تکالیف و امتحان الهی چرا و چگونه

به گزارش ایکنا؛ از کجا بدانیم مشکلات زندگی، عذاب الهی است یا امتحان؟ گاهی امتحان، با عقوبت و گاه با نعمت همراه است. یعنی گاهی انسان، توسط خوشی‎ها و شادی‎ها امتحان می‎شود و گاهی توسط غم و اندوه؛ گاه توسط شفا گرفتن از بیماری و گاه به واسطه رحلت و از دست دادن عزیزان؛ به هرحال انسان به انحاء مختلف مورد امتحان قرار می‎گیرد.

اما این سوال همیشه مطرح است که از کجا متوجه شویم که مشکلات و ناملایماتی که بر ما وارد می‎شود؛ امتحان است یا عقوبت؟!و یا به عبارتی دیگر از کجا دریابیم که موارد پیش آمده، از سوی خدا، یا از طرف خود ما است؟! چرا که گاهی ما در انتساب این ناملایمات و مشکلات به خداوند، اشتباه می‎کنیم.

در بین مردم این جمله معروف است که وقتی برای کسی مشکلی پیش می‎آید به او می‎گویند که خواست خدا بوده، خدا اینطور مقدر کرده است؛ حال آن که اینطور نیست چرا که در مواردی، مشکلاتی که پیش می‎آید، نتیجه اعمال خود ما است و ربطی به خدا ندارد که عادت کرده‎ایم همه مشکلات را به تعبیری به گردن خدا می‎اندازیم.

امتحانات الهی متناسب با ظرفیت‌هاست. اساسا دستورات پروردگار عالم، ترکیبی از دستور و امتحان است. ما دستور منهای امتحان نداریم. همه اوامر و نواهی الهی همراهش چیزی به نام امتحان وجود دارد. در انواع و اقسام امتحانات، دستورات الهی را انجام می‌دهیم. هیچ امتحانی را خدا خارج از وسع بنده‎اش نمی‌گیرد، چون تکالیف و امتحانت رابطه متقابلی دارند.

قضاوت ما در مورد توانایی‌های خودمان معمولا قضاوت دقیقی نیست. اگر احساس می‌کنیم ظرفیت امتحان نداریم در اشتباه هستیم! ظرفیت بالفعل نداریم، ولی ظرفیت بالقوه داریم و این امتحان می‌خواهد ظرفیت‌های ما را شکوفا کند و ما را بزرگ کند. آن چیزی که برای خداوند مهم است افزایش ظرفیت است.

خدا نه لذت را منع می‌کند و نه زجر بیخود کشیدن را درست می‌داند. راه درست این است که زجر را در ظرفیت‌های بالاتر ببریم. این افزایش ظرفیت‌ها با امتحان معنا می‌گیرد؛ و معمولا امتحان توام با رنج است. یکی از راه‌های ساده‌تر شدن امتحان الهی فهمیدن مقصود آن امتحان است. اگر می‌خواهی بلا کم شود غرضش را بفهم!

«حجت الاسلام پناهیان، هیئت میثاق شب چهارم محرم ۹۳»