سوره اعراف - صفحه 143 قران

بگو: «(اکنون که چنین است) بتهاى خویش را که شریک خدا قرار داده ‏اید (بر ضد من) بخوانید، و براى من نقشه بکشید، و لحظه‏ اى مهلت ندهید، (تا بدانید کارى از آن‌ها ساخته نیست)! (۱۹۵)

ولى و سرپرست من، خدایى است که این کتاب را نازل کرده؛ و او همه صالحان را سرپرستى مى‏ کند. (۱۹۶)

و آنهایى را که جز او مى ‏خوانید، نمى ‏توانند یاریتان کنند، و نه (حتى) خودشان را یارى دهند؛ (۱۹۷)

و اگر آن‌ها را به هدایت فرا خوانید، سخنانتان را نمى ‏شنوند! و آن‌ها را مى ‏بینى (که با چشمهاى مصنوعیشان) به تو نگاه مى‏ کنند، اما در حقیقت نمى ‏بینند!» (۱۹۸)

(به هر حال) با آن‌ها مدارا کن و عذرشان را بپذیر، و به نیکى‏ ها دعوت نما، و از جاهلان روى بگردان (و با آنان ستیزه مکن)! (۱۹۹)

و هرگاه‏ وسوسه ‏اى از شیطان به تو رسد، به خدا پناه بر؛ که او شنونده و داناست! (۲۰۰)

پرهیزگاران هنگامى که گرفتار وسوسه ‏هاى شیطان شوند، به یاد (خدا و پاداش و کیفر او) مى ‏افتند؛ و (در پرتو یاد او، راه حق را مى ‏بینند و) ناگهان بینا مى‏ گردند. (۲۰۱)

و (ناپرهیزگاران را) برادرانشان (از شیاطین) پیوسته در گمراهى پیش مى‏ برند، و باز نمى ‏ایستند! (۲۰۲)

هنگامى که (در نزول وحى تاخیر افتد، و) آیه‏ اى براى آنان نیاورى، مى ‏گویند: «چرا خودت (از پیش خود) آن را برنگزیدى؟!» بگو: من تنها از چیزى پیروى مى ‏کنم که بر من وحى مى‏ شود؛ این وسیله بینایى از طرف پروردگارتان، و مایه هدایت و رحمت است براى جمعیتى که ایمان مى ‏آورند. (۲۰۳)

هنگامى که قرآن خوانده شود، گوش فرا دهید و خاموش باشید؛ شاید مشمول رحمت خدا شوید! (۲۰۴)

پروردگارت را در دل خود، از روى تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن؛ و از غافلان مباش! (۲۰۵)

آن‌ها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ‏گاه) از عبادتش تکبر نمى‏ ورزند، و او را تسبیح مى‏ گویند، و برایش سجده مى ‏کنند. (۲۰۶)