رمان بابا لنگ دراز ترانه ای از جین وبستر ، قهرمان قصه ها و رویای شبانه یک دختر…

منبع خبر / نت نوشت / فرهنگی و هنری / 12-03-1397

بابا لنگ دراز ، جودی ابوت، جان اسمیت، خانم لیپت، سالی ، مک براید و... این اسامی جزء همان اسامی آشنایی هستند که بی شک برای یک بار هم که شده به گوش خیلی ها خورده است. بیشتر افرادی که این نام برای آن ها آشنا می زند ممکن است حتی این قضیه را که در واقع بابا لنگ دراز در واقعیت نام یک رمان بسیار زیبا از نویسنده ای آمریکایی به نام جین وبستر است،...

بابا لنگ دراز ، جودی ابوت، جان اسمیت، خانم لیپت، سالی ، مک براید و… این اسامی جزء همان اسامی آشنایی هستند که بی شک برای یک بار هم که شده به گوش خیلی ها خورده است. بیشتر افرادی که این نام برای آن ها آشنا می زند ممکن است حتی این قضیه را که در واقع بابا لنگ دراز در واقعیت نام یک رمان بسیار زیبا از نویسنده ای آمریکایی به نام جین وبستر است، ندانند. در ادامه با نت نوشت همراه باشید تا به جزییات جالبی از رمان بابا لنگ دراز اثر ماندگار جین وبستر بپردازیم.

رمان بابا لنگ دراز ترانه ای از جین وبستر

دلیل محبوبیت این رمان بابا لنگ دراز ساخت انیمیشن “واتاشی آشیناگان اوجیسان” که با نام بابا لنگ دراز نیز شناخته می شود و توسط استودیو ژاپنی نیپون در سال ۱۹۹۰ ساخته شده است، بود. جین وبستر پس از انتشار رمان بابا لنگ دراز، دشمن عزیز را نیز به تحریر درآورد و آن را دنباله همین رمان معرفی کرده است.

همان طور که از نوشته های وبستر پیداست او نویسنده ای ساده انگار و روان نویس بود که عقاید سیاسی و اجتماعی خود را از پی رنگ داستان هایش به هیچ عنوان دور نگاه نمی داشت. رمان بابا لنگ دراز از زمان انتشارش با محبوبیتی که از طرف رده های سنی مختلف دریافت کرد، تقریبا می توان گفت متعلق به هیچ رده سنی خاصی نیست و تقریبا به نوشته های مارک توین نزدیک می شود.

این رمان نامه نگارانه دنباله دار داستان نامه های یک دختر نوجوان شاد و وراج است، به سرپرست و تیم تحصیلی خود که تنها از او سایه ای با پاهای دراز و کلاه و عصا دیده است و ناگفته نماند درزمان پخش این رمان همین شخصیت جان اسمیت “بابالنگ دراز” شخصیت رویایی خیلی از دختران هم سن جودی ابوت “قهرمان داستان” شد…

رمان بابا لنگ دراز که تاثیر بسیار مثبتی بر بهبود وضعیت نگهداری از کودکان یتیم داشت، در سال ۱۹۱۲ منتشر شد و ماجراهای جودی ابوت را از سال هایی که در کالج تحصیل می کند و تا ازدواجش باجان اسمیت “کسی که او را از یتیم خانه به دانشگاه می فرستد” را روایت می کند.

جین وبستر در این رمان به خوبی نشان داده است که دنیای دخترانه ها با آن رنگ و لعاب صورتی و سفیدش چقدر دلنشین و قابل لمس و درک است، دنیایی که حتی از داشتن یک لباس عروسکی مهمانی به اوج هیجان می رسد و از نداشتن یک جفت کفش، تاریک و غمگین می شود.

در موازات همین دنیا دختر باهوش داستان به دنبال استقلال و آزادی است، همان دختر زبان دراز و قهرمان و بامزه که شب ها داستان سرایی می کند، روزها می جنگد تا سطح طبقاتی خود را چه از لحاظ فرهنگ و چه آداب معاشرات به طبقه دیگر دوستان و اجتماعی که به آن راه یافته است نزدیک کند و در مسیری از داستان تلاش می کند از حامی مالی خود نیز مستقل شود.

از نامه های جودی به بابا لنگ دراز عزیز؛

“بابا لنگ دراز عزیز، شما یک دختر بچه مامانی نداشتید که او را در کودکی از گهواره اش دزدیده باشند؟ شاید آن دختر من باشم! اگر ما شخصیت های یک رمان بودیم، شاید گره گشایی آخر رمان کشف همین قضیه بود.

واقعا خیلی عجیب است که آدم نداند کیست. یک جورایی هیجان انگیز و رمانتیک است…

نامه نوشتن به کسی که انسان ندیده و نمی شناسد کمی مضحک است، اصلا برای من نامه نوشتن عجیب و غریب است، من کسی را نداشتم که برایش نامه بنویسم بنابراین اگر نامه های من درجه یک نیست امیدوارم ببخشید…

من همه عمر تنها بوده ام، ناگهان یک نفر پیدا شده که نسبت به من و سرنوشت و آینده من اظهار علاقه کرده است، لذا من تمام این تابستان راجب شما فکر کرده ام .

احساس می کنم خانواده ای پیدا کرده ام و حالا نمی دانم شما را چه خطاب کنم چون هیچ اطلاعی از شما ندارم، ولی آنچه مسلم است شما پاهای درازی دارید و من تصمیم گرفته ام شما را بابا لنگ دراز خطاب کنم، امیدوارم به شما برنخورد این شوخی بین ما دو نفر خواهد بود و به مادام لیپت هم نخواهیم گفت .”