پاداش صبر و شکیبایی و امید به خدا

از این رو در ذیل یکی از این حکمت ها مرور می شود:

حضرت امیرالمومنین علی(ع) می فرمایند: «أُوصِیکُمْ بِخَمْسٍ لَوْ ضَرَبْتُمْ إِلَیْهَا آبَاطَ الْإِبِلِ لَکَانَتْ لِذَلِکَ أَهْلًا: لَایَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْکُمْ إِلَّا رَبَّهُ، وَلَا یَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ، وَلَا یَسْتَحِیَنَّ أَحَدٌ مِنْکُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَایَعْلَمُ‏أَنْ یَقُولَ: لَاأَعْلَمُ، وَلَا یَسْتَحِیَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ یَعْلَمِ الشَّیْ‏ءَ أَنْ یَتَعَلَّمَهُ، وَعَلَیْکُمْ‏بِالصَّبْرِ، فَإِنَّ الصَّبْرَ، مِنَ الْإِیمَانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَلَا خَیْرَ فِی جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ، وَلَا فِی إِیمَانٍ لَاصَبْرَ مَعَهُ».

«شما را به پنج چیز سفارش می کنم که برای به دست آوردن آنها اگر با پاشنه های پای خود زیر بغل شترها بزنید به شتاب رفته و رنج و سختی را بر خود همواره سازید سزاوار است. باید هیچ یک از شما امیدوار نباشد مگر به پروردگار خود و نترسد مگر از گناه خود و اگر چیزی را نمی داند باید شرم نکند از اینکه آن را بیاموزد و بر شما باد به صبر و شکیبایی. زیرا صبر از ایمان مانند سر است از تن. خیر و نیکی نیست در تنی که سر نداشته باشد و در ایمانی که با آن شکیبایی نباشد.»

پیام: امید و آرزو تنها باید به خدا باشد. ترسناک ترین چیز کیفر خداوندی است، کیفر بر اثر گناه به بنده می رسد. باید از گناه خویش بترسیم و دیگر مرتکب گناه نشویم. شرم نداشتن از آن چیزی که نمی دانم زیرا این شرم از روی نادانی است و این هم ضلالت است. پیامبر اکرم(ص) فرموده: Kهرکس ندانسته فتوا دهد فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می کنندL. باید از یادگیری خجالت نکشید. هیچ فضیلتی بدون صبر ممکن نیست و کمترین مرحله صبر استقامت و پایداری است.

*برگرفته از کتاب «حکمت های نهج البلاغه»، نوشته حجت الاسلام محمدرضا هادی زاده