دعای جوشن کبیر (متن و معنی)

در کتاب هاى بلدالامین و مصباح کفعمى آمده که دعای جوشن کبیر را امام سجاد (ع) از امام حسین (ع) و ایشان هم از پیامبر (ص) روایت کرده است. از جمله فضیلت های دعای جوشن کبیر به شرح زیر است:

هرکه آن را بر کفنش بنویسد، خدا به احترام آن او را به آتش نمى افکند و هرکه آن را در اول ماه رمضان با نیت خالص و دلى پاک بخواند، حق تعالى بهره مندى را روزى او می کند و براى وی هفتاد هزار فرشته می آفریند که خدا را تسبیح و تقدیس کنند و ثوابش را براى او قرار دهند. و هرکه دعای جوشن را در ماه رمضان سه بار بخواند، خدا بدن او را بر آتش جهنم حرام مى کند و بهشت را براى او واجب می گرداند و دو فرشته را بر او مى گمارد تا او را از گناهان حفظ کنند و در طول زندگى خود در امان خدا باشد.

دعای جوشن کبیر مشتمل بر ۱۰۰۰ صفت خداوند است که اسم اعظم نیز یکی از آنهاست. درباره خواندن دعای جوشن کبیر در شب های قدر علاّمه مجلسى در کتاب «زادالمعاد» آن را در ضمن اعمال شب هاى قدر ذکر کرده است و در پاره اى از روایات نیز وارد شده که دعاى «جوشن کبیر» را در هر یک از شب هاى قدر بخوانند.

در هر صورت این دعا مشتمل بر ۱۰۰ بند است و هر بندى مشتمل بر ۱۰ نام از نام هاى خداست که در آخر هر بند باید گفت:

«سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ»

متن دعای جوشن کبیر

متن دعای جوشن به این شرح است:

بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگى است

(1)

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا از تو خواستارم به نامت،

یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا کَریمُ یا مُقیمُ

اى خدا، اى بخشنده، اى مهربان، اى گرامى، اى پایدار،

یا عَظیمُ یا قَدیمُ یا عَلیمُ یا حَلیمُ یا حَکیمُ

اى بزرگ، اى دیرینه اى دانا، اى شکیبا، اى فرزانه،

سُبْحانَکَ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ یا رَبِّ

منزّهى تو اى که معبودى جز تو نیست، فریاد رس فریاد رس، ما را از آتش برهان اى پروردگار من.

(2)

یا سَیدَ السّاداتِ، یا مُجیبَ الدَّعَواتِ

اى سرور سروران، اى برآورنده دعاها،

یا رافِعَ الدَّرَجاتِ یا وَلِىَّ الْحَسَناتِ

اى بلندی بخش جایگاه ها، ای سرچشمه نیکی ها

یا غافِرَ الْخَطیئاَّتِ یا مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ

اى درگذرنده از خطاها، اى عطابخش خواسته ها،

یا قابِلَ التَّوْباتِ یا سامِعَ الاْصْواتِ

اى پذیرنده توبه ها، اى شنونده نداها،

یا عالِمَ الْخَفِیاتِ یا دافِعَ الْبَلِیاتِ

اى داناى رازها، اى دور کننده بلاها

(3)

یا خَیرَالْغافِرینَ یا خَیرَ الْفاتِحینَ

اى بهترین آمرزگاران، اى بهترین گشایش گران

یا خَیرَ النّاصِرینَ یا خَیرَ الْحاکِمینَ

اى بهترین یاوران، اى بهترین داوران

یا خَیرَ الرّازِقینَ یا خَیرَ الْوارِثینَ

اى بهترین روزى دهان، اى بهترین وارثان

یا خَیرَ الْحامِدینَ یا خَیرَ الذّاکِرینَ

اى بهترین ستایش گران اى بهترین یادآوران

یا خَیرَ الْمُنْزِلینَ یا خَیرَ الْمُحْسِنینَ

اى بهترین عطابخشان، اى بهترین نیکوکاران،

(4)

یَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ الْکَمَالُ

اى آن که شکوه و زیبایى تنها از آن اوست اى آن که توانایى و برازندگى تنها از آن اوست،

یَا مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَ الْجَلالُ یَا مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ الْمُتَعَالِ

اى آن که فرمانروایى و شوکت تنها از آن اوست، اى آنکه اوست بزرگ و برتر

یَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْمِحَالِ

ای پدیدآورنده ابرهاى پرباران، اى آن که نیرومند و پرتوان است

یَا مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْعِقَابِ

اى آن که حسابرسى چالاک است، اى آن که کیفرش سخت و شدید است

یَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ الْکِتَابِ

اى آن که پاداش نیک تنها نزد اوست، اى آن که دفرت هستى پیش روى اوست

(5)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو خواستارم به نامت

یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا دَیَّانُ یَا بُرْهَانُ یَا سُلْطَانُ

اى پرمهر، اى بخشایشگر، اى جزادهنده، اى روشنى خرد، اى فرمانروا

یَا رِضْوَانُ یَا غُفْرَانُ یَا سُبْحَانُ یَا مُسْتَعَانُ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْبَیَانِ

ای خشنودى، اى آمرزش، اى پاک، اى پشتوانه، اى صاحب نعمت و بیان

(6)

یَا مَنْ تَوَاضَعَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعَظَمَتِهِ یَا مَنِ اسْتَسْلَمَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِقُدْرَتِهِ

اى آن که همه در برابر عظمتش فروتن، اى آن که همه در برابر قدرتش تسلیم

یَا مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَیْ ءٍ لِعِزَّتِهِ یَا مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِهَیْبَتِهِ

اى آن که همه در برابر عزّتش خوار، اى آن که همه در برابر هیبتش هراسان

یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ ءٍ مِنْ خَشْیَتِهِ یَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ

اى آن که همه از ترسش فرمانبردار، اى آن که کوه ها از بیمش شکافته

یَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ یَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ

اى آن که آسمان ها به امرش بر پا، اى آن که زمین ها به اجازه اش بر جا

یَا مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ لا یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ

اى آن که رعد به ستایشش تسبیح گو است، اى آن که بر اهل مملکتش ستم نمی کند

(7)

یَا غَافِرَ الْخَطَایَا یَا کَاشِفَ الْبَلایَا

اى درگذرنده از خطاها، اى برطرف کننده بلاها

یَا مُنْتَهَى الرَّجَایَا یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا

اى اوج امیدواری ها، اى بسیاردهنده عطاها

یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا یَا رَازِقَ الْبَرَایَا

اى بخشنده هدایا، اى روزى رسان آفریده ها

یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا یَا سَامِعَ الشَّکَایَا

اى برآورنده آرزوها، اى شنواى گلایه ها

یَا بَاعِثَ الْبَرَایَا یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى

اى برانگیزنده بندگان، اى بندگشاى دربندان

(8)

یَا ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ یَا ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ

اى صاحب سپاس و ستایش، اى صاحب فخر و زیبایى

یَا ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ یَا ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ

اى صاحب بزرگوارى و والایى، اى صاحب پیمان و وفا

یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ

اى صاحب گذشت و رضا، اى صاحب بخشش و عطاء

یَا ذَا الْفَصْلِ وَ الْقَضَاءِ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ

اى صاحب دادرسى و داورى، اى صاحب عزّت و بقا

یَا ذَا الْجُودِ وَ السَّخَاءِ یَا ذَا الْآلاءِ وَ النَّعْمَاءِ

اى صاحب کرم و بخشش، اى صاحب عطاها و نعمتها

(9)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا از تو خواستارم به نامت

یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا رَافِعُ یَا صَانِعُ یَا نَافِعُ

اى بازدارنده، اى دور کننده، اى بردارنده، اى سازنده، اى سودبخش

یَا سَامِعُ یَا جَامِعُ یَا شَافِعُ یَا وَاسِعُ یَا مُوسِعُ

اى شنوا، اى گرد آوردنده، اى یاریگر، اى مهرگستر، ای وسعت بخش

(10)

یَا صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ

اى سازنده هر ساخته، اى آفریننده هر آفریده

یَا رَازِقَ کُلِّ مَرْزُوقٍ یَا مَالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ

اى روزی بخش هر روزی خوار، اى داراى هر دارایى

یَا کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ یَا فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ

اى غم گسار هر غم زده، اى فرج بخش هر اندوهگین

یَا رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ یَا نَاصِرَ کُلِّ مَخْذُولٍ

اى مهرورز بر هر مهرجو اى یاور هر بى یاور

یَا سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ

اى پرده پوش هر کاستى، اى پناه هر رانده.

(11)

یَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی یَا رَجَائِی عِنْدَ مُصِیبَتِی

اى توشه ام در سختى، اى امیدم در ناگوارى

یَا مُونِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی یَا صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی

اى همدم در وحشت، اى همرهم در غربت

یَا وَلِیِّی عِنْدَ نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی عِنْدَ کُرْبَتِی

اى سرپرستم در نعمت، اى فریادرسم در گرفتارى

یَا دَلِیلِی عِنْدَ حَیْرَتِی یَا غَنَائِی عِنْدَ افْتِقَارِی

اى رهنمایم در سرگردانى، اى توانگرى ام در تنگدستی

یَا مَلْجَئِی عِنْدَ ضْطِرَارِی یَا مُعِینِی عِنْدَ مَفْزَعِی

اى پناهم در دماندگى، اى مددرسانم در پریشانى

(12)

یَا عَلامَ الْغُیُوبِ یَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ

اى داناى نهان ها، اى آمرزنده گناهان

یَا سَتَّارَ الْعُیُوبِ یَا کَاشِفَ الْکُرُوبِ

اى پرده پوش عیب ها، اى غم گسار غم ها

یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ یَا طَبِیبَ الْقُلُوبِ

اى دگرگون ساز دلها، اى پزشک قلبها

یَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ یَا أَنِیسَ الْقُلُوبِ

اى روشنى بخش دلها، اى همدم جان ها

یَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ

اى گره گشاى اندوه ها، اى گشایش گر دلتنگی ها

(13)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست مى کنم به نامت

یَا جَلِیلُ یَا جَمِیلُ یَا وَکِیلُ یَا کَفِیلُ یَا دَلِیلُ

اى والا، اى زیبا، اى کارگشا، اى سرپرست، اى راهنما

یَا قَبِیلُ یَا مُدِیلُ یَا مُنِیلُ یَا مُقِیلُ یَا مُحِیلُ

ای پذیرا، اى گرداننده، اى عطابخش، اى درگذرنده، اى حال گردان

(14)

یَا دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ

اى رهنماى رهجویان، اى مددرس مددجویان

یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ یَا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ

اى فریادرس فریادکنان، اى پناه پناهندگان

یَا أَمَانَ الْخَائِفِینَ یَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ

اى ایمنى بخش هراسندگان، اى یاور مؤمنان

یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ یَا مَلْجَأَ الْعَاصِینَ

اى مهرورز بر خاک نشستگان، اى پناه عصیان گران

یَا غَافِرَ الْمُذْنِبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ

اى آمرزنده گنهگاران، اى اجابت کننده دعای بیچارگان.

