کشوری ژیمناستیک و اعزام به یزد از ۲ نقطه ، دچار شکستگی دست شد. با این حال این اتفاق برای همه ما ناگوار بود و جالب این که در آن زمان ، زهرا با آن سن و سال من را دلداری می داد.

به محض این که دست زهرا را از گچ باز کردیم او دیگر هیچ علاقه ای به ژیمناستیک نشان نداد. حتی پس از این ، زهرا به مدت ۳ ماه در یک باشگاه کاراته تمرین می کرد تا این که به طور اتفاقی از طریق یک دوست با ووشو و شاخه نمایشی آن یعنی تالو آشنا شدیم. در همان برخورد اول با تالو زهرا به این رشته علاقه مند شد ، نزد مربی رفت و از اون پرسید: من می توانم – برای تمرین – اینجا بیایم؟ آن مربی که کبری قربانی نام داشت از زهرا خواست که چند حرکت مربوط به آمادگی جسمانی و انعطاف بدنی را انجام دهد که زهرا با موفقیت همه آن ها را انجام داد.

خانم قربانی به من گفت که همسرش (تیمور بنی طالبی) مربی تیم ملی تالو است و می تواند به زهرا کمک زیادی بکند. همین مکالمه کوتاه ، به من امید زیادی داد. بعدها که تیمور بنی طالبی ، زهرا را دید به من گفت که اگر شما و پدرش همکاری لازم را داشته باشیم قول می دهم که چند ماه دیگر زهرا اولین مدالش را کسب خواهد کرد. زهرا شروع به تمرین کرد و در اولین مسابقه ، یک مدال نقره و یک برنز کسب کرد و عضو تیم ملی شد که برای ما بسیار خوشحال کننده بود. مربی زهرا برای او دلسوزانه زحمت کشید.

مهاجرت به اصفهان و ایثار پدر

با وجود این که خانواده کیانی اهل شهر کرد هستند اما چند سالی است که در اصفهان زندگی می کنند. مادر زهرا در مورد مهاجرت به اصفهان می گوید: زهرا شاگرد استاد تیمور بنی طالبی بود و به طور مداوم زیر نظر این مربی تمرین می کرد. پس از این که استاد بنی طالبی از شهر کرد به اصفهان نقل مکان کرد زهرا بدون مربی ماند و حتی افسرده شد و ما برای ادامه فعالیت زهرا در تالو چاره ای جز مهاجرت به اصفهان نداشتیم. همسرم ، فرهنگی بود و به شدت در مورد انتقال از شهرکرد به اصفهان مخالفت می شد . همسرم حتی برای تدریس مجبور بود بین اصفهان و شهرکرد رفت و آمد کند و این ، شرایط بسیار سختی بود. خوشبختانه بعدها با انتقالی همسرم موافقت شد و ما به طور کامل در اصفهان ساکن شدیم.

دندانپزشک آینده

زهره ترکی مادر زهرا درباره زندگی تحصیلی زهرا کیانی می گوید: با زهرا شرط کردم که درس و ورزش باید در کنار هم باشند. زهرا هم همیشه شاگرد درس خوانی بود و تا اول دبیرستان معدل نمراتش از ۲۰ کمتر نشد. از آن به بعد به دلیل این که ۶ ماه از سال را در اردو می گذراند دیگر نمی توانست به اندازه گذشته با تحصیل عجین باشد. گاهی شب های امتحان فقط ۲ ساعت می خوابید. سال گذشته هم با وجود همه این فشارها با معدل ۸۰/۱۸ سال سوم دبیرستان را به پایان رساند. به رشته دندانپزشکی به شدت علاقمند است و اطمینان دارم در آینده دندانپزشک خوبی خواهد شد.

* گفتگو : حامد اسماعیلی