بوی بد واژن زنان، راه و چاه درمان

دوش واژن به عمل شستن واژن گفته می‌شود. زنان با فرهنگ‌های مختلف از روش‌ها و محصولات مختلفی برای دوش واژن استفاده می‌کنند. برخی از آب ساده و برخی از آب و سرکه استفاده می‌کنند. هنوز هم بسیاری از افراد از مواد ضدعفونی‌کننده یا محلول‌های دیگر استفاده می‌کنند. دوش ممکن است صرفاً شامل آب کشیدن با مایع شستشو باشد. همچنین ممکن است فرستادن مایع با فشار زیاد به داخل واژن با استفاده از یک وسیله باشد.

بسته به نوع روش‌ها یا محصولات مورداستفاده، ریسک‌های احتمالی متفاوت خواهد بود. استفاده از آب معمولی و به‌طور ساده شستن ایمن‌ترین روش است. بازهم، حتی این نوع معتدل دوش را بیشتر پزشکان توصیه نمی‌کنند. در مقابل، دوش گرفتن با هر نوع روشی که احتمال دارد مایع را با فشار به گردن رحم و بالاتر به داخل رحم وارد کند به‌طور خاص پرمخاطره است.

توجه: دوش‌های دارویی که پزشک تجویز می‌کند مسئله‌ای جداست. اگر پزشکتان دوش دارویی تجویز کند، باید طبق دستور استفاده کنید.

اساساً، دوش واژنی برای سلامت خوب نیست چون تعادل شیمیایی و میکربی طبیعی واژن را برهم می‌زند. این امر می‌تواند به‌طور بالقوه منجر به التهاب باکتریایی یا دیگر عفونت‌های باکتریایی شود. دوش گرفتن همچنین ممکن است با فشار عوامل بیماری‌زا را داخل گردن رحم ببرد و باعث عفونت‌های رحمی شود.

دوش‌ها تنها فلور واژنی را بر هم نمی‌زنند. مواد شیمیایی مورداستفاده در بسیاری از دوش‌های فروش بدون نسخه و دوش‌های تهیه‌شده در خانه هم ممکن است پوست را تحریک یا ملتهب کند.

این امر می‌تواند عفونت موجود را تشدید کند. این کار همچنین می‌تواند زن را در برابر دچار شدن به عفونتی جدید مستعدتر کند.

بسیاری از زنان به خاطر بوی غیرعادی واژن یا ترشح دوش می‌گیرند. اگر این علائم نتیجه عفونتی مانند سوزاک، کلامیدیا یا آلودگی با تریکومونا باشد، این موضوع مخصوصاً خطرناک است.

اگر دچار عفونتی هستید، دوش گرفتن می‌تواند ارگانیسم‌ها را با فشار به داخل رحم ببرد و در آنجا این احتمال زیاد است که آن‌ها باعث بیماری التهاب لگنی (PID) شود. بیماری التهاب لگن عفونتی است که با ناباروری مرتبط است.

درواقع، دوش واژنی علت عمده ناباروری ثانوی است. ناباروری ثانوی زمانی اتفاق می‌افتد که زوجی که درگذشته به‌طور موفقیت‌آمیزی بارور می‌شدند دیگر قادر به باردارشدن نیستند. دوش گرفتن ریسک حاملگی خارج رحمی را هم افزایش می‌دهد. پس دوش واژنی احتمالاً عملی است که بهتر است از انجام آن اجتناب شود.

اگر واژن بوی تند یا نامطلوبی داشته باشد، راه برطرف کردن آن دوش گرفتن نیست. به‌جای آن، باید نزدیک کارشناس مراقبت بهداشتی بروید. تغییر در بوی واژن می‌تواند نشانه برخی بیماری‌های آمیزشی یا دیگر مشکلات مربوط به‌سلامت مهبل باشد. دوش واژنی نه‌تنها راه درمان بیماری‌های آمیزشی نیست، بلکه درواقع می‌تواند آن‌ها را تشدید کند. در مقابل، پزشک با بررسی که انجام می‌دهد می‌تواند به یافتن راهی برای برطرف کردن بو به روشی سالم کمک کند. این کار می‌تواند از درمان بیماری آمیزشی گرفته تا تعویض لباس زیری باشد که می‌پوشید.

اگر بوی واژنتان تغییر می‌کند، بهتر است علت را پیدا کنید. تغییر در بو ضرورتاً به معنی مبتلا بودن به بیماری آمیزشی نیست. باوجوداین، درمان ریشه‌ای این مشکل بهتر از صرفاً پنهان کردن تغییر بو با مواد معطر یا درمان‌های موقتی است.