(15)

یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الامْتِنَانِ

اى صاحب جود و نیکى، اى صاحب بخش و عطا

یَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ یَا ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ

اى صاحب امن و امان، اى صاحب قدس و پاکى

یَا ذَا الْحِکْمَةِ وَ الْبَیَانِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ

اى صاحب حکمت و بیان، اى صاحب رحمت و رضوان

یَا ذَا الْحُجَّةِ وَ الْبُرْهَانِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ وَ السُّلْطَانِ

اى صاحب حجّت و برهان، اى صاحب عظمت و سلطان

یَا ذَا الرَّأْفَةِ وَ الْمُسْتَعَانِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ

اى صاحب مهر و اى پشتیبان، اى صاحب گذشت و غفران

(16)

یَا مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ إِلَهُ کُلِّ شَیْ ءٍ

اى آن که پروردگار همه اوست، اى آن که معبود همه، اوست

یَا مَنْ هُوَ خَالِقُ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَیْ ءٍ

اى آن که آفریننده همه، اوست اى آن که سازنده همه، اوست

یَا مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَیْ ءٍ

اى آن که پیش از همه بود، اى آن که بعد از همه هست

یَا مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَیْ ءٍ

اى آن که از هر چیز برتر است، اى آن که به همه چیز داناست

یَا مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ هُوَ یَبْقَى وَ یَفْنَى کُلُّ شَیْ ءٍ

اى آن که بر هر چیز توانا است، اى آن که او همیشگى است و همه چیز رفتنى است.

(17)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو مى خواهم به نامت

یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا مُکَوِّنُ یَا مُلَقِّنُ یَا مُبَیِّنُ

اى ایمنى بخش، اى چیره بر همه، اى هستى آفرین، اى دلبر، ای خردربا

یَا مُهَوِّنُ یَا مُمَکِّنُ یَا مُزَیِّنُ یَا مُعْلِنُ یَا مُقَسِّمُ

اى سادگى بخش، اى توان ده، اى زینت بخش، اى نمایانگر، اى پخش کن.

(18)

یَا مَنْ هُوَ فِی مُلْکِهِ مُقِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی سُلْطَانِهِ قَدِیمٌ

اى آن که در فرمانروایی اش پابرجاست اى آن که در پادشاهى اش دیرینه است

یَا مَنْ هُوَ فِی جَلالِهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى عِبَادِهِ رَحِیمٌ

اى آن که در شکوهش بزرگ است، اى آن که بر بندگانش مهربان است

یَا مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ

اى آن که به هرچیز داناست، اى آن که بر نافرمانان بردبار است

یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی صُنْعِهِ حَکِیمٌ

اى آن که بر امیدواران اکرام ورزد، اى آن که در آفرینش حکمت نماید

یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ قَدِیمٌ

اى آن که در حکمتش مهر ورزد، اى آن که در مهرش دیرینه است.

(19)

یَا مَنْ لا یُرْجَى إِلا فَضْلُهُ یَا مَنْ لا یُسْأَلُ إِلا عَفْوُهُ

اى آن که جز به فضلش امید نیست، اى آن که جز عفوش خواهش نشود

یَا مَنْ لا یُنْظَرُ إِلا بِرُّهُ یَا مَنْ لا یُخَافُ إِلّا عَدْلُهُ

اى آن که جز به نیکى اش چشم ندوزند، اى آن که جز از دادش نهراسند

یَا مَنْ لا یَدُومُ إِلّا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا سُلْطَانَ إِلا سُلْطَانُهُ

اى آن که پایدار نماند جز فرمانروایی اش، اى آن که جز سلطنتش سلطنتى نیست

یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ ءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ

اى آن که رحمتش همه را فرا گرفته، اى آن که رحمتش بر خشمش پیشى گرفته

یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ

اى آن که دانشش همه را فرو گرفته، اى آن که هیچکس همانندش نیست.

(20)

یَا فَارِجَ الْهَمِّ یَا کَاشِفَ الْغَمِّ

اى گشاینده اندوه، اى برطرف کننده غم

یَا غَافِرَ الذَّنْبِ یَا قَابِلَ التَّوْبِ

اى آمرزنده گناه، اى پذیرنده توبه

یَاخَالِقَ الْخَلْقِ یَا صَادِقَ الْوَعْدِ

اى آفریننده آفریدگان، اى راست وعده

یَا مُوفِیَ الْعَهْدِ یَا عَالِمَ السِّرِّ

اى وفادار به پیمان، اى داناى راز نهان

یَا فَالِقَ الْحَبِّ یَا رَازِقَ الْأَنَامِ

اى شکافنده دانه، اى روزی دهنده بندگان.

(21)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو خواستارم به نامت

یَا عَلِیُّ یَا وَفِیُّ یَا غَنِیُّ یَا مَلِیُّ یَا حَفِیُّ

اى والا، اى وفادار، اى توانگر، اى امان ده، اى پرمهر

یَا رَضِیُّ یَا زَکِیُّ یَا بَدِیُّ یَا قَوِیُّ یَا وَلِیُّ

ای خشنود، اى پاک، اى نمایان، اى پرتوان، اى فیض بخش.

(22)

یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ یَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ

اى آن که زیبایى را پدیدار نمودى، اى آن که زشتى را پوشاندی

یَا مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَةِ یَا مَنْ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ

اى آن که بر گناه سرزنش نکردى، اى آن که پرده درى ننمودى

یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ

اى که گذشتت بزرگ، اى که نیکو درگذرى

یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ

ای آمرزگانیت فراگیر، اى دستت به مهر گشوده

یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى یَا مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى

اى شنواى هر نجوى، اى سرانجام هر گلایه

(23)

یَا ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ

اى داراى نعمت فراوان، اى داراى رحمت فراگیر

یَا ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ یَا ذَا الْحِکْمَةِ الْبَالِغَةِ

اى داراى بخشش آغازین، اى داراى حکمت رسا

یَا ذَا الْقُدْرَةِ الْکَامِلَةِ یَا ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ

اى داراى نیروى برازنده، اى داراى برهان قطعى

یَا ذَا الْکَرَامَةِ الظَّاهِرَةِ یَا ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ

اى داراى کرامت هویدا، اى داراى عزّت پایدار

یَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِینَةِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِیعَةِ

اى داراى توان استوار، اى داراى عظمت بلندپایه.

(24)

یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ یَا جَاعِلَ الظُّلُمَاتِ

اى پدیدآورنده آسمان ها اى برنهنده تاریکی ها

یَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ

اى رحم کننده اشک هاى ریزان، اى درگذرنده از لغزش ها

یَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ یَا مُحْیِیَ الْأَمْوَاتِ

اى پوشنده زشتی ها، ای زندگى بخش مردگان

یَا مُنْزِلَ الْآیَاتِ یَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ

اى فرودآور آیات، اى دوچندان کن خوبی ها

یَا مَاحِیَ السَّیِّئَاتِ یَا شَدِیدَ النَّقِمَاتِ

اى ناپدید کننده بدی ها، اى سخت شکنجه

(25)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست می کنم به نامت

یَا مُصَوِّرُ یَا مُقَدِّرُ یَا مُدَبِّرُ یَا مُطَهِّرُ یَا مُنَوِّرُ

اى صورتگر، اى سنجیده کار، اى گرداننده، ای پاک کننده، اى روشنى بخش

یَا مُیَسِّرُ یَا مُبَشِّرُ یَا مُنْذِرُ یَا مُقَدِّمُ یَا مُؤَخِّرُ

اى ساده ساز، اى مژده ده، اى بیم ده، اى پیش آور، اى پس آور.

(26)

یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرَامِ

اى پروردگار خانه محترم، اى پرودگار ماه محترم

یَا رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ

اى پرودگار شهر محترم، اى پروردگار رکن و مقام

یَا رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ

اى پروردگار مشعر الحرام، اى پروردگار مسجد الحرام

یَا رَبَّ الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ یَا رَبَّ النُّورِ وَ الظَّلامِ

اى پروردگار حلال و حرام، اى پروردگار روشنى و تاریکى

یَا رَبَّ التَّحِیَّةِ وَ السَّلامِ یَا رَبَّ الْقُدْرَةِ فِی الْأَنَامِ

اى پروردگار تحیت و سلام، اى پرورنده نیرو در مردمان.

(27)

یَا أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ یَا أَعْدَلَ الْعَادِلِینَ

اى داورترین داوران، اى دادگرترین دادگران

یَا أَصْدَقَ الصَّادِقِینَ یَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِینَ

اى راستگوترین راستگویان، اى پاکترین پاکان

یَا أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ یَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ

اى بهترین آفرینندگان، اى چابک ترین حسابگران

یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ

اى شنواترین شنوندگان، اى بیناترین بینندگان

یَا أَشْفَعَ الشَّافِعِینَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ

اى یاورترین یاوران، اى گرامی ترین گرامیان.

