هنرمندان نگاه جهان به افغانستان را تغییر دهند/ رفاقت ایرانی‌ها و مهاجران روز به روز بیش‌تر می‌شود

به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، اشتراکات فرهنگی و تاریخی ۲ ملت ایران و افغانستان بر هیچ کس پوشیده نیست و گسترش فعالیت‌های فرهنگی و هنری هنرمندان ۲ کشور ایران و افغانستان در سال‌های اخیر دلیل بر اثبات این موضوع است.

هنرمندان افغانستان که بیش از سه دهه است که مهاجرت را تجربه کرده‌اند با نگاهی متفاوت تجارب خود را در قالب آثار هنری به دنیا معرفی می‌کنند و اینگونه است که سعی دارند تا دین خود را به سرزمین مادری شان ادا کنند.

رشد و ظهور فیلمسازان جوان افغانستانی در ایران در سال‌های اخیر بیش از گذشته به چشم می‌خورد و در جشنواره‌های مختلف سینمایی آثار خوب و مطلوبی از آنها دیده شده است.

اشتراکات فرهنگی و زبانی میان مردم ایران و افغانستان از دیرباز موجب شده تا پیوند خوب و ناگسستنی میان آنان بوجود آید. یکی از نتایج این پیوند و تعامل رشد و شکوفایی فیلمسازان افغانستانی در ایران است.

«محمد مهدی احمدی» یکی از جوانان فیلمساز مهاجر افغانستانی است که علاقه فراوانش به فیلم پای او را به سینما باز کرد و تاکنون نیز با ساخت چندین فیلم کوتاه جایگاه خوبی در میان فیلمسازان مهاجر در ایران پیدا کرده است.

این جوان افغانستانی از علاقه خود به ژانرهای مختلف فیلم می‌گوید و اضافه می‌کند که هدفش شرکت در جشنواره‌های جهانی است و می‌خواهد افغانستان را به تمام دنیا بشناساند.

وی که با «زخم»، از جشنواره فیلم‌های 100 ثانیه‌ای جایزه را از آن خود کرد، عقیده دارد که سینمای افغانستان دچار مشکلی بنام کپی برداری از سینمای بالیوود است و فیلمسازان کمتر به مسائل خود افغانستان می‌پردازند.

احمدی می‌گوید رفاقت با ایرانی‌ها همیشه برایش لذت‌بخش بوده و ایران و مردمش نگاه خوبی به مهاجران افغانستانی در طول این سال‌های میزبانی از آنان داشته‌اند و این فضا روز به روز صمیمی‌تر می‌شود.

به همین بهانه با این فیلمساز خوش آتیه افغانستانی به گفت‌وگو نشسته‌ایم که در زیر می‌خوانید.

*مشروح این گفتگو به شرح زیر است*

فارس: کمی خودتان را معرفی کنید؟

احمدی: محمد مهدی احمدی هستم و در سال 1374 در مشهد بدنیا آمدم. از سال 1392 کار فیلمسازی را بصورت رسمی با موسسه فرهنگی هنری کیهان فیلم در مشهد که اعضای آن جمعی از مهاجرین افغانستانی هستند، آغاز کردم. دلیل کشش من به سمت سینما هم علاقه شخصی و هم پدرم بود. زیرا پدرم نیز فیلمساز است و 2 سال در شبکه‌های افغانستان کارمند بوده و چندین فیلم کوتاه و بلند نیز ساخته‌ است.

من تا مقطع دیپلم تحصیل کرده‌ام اما در کلاس‌های خصوصی فیلمسازی شرکت کردم و دوره‌های تخصصی کارگردانی را در کلاس‌های آزاد گذرانده‌ام. اما باید بگویم که شرکت در این کلاس‌ها برایم به منزله دانشگاه بود چراکه به دلیل مشکلات مالی و نبود دانشکده سینما در مشهد نتوانستم به صورت آکادمیک در این رشته تحصیل کنم، اما در آینده قصد دارم رشته سینما را به صورت تخصصی‌تر در دانشگاه دنبال کنم.

