حساسیت بدن زن، نسبت به مایع منی چیست؟

آلرژی منی - که به نام حساسیت بیش از حد به پلاسمای منی انسانی نیز شناخته می‎شود – واکنشی آلرژیک نسبت به پروتئین‎هایی است که در اسپرم اغلب مردان وجود دارد.

این وضعیت نسبتاً نادر بیشتر در میان زنان شایع است و در سطح ایالات متحد آمریکا حدود 400.000 زن به آن مبتلا هستند. این موضوع روشن نیست که وضعیت مزبور در میان مردان دارای روابط جنسی با مردان دیگر تا چه میزان گستردگی دارد.

مطالعات نشان می‎دهند که احتمال آلرژی داشتن فرد به منی خود وی نیز وجود دارد. وقتی چنین وضعیتی رخ می‎دهد زیر عنوان سندرم ناخوشی پساارگاسمی شناخته می‎شود.

فرد ممکن است دچار واکنش آلرژیک باشد اگر یکی از علایم زیر را پس از تماس با مادۀ آلرژی‎زا تجربه کند:

- سرخی

- سوزش

- ورم

- درد

- کهیر

- خارش

در مورد زنان علایم به طور معمول روی مادگی یا درون مجرای واژن بروز می‎کند. در مورد مردان علایم ممکن است روی آلت تناسلی یا پوست ناحیۀ تناسلی بروز کند. دیگر نقاط محتمل برای بروز علایم عبارتند از:

- دست‎ها

- دهان

- قفسه سینه

- مقعد

واکنش‌های آلرژیک به منی اغلب اوقات موضعی است اما مردم ممکن است علایمی را تجربه کنند که بر سراسر بدن تأثیر می‎گذارند. برای مثال، مردان دچار آلرژی نسبت به منی خود ممکن است دچار خستگی مفرط شدید، گرمای شدید و وضعیت شبه آنفولانزا درست پس از انجام انزال شوند.

به طور کلی علایم معمولاً در فاصلۀ حدود 20 تا 30 دقیقه پس از تماس با منی ایجاد می‎شود. این علایم در هر نقطه‎ای ممکن است از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشند، و مدت ادامۀ علایم به شدت آنها بستگی دارد.

در موارد شدید احتمال بروز آنافیلاکسی مطرح است. علایم آنافیلاکسی معمولاً دقایقی پس از تماس با مادۀ آلرژی‎زا ایجاد می‎شود و نیازمند مراقبت فوری پزشکی است.

علایم آنافیلاکسی موارد زیر را شامل می‎شود:

- دشواری تنفسی

- خس خس سینه

- تورم زبان یا گلو

- ضربان قلب سریع و ضعیف

- سرگیجه یا غش کردن

- تهوع

- استفراغ

- اسهال

آلرژی منی متقدماً بر اثر پروتئین‎های موجود در مایع منی مرد ایجاد می‎شود. برخی تحقیقات نیز عنوان می‎کنند که برخی داروها یا مواد آلرژی‎زای موجود در اسپرم می‎توانند محرک بروز علام باشند.

ورای داشتن نزدیکی محافظت نشده ریسک فاکتورهای HSP روشن نیست.

این احتمال وجود دارد که آلرژی منی در زنانی که دارای هر گونه علایم قبلی پس از تماس با مایعات منی بوده‌اند بروز کند. در عین این احتمال هست که فرد علایم را در پیوند با یک شریک جنسی تجربه کند و در مورد شریک جنسی دیگری دچار این علایم نشود.

اگرچه احتمال بروز آلرژی منی در هر زمانی وجود دارد بسیاری زنان از این موضوع خبر می‎دهند که علایم در آنها در اوایل سال‎های 30 زندگی آغاز شده است. مطالعات قدیمی‎تر گزارش داده‎اند که بسیاری از زنان دچار این اختلال پیش از دچار شدن به علایم مزبور شاهد برگشت واژینیت (واژینیتیس) بوده‏اند.

اگر کسی پس از قرار گرفتن در معرض تماس با مایع منی دچار علایم غیر معمول شود باید به پزشک مراجعه کند.

اگر کسی فکر می‎کند که علایم مبتلابۀ وی نتیجۀ آلرژی منی است موضوع مشورت با پزشک دارای اهمیت خواهد بود. باید با دکتر روراست بود و علایم را برای وی تشریح کرد، و به صورت شفاف در مورد آنچه اتفاق افتاده است برای پزشک توضیح داد.

نوعی فقدان در تحقیقات مربوط به HSP وجود دارد که این باعث می‌شود تا تشخیص اختلال مزبور با دشواری روبرو باشد. این موضوع سابقه دارد که پزشک علایم آلرژی منی را با موارد زیر اشتباه گرفته باشد:

- عفونت‎های واگیردار جنسی مثل کلامیدیا یا هرپس

- واژینیت مزمن

- عفونت مخمری

- واژینوزیس باکتریایی

اگر فرد دچار این حس باشد که نگرانی‎های وی ناشنیده باقی مانده است، باید از پزشک خود بخواهد تا یک تست پوست یا تست اینترادرمال برای وی انجام شود.

برای انجام این کار دکتر به نمونه‎ای از مایع منی شریک جنسی فرد نیاز دارد. دکتر مقدار کمی از مایع منی مزبور را به زیر پوست فرد تزریق می‎کند. اگر علایم بروز یابند دکتر می‎تواند به تشخیص HSP برسد.