(28)

یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ

اى تکیه گاه آن که تکیه گاه ندارد، اى پشتیبان آن که پشتیبانى ندارد

یَا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ

اى اندوخته آن که اندوخته اى ندارد اى پناه آن که پناهى ندارد

یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا فَخْرَ مَنْ لا فَخْرَ لَهُ

اى فریادرس آن که فریادرسى ندارد، اى افتخار آن که افتخارى ندارد

یَا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ یَا مُعِینَ مَنْ لا مُعِینَ لَهُ

اى عزّت آن که عزّتى ندارد اى مدد رسان آن که مددى ندارد

یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یَا أَمَانَ مَنْ لا أَمَانَ لَهُ

اى همدم آن که همدمى ندارد، اى ایمنی بخش آن که ایمنى ندارد

(29)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو میخواهم به نامت

یَا عَاصِمُ یَا قَائِمُ یَا دَائِمُ یَا رَاحِمُ یَا سَالِمُ

اى نگهدار، اى پایدار، اى پاینده، اى مهرورز، اى سلامتی بخش

یَا حَاکِمُ یَا عَالِمُ یَا قَاسِمُ یَا قَابِضُ یَا بَاسِطُ

اى داور، اى دانا، اى بخش کن، ای بازگیر، اى فراخی بخش.

(30)

یَا عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ یَا رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ

اى نگهدار آن که از او نگهدارى جوید، اى مهربان بر آن که از او مهر جوید

یَا غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ یَا نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ

اى آمرزنده آن که از او آمرزش خواهد اى یاور آن که از او یارى طلبد

یَا حَافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ یَا مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ

اى حافظ آن که از او حفاظت خواهد، اى اکرام کننده آن که از او اکرام خواهد

یَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ یَا صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ

اى راهنماى آن که از او راهنمایى جوید، اى دادرس آن که از او دادرسى خواهد

یَا مُعِینَ مَنِ اسْتَعَانَهُ یَا مُغِیثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ

اى مددیار آن که از او مدد جوید، اى فریادرس آن که از او فریادرسى خواهد

(31)

یَا عَزِیزاً لا یُضَامُ یَا لَطِیفاً لا یُرَامُ

اى عزیزى که خوار نگردد، اى لطیفى که دست اندازى نشود

یَا قَیُّوماً لا یَنَامُ یَا دَائِماً لا یَفُوتُ

اى پایدارى که خوا او را درنیابد، اى پاینده اى که فنا نپذیرد

یَا حَیّا لا یَمُوتُ یَا مَلِکا لا یَزُولُ

اى زنده اى که نمی میرد، اى پادشاهى که از بین نمی رود

یَا بَاقِیا لا یَفْنَى یَا عَالِماً لا یَجْهَلُ

اى همیشگى که فانى نمی شود، اى دانایى که نادانى ندارد

یَا صَمَداً لا یُطْعَمُ یَا قَوِیّاً لا یَضْعُفُ

اى بی نیازى که خوراک نخواهد، اى توانایى که ناتوان نمیگردد

(32)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا أَحَدُ یَا وَاحِدُ یَا شَاهِدُ یَا مَاجِدُ یَا حَامِدُ

اى یکتا، اى یگانه، اى گواه، اى بزرگوار، اى ستایش پذیر

یَا رَاشِدُ یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا ضَارُّ یَا نَافِعُ

اى راهنما اى برانگیزنده، اى میراث برنده، اى زیان رسان، اى سودبخش

(33)

یَا أَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ یَا أَکْرَمَ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ

اى بزرگ تر از هر بزرگ، اى کریم تر از هر کریم

یَا أَرْحَمَ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ یَا أَعْلَمَ مِنْ کُلِّ عَلِیمٍ

اى مهربان تر از هر مهربان، اى داناتر از هر دانا

یَا أَحْکَمَ مِنْ کُلِّ حَکِیمٍ یَا أَقْدَمَ مِنْ کُلِّ قَدِیمٍ

اى فرزانه تر از هر فرزانه، اى دیرینه از هر دیرینه

یَا أَکْبَرَ مِنْ کُلِّ کَبِیرٍ یَا أَلْطَفَ مِنْ کُلِّ لَطِیفٍ

اى بزرگ تر از هر بزرگ، اى لطیف تر از هر لطیف

یَا أَجَلَّ مِنْ کُلِّ جَلِیلٍ یَا أَعَزَّ مِنْ کُلِّ عَزِیزٍ

اى باشکوه تر از هر باشکوه، اى عزیزتر از هر عزیز.

(34)

یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ

اى گذشت کریمانه، اى نعمتت بزرگ

یَا کَثِیرَ الْخَیْرِ یَا قَدِیمَ الْفَضْلِ

اى خیرت بسیار، اى فضلت دیرینه

یَا دَائِمَ اللُّطْفِ یَا لَطِیفَ الصُّنْعِ

اى لطفت همیشگى، اى صُنعت چشم نواز

یَا مُنَفِّسَ الْکَرْبِ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ

اى گره گشاى گرفتارى، اى بردارنده زیان

یَا مَالِکَ الْمُلْکِ یَا قَاضِیَ الْحَقِّ

اى پادشاه هستى، اى داور بر حق،

(35)

یَا مَنْ هُوَ فِی عَهْدِهِ وَفِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی وَفَائِهِ قَوِیٌّ

اى آن که در پیمانش وفادار است، اى آن که در وفاداری اش پایدار است

یَا مَنْ هُوَ فِی قُوَّتِهِ عَلِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ قَرِیبٌ

اى آن که در پایداریاش والاست، اى آن که در والایی اش نزدیک است

یَا مَنْ هُوَ فِی قُرْبِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ شَرِیفٌ

اى آن که در نزدیکی اش با نرمى است، اى آن که در نرمی اش شریف است

یَا مَنْ هُوَ فِی شَرَفِهِ عَزِیزٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عِزِّهِ عَظِیمٌ

اى آن که در شرفش با عزّت است، اى آن که در عزّتش بزرگ است

یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ مَجِیدٌ یَا مَنْ هُوَ فِی مَجْدِهِ حَمِیدٌ

اى آن که در بزرگی اش شکوه مند است، اى آن که در شکوهش ستوده است.

(36)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا کَافِی یَا شَافِی یَا وَافِی یَا مُعَافِی یَا هَادِی

اى بسنده، اى درمان بخش، اى وفادار، اى تندرستی ده اى راهنما

یَا دَاعِی یَا قَاضِی یَا رَاضِی یَا عَالِی یَا بَاقِی

اى به نیکى خوان، اى داور، اى خشنود، اى بلندمرتبه، اى ماندگار.

(37)

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ خَاضِعٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ خَاشِعٌ لَهُ

اى آن که هرچیز برایش فروتن است، اى آن که هر چیز از او هراسان است

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ کَائِنٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ مَوْجُودٌ بِهِ

اى آن که هستى هرچیز از او است، اى آن که هرچیز به او پدیدار است

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ مُنِیبٌ إِلَیْهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ خَائِفٌ مِنْهُ

اى آن که هرچیز به سوى او بازگشت کند، اى آن که هرچیز از او ترسان است

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ قَائِمٌ بِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ صَائِرٌ إِلَیْهِ

اى آن که هرچیز به او بر پاست، اى آن که هر چیز به سوى او دگرگون می شود

یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْ ءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ

اى آن که هر چیز به ستایش او تسبیح گو است، اى آن که هرچیز جز جلوه اش نابود است

(38)

یَا مَنْ لامَفَرَّ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَفْزَعَ إِلا إِلَیْهِ

اى آن که گریزگاهى نیست جز به بارگاهش، اى آن که پناهى جز به درگاهش نیست

یَا مَنْ لا مَقْصَدَ إِلّا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلّا إِلَیْهِ

اى آن که مقصدى جز به سوى او نیست، اى آن که از خشمش رهاى نیست جز به مهرش

یَا مَنْ لا یُرْغَبُ إِلّا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِهِ

اى آن که جز به سوى او میلى نیست، اى آن که جنبش و نیرویى نیست جز به او

یَا مَنْ لا یُسْتَعَانُ إِلّا بِهِ یَا مَنْ لا یُتَوَکَّلُ إِلّا عَلَیْهِ

اى آن که جز از او مدد نجویند، اى آن که جز بر او توکلّ نشود

یَا مَنْ لا یُرْجَى إِلّا هُوَ یَا مَنْ لا یُعْبَدُ إِلّا هُوَ

اى آن که جز به او امیدى نیست، اى آن که جز او پرستیده نشود.

(39)

یَا خَیْرَ الْمَرْهُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَرْغُوبِینَ

اى بهترین هراس ان گیزان، اى بهترین شوق آفرینان

یَا خَیْرَ الْمَطْلُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ

اى بهترین جویاشدگان، اى بهترین پاسخ دهان

یَا خَیْرَ الْمَقْصُودِینَ یَا خَیْرَ الْمَذْکُورِینَ

اى بهترین قصد شدگان اى بهترین یادشدگان

یَا خَیْرَ الْمَشْکُورِینَ یَا خَیْرَ الْمَحْبُوبِینَ

اى بهترین ستودگان، اى بهترین دلبران

یَا خَیْرَ الْمَدْعُوِّینَ یَا خَیْرَ الْمُسْتَأْنِسِینَ

اى بهترین خواندگان، اى بهترین همدمان.

(40)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو خواستارم به نامت

یَا غَافِرُ یَا سَاتِرُ یَا قَادِرُ یَا قَاهِرُ یَا فَاطِرُ

اى آمرزگار، اى پرده پوش، اى توانا، اى چیره، اى آفریننده

یَا کَاسِرُ یَا جَابِرُ یَا ذَاکِرُ یَا نَاظِرُ یَا نَاصِرُ

اى شکننده، اى شکسته بند، اى یادآور، اى بینا، اى یاور.