فارس: از سوابق هنری خود برایمان بگویید؟

احمدی: تاکنون 3 کار داستانی و 2 مستند ساخته‌ام که اولین کار داستانی من با نام «زنگ بی‌صدا» با موضوع صرفه جویی در مصرف آب بود که در سال 1394 در دهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های 100 ثانیه‌ای که یکی از جشنواره‌های کوتاه معتبر جهان به حساب می‌آید، به نمایندگی از افغانستان به نمایش درآمد و در میان 5 فیلم کوتاه برتر قرار گرفت. سال بعد یعنی 1395 نیز بار دیگر با فیلم «زخم» در این جشنواره شرکت کردم که توانستم صاحب جایزه شوم.

در دومین جشنواره فیلم‌های 180 ثانیه‌ای پاسارگاد که 16 اسفند/حوت سال گذشته در سالن همایش‌های صداوسیمای ایران در تهران برگزار شده بود، توانستم با فیلم «زخم» در میان 1333 اثری که به دبیرخانه این جشنواره ارسال شده بود، در بخشی با محوریت حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی، در میان کاندیداهای بهترین فیلم قرار گیرم و فیلم مورد تقدیر قرار گرفت.

فارس: آیا به ژانر خاصی علاقه دارید؟ آثار شما در کدام سبک جای می‌گیرد؟

احمدی: من در تمامی ژانرها فیلم ساخته‌ام. مثلا مستندی ساختم با موضوع کار مهاجرین و دستاوردهای آنان در مشهد و یا مستندی در رابطه با محوریت مذهبی با موضوع تفاوت علم کشی مهاجرین افغانستانی در ایران با افغان‌های داخل افغانستان. همچنین مستندی دیگر ساختم با موضوع پرچم امام رضا که هرساله برای تمامی کشورهای اسلامی ارسال می‌شود. تقریبا می‌توانم بگویم در تمامی زمینه‌ها و ژانرها فیلم ساخته‌ام.

فارس: موضوع آخرین فیلم خود را چگونه انتخاب کردید؟

احمدی: اثر آخرم در رابطه با محیط زیست و حیوانات است. این کار 2 بخش دارد یک بخش محیط زیست و یک بخش هم حمایت از پرندگان. در دنیای امروزه پرندگان با خطرات زیادی مواجه هستند از جمله انقراض. بدلیل شکارهای غیرقانونی که متاسفانه فیلم‌های آن را به وفور در فضای مجازی مشاهده می‌کنیم. این فیلم قرار است در جشنواره ایتالیا که جشنواره تخصصی محیط زیست است، پخش شود.

فارس: خب کمی به سمت افغانستان برویم...آیا تاکنون به این کشور سفر کرده‌اید؟

احمدی: بله من 2 بار به هرات در افغانستان سفر کرده‌ام زیرا در آنجا اقوام و دوستانی داریم که ساکن هستند.

فارس: به نظر شما وجه اشتراک میان فیلمسازان ایرانی و افغانستانی چیست؟

احمدی: زبان و اشتراکات فرهنگی که میان دو کشور ایران و افغانستان وجود دارد، مهمترین وجه اشتراک میان فیلمسازان دو کشور است. اما به جرات می‌توان گفت که فیلمسازی مهاجرین افغانستانی داخل ایران با خود افغان‌ها در افغانستان زمین تا آسمان تفاوت دارد، چه از نظر رویکرد و چه از نظر محتوای فیلمنامه و گرایش‌ها.

فارس: فکر می‌کنید سینمای افغانستان از گذشته تاکنون چه تغییراتی داشته است؟

احمدی: در سال‌های اخیر فیلم‌های سینمای افغانستان در جشنواره‌های معتبر دنیا شرکت کرده و مورد تقدیر قرار گرفته و جوایز متنوعی را نیز کسب کرده‌اند، ولی متاسفانه شاهد آن هستیم که بیشتر فضای فیلمسازی در افغانستان به سمت کپی‌برداری و سینمای بالیوود (سینمای هند) و سریال‌های ترکیه‌ای که متاسفانه در افغانستان زیاد پخش می‌شود، رفته است و فیلم‌هایی که با دغدغه اجتماعی و رویکرد مسائل افغانستان ساخته شود، بسیار کم است.

به نظر من سینمای افغانستان اگرچه از لحاظ فنی و تکنیکی پیشرفت چشمگیری در این سال‌ها داشته است اما همچنان از نظر محتوا و تولید دارای نقص است.

