احیای اسطوره‌ها! کرایسلر والیانت چارجر 2020

دهه 70 میلادی زمان شگفت‌انگیز برای صنعت خودروسازی جهان بوده است. بی‌شک این دوران برای خودروهای عضلانی بوده و می‌توانیم آن را عصر طلایی خودرو پیش از بحران‌های دهه 80 بنامیم.

در آن زمان کرایسلر دو نسخه از چارجر کوپه را تولید می‌کرد که یکی از برند داج استفاده می‌کرد و همه ما آن را به عنوان نماد خودروهای آمریکایی می‌شناسیم؛ اما نسخه دیگری نیز توسط تأسیسات استرالیایی کرایسلر و با برند والیانت تولید می‌شد. نسخه استرالیایی چارجر از نظر طراحی، پیشرانه‌ها و سیستم تعلیق با برادر آمریکایی خود تفاوت‌های زیادی داشت.

برخلاف مدل آمریکایی، چارجر استرالیا که البته در نیوزلند نیز فروخته می‌شد تنها از سال 1971 تا 1978 عرضه شد و به عنوان رقیب مستقیم هولدن مورانو و فورد فالکون کوپه به شمار می‌رفت.

زیباترین نسخه این خودرو VH نام داشت که در سال 1973 معرفی شد و از پیشرانه‌های 6 سیلندر متنوع با خروجی 140 تا 302 اسب بخاری در تریم R/T سود می‌برد. همچنین دو پیشرانه 8 سیلندر نیز در دسترس خریداران بود که یکی از نوع 5.2 لیتری 230 اسب بخاری و دیگری از نوع 5.6 لیتری با خروجی 275 اسبی بود.

اگر کرایسلر استرالیا دوباره اقدام به تولید خودرو کند چارجر استرالیایی نیز تولید خواهد شد؟ جواب کوتاه ما متأسفانه منفی است. هولدن، فورد و تویوتا تأسیسات ساخت خود در این کشور را به دلیل مشکلات متعدد ساخت خودرو در استرالیا بسته‌اند.

اما خب این امر باعث نمی‌شود که خیال‌پردازی نکنیم، این‌طور نیست؟

خوشبختانه برای آرزو کردن پولی پرداخت نمی‌شود بنابراین اگر بخواهیم یک چارجر والیانت مدرن را تصویر کنیم با چه خودرویی روبرو خواهیم شد؟

حاصل تصویرپردازی‌های ما خودرویی است که در تصاویر مشاهده می‌کنید. یکی از عناصر تأکید شده روی این طرح مطالعاتی که ما آن را والیانت چارجر 2020 می‌نامیم نوارهای مشکی عمودی روی گلگیرهای جلو است.

استایل جلوی خودرو بسیار گیرا بوده و با استفاده از میله‌های افقی جلوپنجره روی پهنای خودرو تأکید شده است. چراغ‌ها نیز از نوع LED طراحی شده‌اند. ما پروفایل فست بک مانند را حفظ کرده و از عناصر جذاب روی ستون C برای بهبود جذابیت بصری این طرح مجازی سود برده‌ایم.

یکی از بهترین نماهای چارجر دهه 70 در بخش عقب بود و ما در اینجا نیز ظاهر پروانه مانند آن را حفظ کرده‌ایم. بخش‌های مشکی بزرگ، گلگیرهای جالب و چراغ‌های LED عقب تکمیل کننده ظاهر با ابهت این خودرو هستند.

خب اگر یک پیشرانه 8 سیلندر همی در دل چارجر قرار نگیرد نمی‌توانیم آن را خودرویی عضلانی بدانیم. پیشرانه 8 سیلندر 6.2 لیتری که قدرت 707 اسب بخاری و گشتاور 880 نیوتون متری دارد یک والیانت چارجر دیوانه‌وار را می‌سازد.

البته نسخه آرام‌تر این خودرو طبیعتاً از پیشرانه 6 سیلندر 3.6 لیتری و گیربکس 8 سرعته ZF می‌تواند استفاده کند. حتی می‌توان نسخه هیبریدی را در نظر گرفت زیرا قوانین آلایندگی روزبه‌روز سخت‌گیرانه‌تر می‌شوند.

فورد این رویه هیبریدی سازی را با ارائه موستانگ در آینده پی گرفته و اگر جنرال موتورز نیز همین کار را با کامارو انجام دهد تعجبی نخواهیم کرد.

خب جدای از این طرح مطالعاتی و مجازی آیا کرایسلر دو کوپه عضلانی را می‌تواند تولید کند؟ در فضای کنونی احتمال رخداد چنین امر بالا نیست.

نظر شما درباره این طرح کلاسیک مدرن شده چیست؟