(41)

یَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّى یَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدَى

اى آن که آفرید پس متناسب نمود، اى آن که اندازه نهاد پس رهنمون شد

یَا مَنْ یَکْشِفُ الْبَلْوَى یَا مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوَى

اى آن که بلا را برگیرد، اى آن که زمزمه نهان را بشنود

یَا مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقَى یَا مَنْ یُنْجِی الْهَلْکَى

اى آن که غرق شدگان را برهاند، اى آن که از نابودى رهایى بخشد

یَا مَنْ یَشْفِی الْمَرْضَى یَا مَنْ أَضْحَکَ وَ أَبْکَى

اى آن که بیماران را شفا دهد.اى آن که خنداند و گریاند

یَا مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْیَا یَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَى

اى آن که میراند و زنده کند، اى آن که دوگونه مرد و زن آفرید.

(42)

یَا مَنْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سَبِیلُهُ یَا مَنْ فِی الْآفَاقِ آیَاتُهُ

اى آن که در خشکى و دریا راه اوست، اى آن که در کرانه هاى هستى نشانه هاى اوست

یَا مَنْ فِی الْآیَاتِ بُرْهَانُهُ یَا مَنْ فِی الْمَمَاتِ قُدْرَتُهُ

اى آن که در نشانه هایش برهان روشن اوست، اى آن که در مرگ آفریدگان قدرت نمایى اوست

یَا مَنْ فِی الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقِیَامَةِ مُلْکُهُ

اى آن که در قبرها پندآموزى اوست، اى آن که در رستاخیز فرمانروایى بی حدّ اوست

یَا مَنْ فِی الْحِسَابِ هَیْبَتُهُ یَا مَنْ فِی الْمِیزَانِ قَضَاؤُهُ

اى آن که در حسابرسی اعمال شکوه اوست، اى آن که در سنجش کردارها داورى اوست

یَا مَنْ فِی الْجَنَّةِ ثَوَابُهُ یَا مَنْ فِی النَّارِ عِقَابُهُ

اى آن که در بهشت پاداش اوست، اى آن که در دوزخ کیفر اوست

(43)

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَهْرُبُ الْخَائِفُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ

اى آن که هراسندگان به درگاه او گریزند، اى آن که گنهکاران به سوى او پناه برند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَقْصِدُ الْمُنِیبُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ

اى آن که پشیمانان آهنگ او کنند، اى آن که پارسایان به او میل نمایند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ الْمُتَحَیِّرُونَ یَا مَنْ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُرِیدُونَ

اى آن که سرگشتگان به او پناه برند، اى آن که ارادتمندان به او انس گیرند

یَا مَنْ بِهِ یَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ یَا مَنْ فِی عَفْوِهِ یَطْمَعُ الْخَاطِئُونَ

اى آن که شیفتگان به او افتخار کنند، اى آن که خطاکاران در عفوش طمع ورزند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَسْکُنُ الْمُوقِنُونَ یَا مَنْ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ

اى آن که یقین یافتگان به سوى او آرام گیرند، اى آن که توکّل کنندگان بر او توکّل کنند.

(44)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا حَبِیبُ یَا طَبِیبُ یَا قَرِیبُ یَا رَقِیبُ یَا حَسِیبُ

اى دوست داشتنى، ای شفابخش، اى نزدیک، اى دیده بان، اى حسابرس

یَا مَهِیبُ [مُهِیبُ ] یَا مُثِیبُ یَا مُجِیبُ یَا خَبِیرُ یَا بَصِیرُ

اى هراس انگیز، اى پاداش ده، اى اجابت کننده، اى آگاه اى بینا.

(45)

یَا أَقْرَبَ مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ یَا أَحَبَّ مِنْ کُلِّ حَبِیبٍ

اى نزدیک تر از هر نزدیک، اى محبوب تر از هر محبوب

یَا أَبْصَرَ مِنْ کُلِّ بَصِیرٍ یَا أَخْبَرَ مِنْ کُلِّ خَبِیرٍ

اى بیناتر از هر بینا، اى آگاه تر از هر آگاه

یَا أَشْرَفَ مِنْ کُلِّ شَرِیفٍ یَا أَرْفَعَ مِنْ کُلِّ رَفِیعٍ

اى شریف تر از هر شریف، اى برتر از هر بلند

یَا أَقْوَى مِنْ کُلِّ قَوِیٍّ یَا أَغْنَى مِنْ کُلِّ غَنِیٍّ

اى تواناتر از هر توانا، اى توانگرتر از هر توانگر

یَا أَجْوَدَ مِنْ کُلِّ جَوَادٍ یَا أَرْأَفَ مِنْ کُلِّ رَءُوفٍ

اى بخشنده تر از هر بخشنده، اى مهربان تر از هر مهربان

(46)

یَا غَالِبا غَیْرَ مَغْلُوبٍ یَا صَانِعا غَیْرَ مَصْنُوعٍ

اى چیره شکست ناپذیر، اى سازنده ناساخته

یَا خَالِقا غَیْرَ مَخْلُوقٍ یَا مَالِکاً غَیْرَ مَمْلُوکٍ

اى آفریننه نا آفریده، اى مالک ما مملوک

یَا قَاهِراً غَیْرَ مَقْهُورٍ یَا رَافِعاً غَیْرَ مَرْفُوعٍ

اى چیره چیره گی ناپذیر، اى بلندی بخش بلندی ناپذیر

یَا حَافِظاً غَیْرَ مَحْفُوظٍ یَا نَاصِراً غَیْرَ مَنْصُورٍ

اى نگهدار بی نگهدار، اى یارى کننده یارى نشده

یَا شَاهِداً غَیْرَ غَائِبٍ یَا قَرِیباً غَیْرَ بَعِیدٍ

اى گواه همیشه حاضر، اى نزدیک دوری ناپذیر

(47)

یَا نُورَ النُّورِ یَا مُنَوِّرَ النُّورِ

اى روشنى نور، اى روشنی بخش نور

یَا خَالِقَ النُّورِ یَا مُدَبِّرَ النُّورِ

اى آفریننده نور، اى گرداننده نور

یَا مُقَدِّرَ النُّورِ یَا نُورَ کُلِّ نُورٍ

اى به اندازه ساز نور، اى روشنى هر نور

یَا نُورا قَبْلَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا بَعْدَ کُلِّ نُورٍ

اى روشنایى پیش از هر نور، ای روشنایى پس از هر نور

یَا نُورا فَوْقَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ

اى روشنایى بر فراز هر نور، اى نورى که همانندش نورى نیست

(48)

یَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِیفٌ یَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِیفٌ

اى آن که عطایش چشمگیر است، اى آن که کارش چشم نواز است

یَا مَنْ لُطْفُهُ مُقِیمٌ یَا مَنْ إِحْسَانُهُ قَدِیمٌ

اى آن که نوازشش پایدار است، اى آن که نیکی اش دیرینه است

یَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ یَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ

اى آن که سخنش حق است اى آن که وعده اش راست است

یَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ یَا مَنْ عَذَابُهُ عَدْلٌ

اى آن که گذشتش فراتر از شایستگى است، اى آن که کیفرش داد است

یَا مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ

اى آن که یادش شیرین است، اى آن که عطایش همگانى است.

(49)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا مُسَهِّلُ یَا مُفَصِّلُ یَا مُبَدِّلُ یَا مُذَلِّلُ یَا مُنَزِّلُ

اى آسان ساز، اى جدایی بخش، اى دگرگون ساز، ای هموار کن، اى فرودآور

یَا مُنَوِّلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُجْزِلُ یَا مُمْهِلُ یَا مُجْمِلُ

اى عطابخش، اى فزون ده، اى بسیاربخش، اى امان ده، اى زیباییآفرین

(50)

یَا مَنْ یَرَى وَ لا یُرَى یَا مَنْ یَخْلُقُ وَ لا یُخْلَقُ

اى آن که بینده و دیده نشود، اى آن که بیافریده و آفریده نشود

یَا مَنْ یَهْدِی وَ لا یُهْدَى یَا مَنْ یُحْیِی وَ لا یُحْیَى

اى آن که راهنمایى کند و راهنمایى نشود، اى آن که زنده کند و زنده اش نکنند

یَا مَنْ یَسْأَلُ وَ لا یُسْأَلُ یَا مَنْ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ

ای آن که پرسد و پرسیده نشود، اى آن که خوراند و خوراک نخواهد

یَا مَنْ یُجِیرُ وَ لا یُجَارُ عَلَیْهِ یَا مَنْ یَقْضِی وَ لا یُقْضَى عَلَیْهِ

اى آن که پناهد دهد و پناه نجوید، اى آن که داوری کند و بر او داورى نشود

یَا مَنْ یَحْکُمُ وَ لا یُحْکَمُ عَلَیْهِ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ

اى آن که فرمان دهد و فرمانش ندهند، اى آن که نزاده، و زاده نشده، و براى او همتایى نبوده است.

