نقاط قوت و ضعف طراحی خودروها در سال 2017

هر ساله مجموعه‌ای از خودروهای شگفت‌انگیز به دنیا معرفی می‌شوند که مجموعه‌ای از خارق‌العاده‌ترین، سریعترین، گران‌ترین، اقتصادی‌ترین، زیباترین، خلاقانه‌ترین و«تهوع‌آورترین» محصولات را در خود جای می‌دهند. همچنین هر سال چیزهایی را می‌بینیم که نمونه‌های آن را کمابیش قبلاً دیده‌ایم؛ چیزهایی که کمتر می‌توانند علاقه‌مندان به دنیای خودرو یا جامعه مخاطب بازار را به خود جلب کنند. در ادامه می‌خواهیم مواردی را بررسی کنیم که در سال گذشته میلادی، از نظر دوست‌داشتنی بودن و نبودن، توجهات زیادی را جذب کرده‌اند.

دنیای علمی تخیلی

کامبیون تسلا که در اواخر نوامبر ۲۰۱۷ معرفی شد، یکی از آینده‌نگرانه‌ترین وسایل نقلیه‌ای است که این کمپانی ساخت خودروهای با پیشرانه الکتریکی ارائه کرده است. کابین این کامیون با موقعیت رانندگی در وسط که شرایط نمونه پروتوتایپ ویمیلی ۱۹۴۷ و مک‌لارن F1 را تداعی می‌کند، بالاخره به ما نشان می‌دهد که «آینده» همین حالا اتفاق افتاده است و خیلی‌ها امیدواریم که این آینده در سال‌های آینده رنگ واقعیت به خود بگیرد.

البته قبلاً کامیون‌هایی با ظاهری آینده‌نگرانه به دنیای اتومبیل معرفی شده و یکی از بهترین نمونه‌های آن به طرح‌های مستقل لوئیجی کولانی (Luigi Colani) در چند دهه قبل برمی‌گردد. امّا بیشتر نمونه‌های قبلی جنبه نمایشی داشته و کمتر به سراغ قابلیت‌های کاربردی رفته‌اند. طراح ب‌ام‌و، آلبرشت گرف گورتز (Albrecht Graf Goertz) کسی است که تنها پیش‌آمدگی جلوی کامیون‌ »کولانی» را دلیل حذف این وسیله نقلیه از خیابان‌های شهری می‌داند. همچنین این کامیون سطح زیادی را اشغال می‌کند و وارد حریم خطوط دیگر می‌شود. این در حالی است که کامیون تسلا، از این نظر کاملاً منطقی عمل کرده است.

طرح‌های کپی و غیرکاربردی

یکی از رنجش‌آورترین چیزها در طراحی اتومبیل، تمایل بی حدّ و حصر به ویژگی‌های تزئینی و غیر کاربردی است؛ جایی که برخی عناثر تنها به منظور زیبایی در خودرو استفاده می‌شوند. از جمله اینها، ترکیب پره‌های ذوزنقه‌ای است که گاهی رو به بالا و گاهی رو به پایین هستند و در قسمت زیرین بسیاری از سدان‌ها و کوپه‌ها استفاده می‌شوند. منبع الهام‌بخش این طراحی، خودروهای فرمول یک بوده است؛ جایی که این قسمت‌ها به عنوان منحرف‌کننده‌های جریان هوا عمل می‌کنند. در بسیاری از خوروهای جاده‌ای، اگر شاسی‌بلندها را از این بحث جدا کنیم، این قسمت‌ها فقط جنبه تزئینی دارند. یک ویژگی دیگر که در سال گذشته میلادی به دفعات در دنیای خودرو به نمایش گذاشته شد، سقف چند تکه است که در آن یک بخش کشویی فیزیکی یا رنگی در ستون سوم یا چهارم بدنه سدان‌ها، واگن‌ها و یا شاسی‌بلندها وجود دارد. این طراحی اگرچه در نگاه اول جذابیت دارد، امّا در مقیاس انبوه، نمی‌تواند چندان جالب‌توجه باشد.