فارس: آیا دوستان ایرانی فیلمساز هم دارید؟

احمدی: من دوستان فیلمساز ایرانی زیادی دارم و همیشه رفاقت با ایرانی‌ها برایم لذت بخش بوده است.

فارس: تاکنون به ساخت فیلم در افغانستان فکر کرده‌اید؟

احمدی: اتفاقا ما مهاجران بر این عقیده هستیم که تنها نباید چشم‌اندازمان را به جشنواره‌های ایرانی محدود کنیم لکه هدف ما این است که این دیدگاه را بالاتر ببریم و در جشنواره‌های مختلف جهانی نیز شرکت کنیم. همانگونه که تاکنون مهاجران افغانستانی زیادی در جشنواره‌های آمریکا یا کره جنوبی و کشورهای زیادی جایزه گرفته اند و دیدگاهشان جهان شمول است.

فارس: به عنوان یک فیلمساز مهاجر، دغدغه‌تان برای سینمای افغانستان چیست؟

احمدی: در قدم اول باید دیدگاه جهان نسبت به افغانستان را تغییر دهیم. چراکه همه جهان افغانستان را با جنگ و کشتار یاد می‌کنند و من بعنوان فیلمساز باید به نوبه خود سهم کوچکی در این تغییر طرز فکر داشته باشم. فکر می‌کنم ابتدا باید تمامی مهاجران افغانستانی در هرکجای دنیا که هستند، جنبه‌های مثبت افغانستان را در آثار خود نشان دهند و مهاجران در ایران بدلیل اشتراکات فرهنگی زیادی که وجود دارد، بهتر می‌توانند این دیدگاه را با کارهای خود تغییر دهند.

فارس: فیلمساز افغانستانی مورد علاقه شما کیست؟

فارس: من به تمامی فیلمسازان افغانستانی احترام می‌گذارم و کار همگی آنها را دوست دارم اما بیشتر به صدیق برمک نسبت که از کارگردانان و بازیگران خوب افغانستانی است، علاقمند هستم.

فارس: و فیلمساز ایرانی مورد علاقه شما؟

احمدی: من بدلیل علاقه به سبک تصویربرداری فیلم‌های آقای مجید مجیدی ایشان را خیلی دوست دارم. همچنین به آثار محمدرضا خردمندان که از دوستان جوان ایرانی فیلمساز من هستند علاقه زیادی دارم و فکر می‌کنم او در ساخت فیلم‌های کوتاه به شدت تبحر دارد!

فارس: نگاه دولت و مردم ایران نسبت به مهاجرین افغانستانی از نظر شما چگونه است؟

احمدی: من فکر می‌کنم که ایرانیان نگاه مثبتی به مهاجرین افغانستانی مخصوصا در زمینه‌های فرهنگی و هنری دارند و این موضوع در سال‌های اخیر نیز بسیار بهتر شده است. در واقع تعامل بسیار خوبی میان هنرمندان ایرانی و افغانستانی برقرار شده است که امیدوارم روز به روز گسترده‌تر شود. جشنواره افغانستان شناسی که در راستای شناساندن فرهنگ اصیل افغانستان از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران برگزار شده بود، خود گویای این تعامل است و نشان داد که فضایی بسیار صمیمی میان ایرانیان و افغانستانی‌ها وجود دارد. من بعنوان یک مهاجر افغانستانی از دولت جمهوری اسلامی ایران برای ایجاد چنین بسترهایی قدردانی می‌کنم.

فارس: اگر بخواهید در یک جمله افغانستان را تعریف کنید، چه می‌گویید؟

احمدی: می‌توانم بگویم افغانستان کشوری است زیبا با مردمانی مهربان و هنردوست که دارای فرهنگی غنی و اصیل است. باید بگویم که افغانستان ظرفیت‌های زیادی در خودش پنهان دارد و همه تلاش من فیلمساز و همکارانم این است که دیدگاه جهان را نسبت به افغانستان از جنگ و کشتار تغییر داده و تصویری زیبا و بدور از جنگ و کشتار و در واقع تصویری حقیقی از افغانستان را به دنیا ارائه دهیم. یکی از آرزوهای من این است که روزی صلح واقعی در جهان برقرار شود و جنگ و کشتار در افغانستان متوقف شده و صلح بازگردد.

/انتهای پیام/