(51)

یَا نِعْمَ الْحَسِیبُ یَا نِعْمَ الطَّبِیبُ

اى که چه خوش حسابگرى، اى که چه خوش طبیبى

یَا نِعْمَ الرَّقِیبُ یَا نِعْمَ الْقَرِیبُ

اى که چه خوش همراهى، اى که چه خوش نزدیکى

یَا نِعْمَ الْمُجِیبُ یَا نِعْمَ الْحَبِیبُ

اى که چه خوش پاسخ دهى، اى که چه خوش دلبرى

یَا نِعْمَ الْکَفِیلُ یَا نِعْمَ الْوَکِیلُ

اى که چه خوش سرپناهى، اى که چه خوش کارگشایى

یَا نِعْمَ الْمَوْلَى یَا نِعْمَ النَّصِیرُ

اى که چه خوش مولایى، اى که چه خوش یاورى

(52)

یَا سُرُورَ الْعَارِفِینَ یَا مُنَى الْمُحِبِّینَ

اى شادی عارفان، اى آرزوى شیفتگان

یَا أَنِیسَ الْمُرِیدِینَ یَا حَبِیبَ التَّوَّابِینَ

اى همدم مریدان، اى محبوب توبه کاران

یَا رَازِقَ الْمُقِلِّینَ یَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِینَ

اى روزی دهنده بی چیزان، ای امید گنهکاران

یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْعَابِدِینَ یَا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ

اى نور چشم عبادت کنندگان، اى گشاینده اندوه دلگیران

یَا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ

اى غم گسار غم زدگان، اى معبود گذشتگان و آیندگان.

(53)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! من از تو درخواست میکنم به نامت

یَا رَبَّنَا یَا إِلَهَنَا یَا سَیِّدَنَا یَا مَوْلانَا یَا نَاصِرَنَا

اى پروردگار ما، اى معبود ما، اى سرور ما اى مولاى ما، اى یاور ما

یَا حَافِظَنَا یَا دَلِیلَنَا یَا مُعِینَنَا یَا حَبِیبَنَا یَا طَبِیبَنَا

اى نگهدار ما، اى راهنماى ما، اى مددرسان ما، اى محبوب ما، اى طبیب ما،

(54)

یَا رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرَارِ یَا رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَ الْأَخْیَارِ

اى پروردگار پیامبران و نیکان، اى پروردگار صدّیقان و خوبان

یَا رَبَّ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ یَا رَبَّ الصِّغَارِ وَ الْکِبَارِ

اى پروردگار بهشت و دوزخ، اى پروردگار خردسالان و بزرگسالان

یَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ یَا رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ الْأَشْجَارِ

اى پروردگار دانه ها و میوه ها، اى پروردگار نهرها و درختان

یَا رَبَّ الصَّحَارِی وَ الْقِفَارِ یَا رَبَّ الْبَرَارِی وَ الْبِحَارِ

اى پروردگار دشت ها و بیشه ها، اى پروردگار خشکی ها و دریاها

یَا رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَ الْأَسْرَارِ

اى پروردگار شب و روز، اى پروردگار آشکارها و نهان ها

(55)

یَا مَنْ نَفَذَ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ أَمْرُهُ یَا مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ

اى آن که فرمانش در هرچیز نفوذ یافته، اى آن که دانشش به هر چیز رسیده

یَا مَنْ بَلَغَتْ إِلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قُدْرَتُهُ یَا مَنْ لا تُحْصِی الْعِبَادُ نِعَمَهُ

اى آن که قدرتش هر چیز را دربر گرفته، اى آن که بندگان از شمردن نعمت هایش ناتوانند

یَا مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُکْرَهُ یَا مَنْ لا تُدْرِکُ الْأَفْهَامُ جَلالَهُ

اى آن که آفریدگان به سپاسش نرسند، اى آن که فهم ها بزرگی اش را درنیابند

یَا مَنْ لا تَنَالُ الْأَوْهَامُ کُنْهَهُ یَا مَنِ الْعَظَمَةُ وَ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ

اى آن که پندارها به ژرفاى هستی اش نرسند، اى آن که بزرگى و بزرگ منشی پوشش اوست

یَا مَنْ لا تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ یَا مَنْ لا مُلْکَ إِلا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا عَطَاءَ إِلا عَطَاؤُهُ

ای که بندگان توان برگرداندن حکمش را ندارند، اى آن که فرمانروایى جز فرمانروایى او نیست، اى آن که عطایى جز عطاى او نیست

(56)

یَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى یَا مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ الْعُلْیَا

اى آن که نمونه اعلى از آن اوست، اى آن که صفات برتر براى اوست

یَا مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى یَا مَنْ لَهُ الْجَنَّةُ الْمَأْوَى

اى آن که سرانجام و سرآغاز از آن اوست، اى آن که بهشت آسایش از آن اوست

یَا مَنْ لَهُ الْآیَاتُ الْکُبْرَى یَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى

اى آن که نشانه هاى بزرگ تر از آن اوست، اى آن که نام هاى نیکوتر از آن اوست

یَا مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَ الْقَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْهَوَاءُ وَ الْفَضَاءُ

اى آن که فرمان و داورى از آن اوست، اى آن هوا و فضا از آن اوست

یَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَى یَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى

اى آن که عرش و فرش از آن اوست، اى آن که آسمانهاى برافراشته از آن اوست.

(57)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو میخواهم به نامت

یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ یَا صَبُورُ یَا شَکُورُ یَا رَءُوفُ

اى درگذرنده، اى آمرزنده، اى شکیبا، ای ستایش پذیر، اى مهربان

یَا عَطُوفُ یَا مَسْئُولُ یَا وَدُودُ یَا سُبُّوحُ یَا قُدُّوسُ

اى مهرورز، اى خواسته، اى دوست، اى پاک، اى منزّه.

(58)

یَا مَنْ فِی السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ یَا مَنْ فِی الْأَرْضِ آیَاتُهُ

اى آن که بزرگی اش در آسمان است، اى آن که نشانه هایش در زمین است

یَا مَنْ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ دَلائِلُهُ یَا مَنْ فِی الْبِحَارِ عَجَائِبُهُ

اى آن که دلایلش در هرچیز است، اى آن که شگفتی هایش در دریاست

یَا مَنْ فِی الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ یَا مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ

اى آن که گنیجنه هایش در کوه هاست، اى آن که آفرینش را آغاز کند سپس بازش گرداند

یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ یَا مَنْ أَظْهَرَ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ لُطْفَهُ

اى آن که مه امور به به سوى او بازگردد، اى آن که لطفش را در هر چیز نمایان ساخته

یَا مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ ءٍ خَلَقَهُ یَا مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ

اى آن که آفرینش هر چیز را نیکو پرداخته، اى آن که توانش در آفریدگان کارگر افتاده است.

(59)

یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ

اى دوست آن که دوستى ندارد، اى پزشک آن که پزشکى ندارد

یَا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ

ای پاسخگوى آن که پاسخگویى ندارد، اى یار مهربان آن که مهربانى ندارد

یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ

اى همراه بی همرهان، اى فریادرس آن که فریادرسى ندارد

یَا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ

اى رهنماى آن که رهنمایى ندارد، اى همدم آن که همدمى ندارد

یَا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ

اى رحم کننده آن که رحم کننده اى ندارد اى همنشین آن که همنشینى ندارد

(60)

یَا کَافِیَ مَنِ اسْتَکْفَاهُ یَا هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ

اى کفایت کننده هرکه از او کفایت خواهد، اى راهنماى هرکه از او راهنمایى جوید

یَا کَالِیَ مَنِ اسْتَکْلاهُ یَا رَاعِیَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ

اى نگاهبان هرکه از او نگاهبانى خواهد، اى رعایت کننده هرکه از او رعایت خواهد

یَا شَافِیَ مَنِ اسْتَشْفَاهُ یَا قَاضِیَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ

اى شفادهنده هرکه از او شفا طلبد، اى داور هرکه از او داورى خواهد

یَا مُغْنِیَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ یَا مُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ

اى بی نیاز کننده هرکه از او بی نیازى جوید، اى وفادار به هر که از او وفا جوید

یَا مُقَوِّیَ مَنِ اسْتَقْوَاهُ یَا وَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ

اى نیرو بخش هرکه از او نیرو خواهد، اى سرپرست هرکه از او سرپرستى خواهد.

(61)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو میخواهم به نامت

یَا خَالِقُ یَا رَازِقُ یَا نَاطِقُ یَا صَادِقُ یَا فَالِقُ

اى آفریننده، اى روزی دهنده، اى گویا، اى راستگو اى شکافنده

یَا فَارِقُ یَا فَاتِقُ یَا رَاتِقُ یَا سَابِقُ [فَائِقُ ] یَا سَامِقُ

اى جدا کننده، اى گشاینده، اى پیوند دهنده، اى پیشى گیرنده، اى بلند جایگاه.

(62)

یَا مَنْ یُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ یَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ الْأَنْوَارَ

اى آن که شب و روز را دگرگون سازد، اى آن که تاریکی ها و روشنایی ها را قرار داد

یَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ یَا مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ

اى آن که سایه خنک و گرما را آفرید، اى آن که خورشید و ماه را مسّخر ساخت

یَا مَنْ قَدَّرَ الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ یَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاةَ

اى آن که خیر و شر را مقدّر نمود، اى آن که مرگ و زندگى را آفرید

یَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا

اى آن که خلق و امر از آن اوست، اى آن که همسر و فرزندى نگرفت

یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ یَا مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ

اى آن که در فرمانروایی شریکى برایش نیست، اى آن که از روى خوارى سرپرستى نخواهد.

(63)

یَا مَنْ یَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ

اى آن که خواهش خواهشمندان را میداند، اى آن که از نهاد خاموشان آگاه است

یَا مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْوَاهِنِینَ یَا مَنْ یَرَى بُکَاءَ الْخَائِفِینَ

اى آن که ناله درماندگان را می شنود، اى آن که گریه هراسیدگان را می بیند

یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ

اى آن که نیازهاى نیازمندان به دست اوست، اى آن بهانه توبه کاران را می پذیرد

یَا مَنْ لا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ یَا مَنْ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ

اى آن که عمل تبهکاران را صلاح نبخشد، اى آن که پاداش نیکوکاران را تباه نکند

یَا مَنْ لا یَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ

اى آن که از دل عارفان دور نباشد اى بخشنده ترین بخشندگان.

