آشنایی با اصطلاح اجرت

اجرت
عوضی که مستأجر در قبال استفاده از منفعت مال یا کار، به موجر یا اجیر می‌پردازد، اجرت نامیده می‌شود. از آن در باب اجاره سخن رفته است.

احکام اجرت
در عقد اجاره، یا به اجرت تصریح می‌شود یا نمی‌شود، امّا مورد نظر و توافق دو طرف است و یا هیچ کدام. به اجرت در صورت اول و دوم، اجرة المسمی و در صورت سوم- که باید اجرت متعارف برای استفاده از همانند آن مال یا عمل، از سوی مستأجر به موجر یا اجیر پرداخت گردد- اجرة المثل گفته می‌شود.

مالک اجرت
هر یک از موجر یا اجیر، به عقد اجاره، مالک اجرت می‌شوند، لیکن جواز مطالبه آن، بر تسلیم مال مورد اجاره به مستأجر یا انجام عمل از سوی اجیر متوقّف است؛ برخی گفته‌اند استقرار ملکیّت اجرت نیز منوط به استفاده مستأجر از منفعت یا اتمام کار مورد اجاره- و آنچه در حکم استفاده یا اتمام کار باشد- از سوی اجیر است. [۱]

فقها به صورت یک قاعده کلّی در باب اجاره آورده‌اند که در فرض کشف بطلان اجاره از اول، چنانچه مستأجر از منفعت مال استفاده کرده باشد، پرداخت اجرة المثل بر وی واجب می‌شود [۲] ، امّا در فرض بطلان اجاره به یکی از اسباب فسخ در اثنای مدّت اجاره، بنا بر قول مشهور، مقدار اجرت نسبت به مدّت گذشته از اجرة المسمّی ثابت است و نسبت به مدّت باقی مانده، اجرت به مستأجر بازگردانده می‌شود. [۳] حرمت یا جواز گرفتن اجرت، دایر مدار صحّت و بطلان اجاره است.

ــــــــــــ
پانویس
۱. ↑ العروة الوثقی،ج۲، ص۵۸۸.
۲. ↑ جواهر الکلام،ج۲۷، ص۲۴۶.
۳. ↑ العروة الوثقی،ج۲، ص۵۹۰.



منبع:‌ وبسایت ویکی فقه