اگر تست محرک بروز علایم نشود، دکتر ممکن است برای پیگیری موضوع به واسطۀ تست‎های تشخیصی دیگر نمونۀ خون بگیرد.

درمان HSP با هدف به حداقل رساندن علایم یا پیشگیری از آنها دنبال می‎شود. بهترین راه برای نیل به این هدف استفاده از کاندوم در هر بار اقدام به نزدیکی است. مردان در طول خودارضایی نیز باید از کاندوم استفاده کنند تا از گسترش علایم در سطح بدن پیشگیری شود.

اگر فرد مایل به استفاده از کاندوم نیست باید با پزشک در مورد گزینه‎های حساسیت‎زدایی مشورت کند.

برای انجام این کار متخصص آلرژی یا ایمنولوژی هر 20 دقیقه یک بار یک محلول رقیق شدۀ منی را درون واژن زن یا روی آلت تناسلی قرار می‎دهد. این فرآیند کماکان ادامه پیدا می‎کند تا زمانی که فرد بتواند تماس با منی رقیق نشده را بدون دچار شدن به علایم تحمل کند.

پس از حساسیت‎زدایی اولیه تماس مداوم برای حفظ تحمل ایجاد شده ضروری است. برای مثال مردمی که نسبت به منی شریک جنسی خود دچار آلرژی هستند مجبورند تا برای مقاربت جنسی هر 48 ساعت یک بار خود را آماده کنند.

دکتر در عین حال ممکن است مصرف یک داروی آنتی‎هیستامین غیر نسخه‎ای را پیش از هر مورد انجام نزدیکی توصیه کند. این دارو می‎تواند در به حداقل رساندن کمک کند، به ویژه اگر شریک جنسی فرد مخالف استفاده از کاندوم برای پیشگیری از تماس با منی باشد.

اگر علایم شدید باشند، این احتمال وجود دارد که دکتر همراه داشتن یک اپی‌پن را توصیه کند. فرد باید این دارو را در صورت مواجهه با اولین علایم ناشی از آلرژی شدید تزریق کند و آنگاه بدون دفع وقت در صدد استفاده از کمک‎های تخصصی پزشکی باشد.

آلرژی منی ممکن است باردار شدن را برای برخی زنان دچار مشکل کند. اگرچه آلرژی مزبور هیچ‎گونه تأثیر منفی بر قدرت باروری ندارد، علایم آن می‎تواند در توانایی انجام مقاربت در فرد اختلال ایجاد کند.

در موارد خفیف، فرد می‎تواند دارو مصرف کرده یا از حساسیت‎زدایی برای کمک به کاهش علایم در خود استفاده کند.

اما اگر فرد مایل به باردار شدن است و مقاربت جنسی یک گزینه نیست، دکتر ممکن است استفاده از تلقیح داخل رحمی (IUI) یا باروری در محیط آزمایشگاهی (IVF) را توصیه کند.

در هر دو مورد اسپرم شریک جنسی فرد پیش از تزریق برای زدودن پروتئین‎ها شستشو داده می‎شود.

میزان موفقیت در IUI و IVF متفاوت است و بنابراین فرد باید در مورد بهترین گزینه برای خود با پزشک مشورت کند.

در مورد IVF زنان معمولی از شانسی 20 تا 35 درصدی برای باردار شدن در طول یک چرخه درمان برخوردارند. در مورد IUI شانی لقاح در هر چرخه 5 تا 15 درصد است.

آلرژی منی در صورت شدید بودن اختلال می‎تواند باعث بروز آنافیلاکسی شود. در صورت مواجهه با هر یک از علایم فهرست زیر فرد باید تحت مراقبت فوری پزشکی قرار گیرد:

- دشواری تنفس

- خس خس سینه

- تورم زبان یا گلو

- ضعیف و سریع شدن ضربان قلب

- سرگیجه یا غش کردن

- تهوع

- استفراغ

دچار بودن به آلرژی منی در عین حال می‎تواند بر روابط فرد تأثیر منفی داشته باشد.

اگر وجود این اختلال باعث مشکل شدن برقراری روابط صمیمانه با شریک زندگی فرد می‎شود، استفاده از مشاورۀ زوج‎درمانی می‎تواند مفید باشد. مشاور می‏تواند به فرد و شریک جنسی وی در تشخیص وضعیت و یافتن راه‎هایی برای ایجاد و حفظ صمیمیت کمک کند.

این موضوع که آیا آلرژی منی به کودکان فرد انتقال می‎یابد یا خیر، مشخص نیست.

آلرژی منی یک اختلال نادر است که همانند هر آلرژی دیگری ممکن است در گذر زمان از بین برود. اگر شما دچار علایم این آلرژی هستید این موضوع مهم است که برای تشخیص و درمان زیر نظر پزشک قرار گیرید.

در صورت عدم درمان، آلرژی منی می‎تواند باعث ایجاد اختلال در زندگی جنسی فرد شده و بر سلامت کلی وی تأثیر منفی داشته باشد. دکتر می‎تواند در تنظیم برنامه‎ای برای مدیریت علایم به فرد کمک کند و نیز گزینه‎های پیش روی وی برای برنامۀ خانوادگی مدیریت وضعیت را مورد بحث قرار دهد.