(64)

یَا دَائِمَ الْبَقَاءِ یَا سَامِعَ الدُّعَاءِ

اى همیشه ماندگار، اى شنونده دعا

یَا وَاسِعَ الْعَطَاءِ یَا غَافِرَ الْخَطَاءِ

اى گسترده عطا، اى آمرزنده خطا

یَا بَدِیعَ السَّمَاءِ یَا حَسَنَ الْبَلاءِ

اى پدید آورنده آسمان، اى نیک آزمون

یَا جَمِیلَ الثَّنَاءِ یَا قَدِیمَ السَّنَاءِ

اى نیکو ستایش، ای دیرینه بر فراز

یَا کَثِیرَ الْوَفَاءِ یَا شَرِیفَ الْجَزَاءِ

اى بسیار وفادار، اى شریف پاداش.

(65)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو میخواهم به نامت

یَا سَتَّارُ یَا غَفَّارُ یَا قَهَّارُ یَا جَبَّارُ یَا صَبَّارُ

اى پرده پوش اى آمرزگار، اى چیره، اى جاه مند، اى بس شکیبا

یَا بَارُّ یَا مُخْتَارُ یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ

اى نیک بخش، اى برگزیده، اى گشاینده، اى روح بخش، اى راحتی بخش

(66)

یَا مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی یَا مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی

اى آن که مرا آفرید و بیاراست، اى آن که مرا روزى داد و پرورید

یَا مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی یَا مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی

اى آن که به من خورانید و نوشانید، اى آن که مرا نزدیک نمود و به کنار خویش برد

یَا مَنْ عَصَمَنِی وَ کَفَانِی یَا مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلانِی

اى آن که مرا نگاه داشت و کفایت نمود، اى آن که مرا حفظ کرد و حمایت نمود

یَا مَنْ أَعَزَّنِی وَ أَغْنَانِی یَا مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی

اى آن که به من عزّت بخشید و بی نیازم ساخت، ای آن که توفیقم داد و راهنمایى کرد

یَا مَنْ آنَسَنِی وَ آوَانِی یَا مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی

اى آن که همدمم شد و جایم داد، اى آن که مرا بمیراند و زنده کند.

(67)

یَا مَنْ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ یَا مَنْ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ

اى آن که حق را با کلماتش استوار و برجا کند، اى آن که توبه را از بندگانش بپذیرد

یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ یَا مَنْ لا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلا بِإِذْنِهِ

اى آن که میان انسان و دلش قرار گیرد، اى آن که شفاعت جز با اجازه اش سود نبخشد

یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ یَا مَنْ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ

اى آن که به گمراه شدگان راهش داناتر است، اى آن که حکمش دگرگونى نپذیرد

یَا مَنْ لا رَادَّ لِقَضَائِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْ ءٍ لِأَمْرِهِ

ای آن که رأیش را بازگرداننده اى نیست، اى آن که هرچیز فرمانش را گردن نهد

یَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ یَا مَنْ یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ

اى آن که آسمان ها به دست قدرتش پیچیده گشته، اى آن که بادها را مژده دهنده رحمتش فرستد.

(68)

یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهَاداً یَا مَنْ جَعَلَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً

اى آن که زمین را بستر زندگى قرار داد، اى آن که کوه ها را میخهای زمین نهاد

یَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجاً یَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً

اى آن که خورشدى را چراغ جهانش کرد، اى آن که ماه را تابان ساخت

یَا مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ لِبَاساً یَا مَنْ جَعَلَ النَّهَارَ مَعَاشاً

اى آن که شب را جامه آرامش گرداند، ای آن که روز را مایه روزى قرار داد

یَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُبَاتاً یَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِنَاءً

اى آن که خواب را وسیله آرامش ساخت، اى آن که آسمان را بنا نهاد

یَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْیَاءَ أَزْوَاجاً یَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصَادا

اى آن که از هر چیز گونه هاى مختلف قرار داد، اى آن که آتش را کمین گاه قرار داد.

(69)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو میخواهم به نامت

یَا سَمِیعُ یَا شَفِیعُ یَا رَفِیعُ یَا مَنِیعُ یَا سَرِیعُ

اى شنوا، اى همیار، اى بلندپایه، اى فرازمند، اى شبتابنده

یَا بَدِیعُ یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا خَبِیرُ [مُنِیرُ] یَا مُجِیرُ

اى نوآفرین، اى بزرگ، اى توانا، اى آگاه، اى پناه ده

(70)

یَا حَیّا قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ یَا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ

اى زنده پیش از هر زنده، اى زنده پس از هر زنده

یَا حَیُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لا یُشَارِکُهُ حَیٌّ

اى زنده اى که مانند او زنده اى نیست، اى زنده اى که هیچ زنده اى شریک او نیست

یَا حَیُّ الَّذِی لا یَحْتَاجُ إِلَى حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍّ

اى زنده اى که به زنده اى نیاز ندارد، اى زنده اى که همه زندگان را می میراند

یَا حَیُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ یَا حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیَاةَ مِنْ حَیّ

اى زنده ای که به زنده ها روزى میدهد، اى زنده اى که زندگى را از زنده اى دیگر به ارث نبرده

یَا حَیُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَى یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ

اى زنده اى که مردگان را زنده میکند، اى زنده اى به خود پاینده اى که او را چرت و خواب درنگیرد.

(71)

یَا مَنْ لَهُ ذِکْرٌ لا یُنْسَى یَا مَنْ لَهُ نُورٌ لا یُطْفَى

اى آن که یادى دارد فراموش نشدنى، اى آن که نورى دارد خاموش نشدنى

یَا مَنْ لَهُ نِعَمٌ لا تُعَدُّ یَا مَنْ لَهُ مُلْکٌ لا یَزُولُ

ای آن که عطایایى بخشیده ناشمردنى، اى آن فرمانروایی اش بی زوال است

یَا مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لا یُحْصَى یَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لا یُکَیَّفُ

اى آن که ستایشش بی آمار است، اى آن که شکوهش چگونگی نپذیرد

یَا مَنْ لَهُ کَمَالٌ لا یُدْرَکُ یَا مَنْ لَهُ قَضَاءٌ لا یُرَدُّ

اى آن که کمالى دارد درک ناشدنى، اى آن که داوری اش بازگشت ناپذیر است

یَا مَنْ لَهُ صِفَاتٌ لا تُبَدَّلُ یَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَیَّرُ

اى آن که صفاتى دارد دگرگون ناپذیر اى آن که جلوه هایى دارد غیر قابل تغییر.

(72)

یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ یَا مَالِکَ یَوْمِ الدِّینِ

اى پروردگار جهانیان، اى مالک روز جزا

یَا غَایَةَ الطَّالِبِینَ یَا ظَهْرَ اللاجِینَ

اى مقصود جویندگان اى پشت و پناه پناهندگان

یَا مُدْرِکَ الْهَارِبِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ

اى دریابنده فراریان، اى آن که شکیبایان را دوست دارد

یَا مَنْ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ

اى آن که توبه کنندگان را دوست دارد اى آن که پاکیزگان را دوست دارد

یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ

اى آن که نیکوکاران را دوست دارد، اى آن که اوست داناتر به راه یافتگان

(73)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو خواستارم به نامت

یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ یَا حَفِیظُ یَا مُحِیطُ یَا مُقِیتُ

اى مهربان، اى همراه، اى نگهدار، اى فراگیر، اى روزیبخش

یَا مُغِیثُ یَا مُعِزُّ یَا مُذِلُّ یَا مُبْدِئُ یَا مُعِیدُ

اى فریادرس، اى عزّت بخش، اى خوارکن، اى آغازگر، اى برگرداننده.

(74)

یَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ یَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ

اى آن که یکتاست و ضدّ ندارد، اى آن که یگانه است و بی مانند

یَا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَیْبٍ یَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا کَیْفٍ

اى آن که بی نیاز و کاستى است، اى آن که بی همتاى بودن و چگونگى است

یَا مَنْ هُوَ قَاضٍ بِلا حَیْفٍ یَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِیرٍ

اى آن که داورى دادگر است، اى آن که پروردگارى بی وزیر است

یَا مَنْ هُوَ عَزِیزٌ بِلا ذُلٍّ یَا مَنْ هُوَ غَنِیٌّ بِلا فَقْرٍ

اى آن که عزّتمندى بی خوارى است، اى آن که توانگرى بی نیاز است

یَا مَنْ هُوَ مَلِکٌ بِلا عَزْلٍ یَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِیهٍ

اى آن که پادشاهى عزل ناپذیر است، اى آن که اوصافش بی مانند است.

(75)

یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ

اى آن که ذکرش براى ذاکران شرف است، اى آن که شکرش براى شاکران رستگارى است

یَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِینَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ

اى آن که ستایشش براى ستایشگران عزّت است، اى آن که طاعتش براى مطعیان مایه نجات است

یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ یَا مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ

اى آن که درگاهش گشوده است به روى جویندگان، اى آن که راهش براى توبه کاران هموار است

یَا مَنْ آیَاتُهُ بُرْهَانٌ لِلنَّاظِرِینَ یَا مَنْ کِتَابُهُ تَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ

اى آن که نشانه هایش براى بینندگان دلیل قاطع است، اى آن که کتابش براى پرواپیشگان مایه پند و یادآوری است

یَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَ الْعَاصِینَ یَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ

اى آن که روزی اش همه مطیعان و گنهکاران را فراگیرد، اى آن که رحمتش به نیکوکاران نزدیک است.

(76)

یَا مَنْ تَبَارَکَ اسْمُهُ یَا مَنْ تَعَالَى جَدُّهُ

اى آن که نامش خجسته است، اى آن که عنایتش بس بلند است

یَا مَنْ لا إِلَهَ غَیْرُهُ یَا مَنْ جَلَّ ثَنَاؤُهُ

اى آن که معبودى جز او نیست، اى آن که ستایشش والا است

یَا مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ یَا مَنْ یَدُومُ بَقَاؤُهُ

اى آن که نام هایش مقدس است، اى آن که هستی اش پایدار است

یَا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهَاؤُهُ یَا مَنِ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ

اى آن که بزرگى جلوه زیبایى اوست، اى آن که بزرگ منشى پوشش اوست

یَا مَنْ لا تُحْصَى آلاؤُهُ یَا مَنْ لا تُعَدُّ نَعْمَاؤُهُ

اى آن که عطاهایش در شمار نیاید، اى آن که نعمت هایش شمرده نشود.