تناسب ماهی‌ها

صافی و سادگی از مواردی است که همیشه در طراحی خودرو ستایش می‌شود. سادگیِ موجود در خودروی ثبت رکورد سرعت زمینی «جان کوب» یا مدل «سوکال اسپیشال»، به عنوان اولین خودروی هات‌رود که به ۳۲۲ کیلومتر بر ساعت رسیده، جذابیت فراوانی دارد، امّا در عین حال، نمی‌تواند چندان برای خودروهای جاده‌ای قابل‌استفاده باشد. امّا با این وجود، فرم‌های ساده و نرم در مدل‌هایی مانند جگوار ای-تایپ، مدل‌های سنتی موتور عقب پورشه و یا حتی، فولکس‌واگن گلف، بسیار قابل‌قبول هستند و کمتر در معرض «قدیمی‌شدن» هستند. در همین حال، وقتی خودروهایی را می‌بینیم که سطوح بدنه آنها پخ‌شدگی و پیچیدگی زیادی دارد و مانند این است که با اسباب‌بازی‌های کودکان ساخته شده‌اند، چندان تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیریم؛ خودروهایی که نظیر آنها در بازار خودروی امروز کم نیست. تویوتا/ لکسس که مشتاقانه و سخت به دنبال استایل‌های خاص خود است، این عمل را، البته در برخی مدل‌ها، به درستی انجام داده است. پنل‌های ساده‌ای که در یک فرم هارمونیک در کنار یکدیگر قرار داده شده‌اند، می‌توانند بسیار راضی‌کننده باشند. درنظر بگیرید، تناسبی را که در مقیاس‌های مختلف در بدن ماهی وجود دارد. حالا یک انسان مدهوش را درنظر بگیرید که می‌خواهد قطعات یک ماهی را در کنار هم قرار دهد؛ این همان چیزی است که در برخی خودروهای امروزی دیده می‌شود.

ویژن

«ویژن» کلمه‌ای است که در برخی از بهترین خودروهای معرفی‌شده در سال گذشته میلادی استفاده شده و نشان‌دهنده نگاه ویژه سازندگان آنها به «آینده» است. امّا وقتی ما چنین واژه‌ای را می‌بینیم، تصویری که در ذهن ما نقش می‌بندد، دو خلبان هواپیمایی است که در یک کابین با مجموعه انبوهی از کلیدها و سوئیچ‌ها، دکمه‌ها و اهرم‌هاست. سپس یکی از خلبان‌ها به دیگری می‌گوید:

اگر ما این همه ابزار و لوازم نداشتیم، می‌توانستیم بیرون را ببینیم.

این موضوع وقتی به ذهن می‌آید که در خودرویی با وضعیت بد «دید از عقب» نشسته باشید. در سال گذشته، تعداد خودروهایی که چنین وضعیتی داشتند، بسیار زیاد بود؛ از مدل فوق‌العاده تسلا مدل X گرفته تا برخی هاچ‌بک‌های اقتصادی اروپایی. اگر بخواهید یک ایراد به خودروی پرفورمنس بسیار خوبی مانند شورولت کامارو بگیرید، همین مشکل دید از داخل کابین است؛ دیدی که نه‌تنها از عقب، بلکه از طرفین و حتی از جلو، محدود است.

توضیح عکس: ولار جدیدترین مدل رنج‌روور است که بین اووک و اسپورت قرار می‌گیرد. در حالی که زیباییِ قابل‌توجهی دارد، امّا برخی استایل‌های آن، بسیار معمولی و پیش‌پا افتاده هستند.

برخلاف مدل کلاسیک جگوار ای-تایپ، فرم پیچیده بدنه تویوتا FT-AC یا ادونچر کانسپت می‌تواند با واژه‌های زیادی تعریف شود، امّا «صاف و نرم» چیزی نیست که بتوان در اینجا از آن استفاده کرد.

منبع: automobilemag