(77)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو میخواهم به نامت

یَا مُعِینُ یَا أَمِینُ یَا مُبِینُ یَا مَتِینُ یَا مَکِینُ

اى مددرسان، اى امین، اى آشکار اى استوار، اى ارجمند

یَا رَشِیدُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا شَدِیدُ یَا شَهِیدُ

اى راهنما، اى ستوده، اى بزرگوار، اى سختگیر (گنهکاران) ، اى گواه.

(78)

یَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِیدِ یَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِیدِ

اى صاحب عرش پرشکوه، اى صاحب سخن استوار

یَا ذَا الْفِعْلِ الرَّشِیدِ یَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِیدِ

اى صاحب کردکار برازنده، اى صاحب کوبش سخت

یَا ذَا الْوَعْدِ وَ الْوَعِیدِ یَا مَنْ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ

اى صاحب نوید و و تهدید، اى آن که سرپرست ستوده است

یَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ یَا مَنْ هُوَ قَرِیبٌ غَیْرُ بَعِیدٍ

اى آن که به نیکى انجام دهد آنچه را خواهد، اى آن که نزدیک دوری ناپذیر است

یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ شَهِیدٌ یَا مَنْ هُوَ لَیْسَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ

ای آن که بر هر چیز گواه است، اى آن که بر بندگان ستمکار نیست.

(79)

یَا مَنْ لا شَرِیکَ لَهُ وَ لا وَزِیرَ یَا مَنْ لا شَبِیهَ [شِبْهَ ] لَهُ وَ لا نَظِیرَ

اى آن که شریک و وزیری ندارد، اى آن که مثل و مانندى ندارد

یَا خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنِیرِ یَا مُغْنِیَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ

اى آفریننده خورشید و ماه تابان، اى بی نیاز کننده درمانده تهیدست

یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ

اى روزی دهنده کودک خردسال، اى مهرورز بر پیر بزرگسال

یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ

اى پیونددهنده استخوان شکسته، اى پناه ترسان پناه جو

یَا مَنْ هُوَ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ

اى آن که بر بندگانش آگاه و بیناست، اى آن که بر هر چیز تواناست.

(80)

یَا ذَا الْجُودِ وَ النِّعَمِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الْکَرَمِ

اى صاحب جود و بخشش اى صاحب فضل و کرم

یَا خَالِقَ اللَّوْحِ وَ الْقَلَمِ یَا بَارِئَ الذَّرِّ وَ النَّسَمِ

اى آفریننده لوح و قلم، اى پدیدآورنده موران و مردمان

یَا ذَا الْبَأْسِ وَ النِّقَمِ یَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ

اى صاحب عذاب و انتقام اى الهام بخش عرب و عجم

یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ یَا عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ

اى بردارنده زیان و درد، اى داناى رازها و قصدها

یَا رَبَّ الْبَیْتِ وَ الْحَرَمِ یَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ مِنَ الْعَدَمِ

اى پروردگار کعبه و حرم، اى آفریننده هرچیز از نیستى.

(81)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو خواستارم به نامت

یَا فَاعِلُ یَا جَاعِلُ یَا قَابِلُ یَا کَامِلُ یَا فَاصِلُ

اى کردگار، ای هستی بخش، اى پذیرنده، اى برازنده، اى جدا

یَا وَاصِلُ یَا عَادِلُ یَا غَالِبُ یَا طَالِبُ یَا وَاهِبُ

اى پیوند دهنده، اى دادگر، اى چیره، اى جویا، اى بخشنده،

(82)

یَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ یَا مَنْ أَکْرَمَ بِجُودِهِ

اى آن که به کرمش بخشید، اى آن که به جودش گرامى داشت

یَا مَنْ جَادَ بِلُطْفِهِ یَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ

اى آن که به لطفش کرم ورزید، اى آن که به نیرویش عزّت یافت

یَا مَنْ قَدَّرَ بِحِکْمَتِهِ یَا مَنْ حَکَمَ بِتَدْبِیرِهِ

اى آن که به حکمتش سامان داد، اى آن که به تدبیر خود حکم کرد

یَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ یَا مَنْ تَجَاوَزَ بِحِلْمِهِ

اى آنکه با علم خود تدبیر کرد، اى آن که با بردباری اش درگذرد

یَا مَنْ دَنَا فِی عُلُوِّهِ یَا مَنْ عَلا فِی دُنُوِّهِ

اى آن که به تدبیر خود در عین برتری اش نزدیک است، اى آن که در عین نزدیکی اش برتر است.

(83)

یَا مَنْ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ

اى آن که هرچه خواهد آفریند، اى آن که هرچه بخواهد بکند

یَا مَنْ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ

اى آن که هرکه را بخواهد راهنمایى کند، اى آن که هرکه را بخواهد گمراه سازد

یَا مَنْ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ

اى آن که هرکه را بخواهد عذاب کند، اى آن که هرکه را بخواهد بیامرزد

یَا مَنْ یُعِزُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ

اى آن که هرکه را بخواهد عزّت بخشد، اى آن که هرکه را بخواهد خوار گرداند

یَا مَنْ یُصَوِّرُ فِی الْأَرْحَامِ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ

اى آن که در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد، اى آن که هرکه را بخواهد به رحمتش مخصوص گرداند.

(84)

یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَداً یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ ءٍ قَدْراً

اى آن که همسر و فرزندى نگرفت، اى آن که براى هرچیز اندازه نهاد

یَا مَنْ لا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَداً یَا مَنْ جَعَلَ [مِنَ الْمَلائِکَةِ] الْمَلائِکَةَ رُسُلاً

اى آن که در حکمش کسى را شریک نساخت، اى آن که فرشتگان را فرستادگان خویش قرار داد

یَا مَنْ جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجاً یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارا

اى آن که در آسمان ها برج هایى گذارد، اى آن که زمین را زیستگاه شایسته نمود

یَا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْ ءٍ أَمَداً

اى آن که آدمى را از آب آفرید، اى آن که براى هرچیز سرانجامى قرار داد

یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ ءٍ عِلْماً یَا مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْ ءٍ عَدَداً

اى آن که با علم خویش هرچیز را دربر گرفته است، اى آن که تعداد هرچیز را شماره نموده است.

(85)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا أَوَّلُ یَا آخِرُ یَا ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ یَا بَرُّ

ای آغاز، اى انجام، اى آشکار، اى نهان، اى نیکوکار

یَا حَقُّ یَا فَرْدُ یَا وِتْرُ یَا صَمَدُ یَا سَرْمَدُ

اى حق، اى یگانه، اى یکتا، اى بی نیاز، اى همیشگى.

(86)

یَا خَیْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ یَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ

ای بهترین شناخته شده اى که شناخته شده، اى برترین معبودى که عبادت شده

یَا أَجَلَّ مَشْکُورٍ شُکِرَ یَا أَعَزَّ مَذْکُورٍ ذُکِرَ

اى والاترین ثناپذیرى که سپاس شده، اى عزیزترین یاد شده اى که یاد شده

یَا أَعْلَى مَحْمُودٍ حُمِدَ یَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ

اى برترین ستوده اى که ستایش شده، اى دیرینه ترین موجودى که خواسته شده

یَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ یَا أَکْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ

اى بلندترین وصف شده اى که به وصف آمده، اى بزرگترین مقصودی که قصد شده

یَا أَکْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ یَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ

اى گرامی ترین پرسیده اى که پرسش شده، اى شریف ترین محبوبى که دانسته شده.

(87)

یَا حَبِیبَ الْبَاکِینَ یَا سَیِّدَ الْمُتَوَکِّلِینَ

اى محبوب گریه کنندگان، اى سرور توکّل کنندگان

یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ

اى راهنماى گمراهان، اى سرپرست مؤمنان

یَا أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ یَا مَفْزَعَ الْمَلْهُوفِینَ

اى همدم ذاکران، اى پناه جان سوختگان

یَا مُنْجِیَ الصَّادِقِینَ یَا أَقْدَرَ الْقَادِرِینَ

اى رهایی بخش راستگویان، اى تواناترین توانایان

یَا أَعْلَمَ الْعَالِمِینَ یَا إِلَهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ

اى داناترین دانایان، اى پرستیده همه آفریدگان.

(88)

یَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ یَا مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ

ای آن که فراتر رفت و چیره گشت، اى آن که دارا گشت و توان یافت

یَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ یَا مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ

اى آن که نهان شد و آگاهى یافت، اى آن که پرستش شد و ارج نهاد

یَا مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ یَا مَنْ لا تَحْوِیهِ الْفِکَرُ

اى آن که نافرمانى شد و آمرزید، اى آنکه اندیشه ها او را فرا نگیرد

یَا مَنْ لا یُدْرِکُهُ بَصَرٌ یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ أَثَرٌ

اى آن که دیده اى او را در نیابد، اى آن که اثرى بر او پوشیده نماند

یَا رَازِقَ الْبَشَرِ یَا مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ

اى روزی دهنده آدمیان، اى اندازه دهنده هر اندازه.

(89)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا حَافِظُ یَا بَارِئُ یَا ذَارِئُ یَا بَاذِخُ یَا فَارِجُ

اى نگهدار، اى آفریننده، اى پدید آورنده، اى بسیار بخشنده، اى گشایشگر

یَا فَاتِحُ یَا کَاشِفُ یَا ضَامِنُ یَا آمِرُ یَا نَاهِی

اى فراخی بخش، اى برگیرنده زیان، اى ضمانت کننده، اى فرمان ده، اى بازدارنده.

(90)

یَا مَنْ لا یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَصْرِفُ السُّوءَ إِلا هُوَ

اى آن که جز او غیب نداند، اى آن که برنگرداند بدى را جز او

یَا مَنْ لا یَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلا هُوَ

اى آن که آفریدگان را جز او نیافریند، اى آن که گناه را جز او نیامرزد

یَا مَنْ لا یُتِمُّ النِّعْمَةَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلا هُوَ

اى آن که نعمت را جز او کامل نکند، اى آن که دلها را جز او دگرگون نکند

یَا مَنْ لا یُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلا هُوَ

اى آن که کارها را جز او تدبیر ننماید، اى آن که باران را جز او فرو نبارد

یَا مَنْ لا یَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُحْیِی الْمَوْتَى إِلا هُوَ

اى آن که روزى را جز او نگستراند، اى آن که مردگان را جز او زنده نسازد.

(91)

یَا مُعِینَ الضُّعَفَاءِ یَا صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ

اى یاور ضعیفان، اى همراه غریبان

یَا نَاصِرَ الْأَوْلِیَاءِ یَا قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ

اى یار دوستان، اى چیره بر دشمنان

یَا رَافِعَ السَّمَاءِ یَا أَنِیسَ الْأَصْفِیَاءِ

اى بالا برنده آسمان، اى مونس برگزیدگان

یَا حَبِیبَ الْأَتْقِیَاءِ یَا کَنْزَ الْفُقَرَاءِ

اى محبوب پروا پیشگان، اى گنجینه تهیدستان

یَا إِلَهَ الْأَغْنِیَاءِ یَا أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ

اى معبود توانگران اى کریم ترین کریمان.

(92)

یَا کَافِیا مِنْ کُلِّ شَیْ ءٍ یَا قَائِما عَلَى کُلِّ شَیْ ءٍ

اى کفایت کننده از هرچیز، اى پاینده بر هرچیز

یَا مَنْ لا یُشْبِهُهُ شَیْ ءٌ یَا مَنْ لا یَزِیدُ فِی مُلْکِهِ شَیْ ءٌ

اى آن که چیزى مانند او نیست، اى آن که چیزى بر فرمانروایی اش نیفزاید

یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْ ءٌ یَا مَنْ لا یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ شَیْ ءٌ

اى آن که چیزى بر او پوشیده نیست، اى آن که چیزى از خزانه هایش نکاهد

یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ ءٌ یَا مَنْ لا یَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَیْ ءٌ

اى آن که مانندش کسى نیست، اى آن که چیزى از علمش پنهان نماند

یَا مَنْ هُوَ خَبِیرٌ بِکُلِّ شَیْ ءٍ یَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَیْ ءٍ

اى آن که به همه چیز آگاه است، اى آن که همه رحمتش همه چیز را فرا گرفته است.

(93)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا مُکْرِمُ یَا مُطْعِمُ یَا مُنْعِمُ یَا مُعْطِی یَا مُغْنِی

اى اکرام کننده، اى روزی بخش اى نعمت دهنده، اى عطابخش، اى بی نیازکننده

یَا مُقْنِی یَا مُفْنِی یَا مُحْیِی یَا مُرْضِی یَا مُنْجِی

اى ذخیره گذار، اى نابودکننده، اى زنده ساز، اى خشنودکننده، اى رهایی بخش.

(94)

یَا أَوَّلَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ آخِرَهُ یَا إِلَهَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ مَلِیکَهُ

اى آغاز و انجام هرچیز، اى پرستیده و دارنده هرچیز

یَا رَبَّ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ صَانِعَهُ یَا بَارِئَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ خَالِقَهُ

اى پروردگار و سازنده هرچیز، اى آفریننده و برآورنده هرچیز

یَا قَابِضَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ بَاسِطَهُ یَا مُبْدِئَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ مُعِیدَهُ

اى گیرنده و گشاینده هرچیز، اى آغاز کننده هرچیز

یَا مُنْشِئَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ مُقَدِّرَهُ یَا مُکَوِّنَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ مُحَوِّلَهُ

اى پدیدآورنده و اندازه بخش هرچیز، اى هستی بخش و جنباننده هرچیز

یَا مُحْیِیَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ مُمِیتَهُ یَا خَالِقَ کُلِّ شَیْ ءٍ وَ وَارِثَهُ

اى زنده کننده و می راننده هرچیز، اى آفریننده و میراث بر هرچیز

(95)

یَا خَیْرَ ذَاکِرٍ وَ مَذْکُورٍ یَا خَیْرَ شَاکِرٍ وَ مَشْکُورٍ

اى بهترین یادکننده و یادشده، اى بهترین ثناپذیر و ثناشده

یَا خَیْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ یَا خَیْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ

اى بهترین ستاینده و ستوده، اى بهترین گواه و گواه پذیر

یَا خَیْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ یَا خَیْرَ مُجِیبٍ وَ مُجَابٍ

اى بهترین خواهنده و خوانده شده، اى بهترین پاسخ دهنده و پاسخ داده شده

یَا خَیْرَ مُونِسٍ وَ أَنِیسٍ یَا خَیْرَ صَاحِبٍ وَ جَلِیسٍ

اى بهترین یار و همدم، اى بهترین همراه و همنشین

یَا خَیْرَ مَقْصُودٍ وَ مَطْلُوبٍ یَا خَیْرَ حَبِیبٍ وَ مَحْبُوبٍ

اى بهترین سویه و آهنگ، اى بهترین دوستدار و دوستی پذیر.

(96)

یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِیبٌ یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ حَبِیبٌ

اى آن که به خواهنده اش پاسخ گوید، اى آن که براى فرمانبرش دوست است

یَا مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِیبٌ

اى آن که به دوستدارش نزدیک است، اى آن که براى کسی که از او نگهدارى طلبد دیده بان است

یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ

اى آن که به هرکه به او امید بندد کریم است، اى آن که هرکه از او نافرمانى کند بردبار است

یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ عَظِیمٌ

اى ان که در بزرگیاش مهربان است، اى آن که در فرزانگى بزرگ است

یَا مَنْ هُوَ فِی إِحْسَانِهِ قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِیمٌ

اى آن که در نیکی اش دیرینه است، اى آن که به هر که او را خواهد دانا است.

(97)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ

خدایا! از تو درخواست میکنم به نامت

یَا مُسَبِّبُ یَا مُرَغِّبُ یَا مُقَلِّبُ یَا مُعَقِّبُ یَا مُرَتِّبُ

اى سبب ساز، اى شوق آفرین، اى برگرداننده، ای پیگیر، اى سامان بخش

یَا مُخَوِّفُ یَا مُحَذِّرُ یَا مُذَکِّرُ یَا مُسَخِّرُ یَا مُغَیِّرُ

اى هراس آور، اى برحذر دار، اى یادآور، اى تسخیرگر، اى دگرگون ساز

(98)

یَا مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ یَا مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ

اى آن که علمش پیش است، اى آن که وعده اش راست است

یَا مَنْ لُطْفُهُ ظَاهِرٌ یَا مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ

اى آن که لطفش آشکار است، اى آن که فرمانش چیره است

یَا مَنْ کِتَابُهُ مُحْکَمٌ یَا مَنْ قَضَاؤُهُ کَائِنٌ

اى آن که کتابش استوار است.اى آن که حکمش شدنى است

یَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِیدٌ یَا مَنْ مُلْکُهُ قَدِیمٌ

اى آن که قرآنش باشکوه است، اى آن که فرمانروایی اش دیرین است

یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ یَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِیمٌ

اى آن که بخشش فراگیر است، اى آن که پایگاهش بس بزرگ است.

(99)

یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لا یَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ

اى آن که شنیدنى از شنیدن دیگر بازش ندارد، اى آن که کارى از کار دیگر منعش نکند

یَا مَنْ لا یُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ یَا مَنْ لا یُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ

اى آن که گفتارى از گفتار دیگر سرگرمش نکند، اى آن که درخواستى از درخواست دیگر او را به اشتباه نیافکند

یَا مَنْ لا یَحْجُبُهُ شَیْ ءٌ عَنْ شَیْ ءٍ یَا مَنْ لا یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ

اى آن که چیزى از چیز دیگر پرده اش نشود، اى آن که اصرار اصرارکنندگان او را به ستوه نیاورد

یَا مَنْ هُوَ غَایَةُ مُرَادِ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِینَ

اى آن که آرمان واپسین جویندگان است، اى آن که نهایت همّت عارفان است

یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِینَ یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعَالَمِینَ

اى آن که پایان جستجوى جویندگان است، اى آن که غبارى در سراسر هستى بر او پوشیده نیست.

(100)

یَا حَلِیما لا یَعْجَلُ یَا جَوَادا لا یَبْخَلُ

اى بردبارى که شتاب نکند، اى بخشنده اى که بخل نورزد

یَا صَادِقا لا یُخْلِفُ یَا وَهَّابا لا یَمَلُّ

اى راستگویى که تخلّف نکند، اى عطاکننده اى که خستگى نپذیرد

یَا قَاهِرا لا یُغْلَبُ یَا عَظِیما لا یُوصَفُ

اى چیره اى که شکست ناپذیر است، اى بزرگى که به وصف در نیاید

یَا عَدْلا لا یَحِیفُ یَا غَنِیّا لا یَفْتَقِرُ

اى دادگرى که ستم ننماید، اى توانگرى که نیازمند نشود

یَا کَبِیرا لا یَصْغُرُ یَا حَافِظا لا یَغْفُلُ

اى بزرگى که کوچک نگردد، ای نگهدارى که غفلت ننماید.

سُبْحَانَکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ

منزهى تو اى که معبودى جز تو نیست، فریادرس، فریادرس، ما را از آتش رهایى بخش پروردگار