بهشتی در گلستان که مردمانش از بی‎آبی رنج می‎برند/ سازش مسؤولان با رانش 10 ساله «چه‎جا»

به گزارش گلستان ۲۴ ؛ این روزها هوای گرم استان گلستان پای بسیاری از مردم استان برای سپری لحظه‎های سرد به‌ویژه در روزهای تعطیل به کوه‎های بلند توسکستان، رامیان و دهنه محمدآباد باز می‎کند.

به‌ویژه 13 روستایی ییلاقی دهنه محمدآباد شهرستان علی‎آباد کتول بسیار مورد توجه مردم استان گلستان و حتی گردشگران و مسافرانی است که در این فصل گرم به استان گلستان سفر می‎کنند.

با وجود آنکه در معرفی این روستاهایی ییلاقی برای جذب گردشگر میراث فرهنگی هنوز نتوانسته با ساماندهی خانه‎های این روستاها برای اسکان مسافر و یا راه‎اندازی سایت گردشگری برای این منطقه و یا معرفی تابلوهای و نقشه‎های به توریست این روستاها کمک کند.

در کنار این ظرفیت‎های بی‎شمار اقتصادی در حوزه گردشگری براثر بی‎توجهی‎ها این منطقه که مانند قطعه‎ای از بهشت در گلستان است با مشکلاتی روبه‌رو شده که مردمانش را سخت رنج می‎دهد، یکی از این مشکلات که در این منطقه وجود دارد بحران کم‎آبی است، شاید با توجه به انتقال آب از دهنه محمدآباد به گرگان کمتر کسی به ذهنش خطور کند که مردمان این روستاها از کم‌آبی رنج می‎برند.

یکی دیگر از مشکلات این روستاها تخریب جاده‎های دسترسی روستا به شهر براثر جاری شدن سیل است که این مهم سبب شده که برخی از پروژه‎های در مسیر دهنه محمدآباد با کندی به دلیل تخریب سیل پیش برود و یا اینکه هرساله ترمیم شود.

انجام پروژه گازرسانی به روستاهایی ییلاقی دهنه محمدآباد از دیگر موضوعاتی است که سبب حفظ منابع طبیعی و محیط‎‎زیست می‎شود و شاید با این اقدام جنگل‎هایی کم‎تراکم این منطقه که در آن درختچه‎هایش قدمت دیرینه دارند محفوظ بماند و دغدغه مردم روستا را برای پخت‌وپز حل کند.

از این رو با دعوت شورای اسلامی روستای «چه‎جا» به همراه اصحاب رسانه به یکی از روستاهای این بخش رفتیم تا از نزدیک با مسوولان شهرستان و بخشداری این منطقه برای راه‌حل مشکلات گفت‎وگو داشته باشیم.

«چه‎جا» روستایی در 40 کیلومتری شهر علی‌آبادکتول در دل کوه با مردمانی ساده و مهمان‎دوست که محبت را از زیبایی‎های طبیعت این منطقه یاد گرفته بودند و دغدغه‎مند به دنبال این بودند که با حضور اصحاب رسانه مشکلاتشان منعکس و دردهایشان با تدابیر مسوولان درمان شود.

در این تور و بازدید از روستای «چه‎جا» در ابتدا بخشدار بخش کملان به ایراد سخنرانی پرداخت و به دنبال آن به برخی از مشکلات روستاهای محمدآباد به خبرنگاران توضیح داد.

حسین بیگی، بخشدار بخش کمالان به این نکته اشاره کرد که بخش کمالان از توابع شهرستان علی‌آبادکتول دارای ۳۱ روستا و بالغ‌بر ۴۵ هزار نفر جمعیت است که ۲۵ هزار نفر آن روستانشین تشکیل می‎دهند.

وی یادآور شد که روستاهای این منطقه برای توسعه نیاز به برنامه‌های متنوعی دارد، ۱۳ روستا در دهنه محمدآبادکتول داریم یکی از روستاهای آن «چه‌جا» است که ظرفیت خوبی برای گردشگری دارد و معرفی ظرفیت‎های گردشگری روستاها این منطقه در پایداری و اشتغال روستا بسیار تأثیرگذار است.

این مقام مسوول به این نکته اشاره کرد که زیرساخت‌ها در این روستا به اتمام رسیده و در حال انجام است و یکی از مشکلات مردم این منطقه کمبود آب است و برای حل آن ابتدا باید به فرهنگ استفاده توجه کرد.

بیگی یادآور شد که در سال 1385 در روستای «چه‌جا» تنها ۱۶ خانوار ثبت‌شده بود و این در حالی بود که ۲۰۰ خانوار در این روستایی ییلاقی سکونت داشتند.

وی به نابودی ساختار روستایی دهنه محمدآباد در این منطقه اشاره کرد و گفت: سرمایه‌گذاران و گردشگران به دنبال روستاهایی هستند که بافت سنتی آن حفظ‌شده باشد؛ در روستای «ریگ چشمه» یک ظرفیت گردشگری ایجادشده اما گردشگران و توریست‌ها به دنبال منازل بکر روستایی هستند.

بخشدار بخش کمالان تأکید کرد که منطقه دهنه محمدآباد هنوز شناخته‌شده نیست، در ایام نوروز ۳۶۰ درصد افزایش اقامت در شهرستان علی‌آبادکتول داشتیم و در این روستاهای کوهستانی با پلاک‌های مختلف گردشگران اقامت داشتند.

بیگی بزرگ‌ترین مشکل این منطقه را از بین رفتن بافت روستایی دانست و تأکید کرد: در این بخش تنها مردم مقصر نیستند و مسئولان نیز تقصیردارند، نوع سازه‌ای که در این روستاها استفاده می‌شود همان سازه‌هایی است که در مراکز شهر استفاده می‌شود و این در حالی است سازه چوبی بهترین سازه برای روستاهای این منطقه به‌شمار می‌رود.

وی یادآور شد که درگذشته اکثر خانه‌های سنتی به گونه ساخته می‎شد که با کمترین وسایل گرمایشی گرم و با کمترین وسایل سرمایشی سرد می‎شد.

وی در پاسخ به گلایه مردم روستای «چه‎جا» بر مشکلات این روستا گفت: بحث جمع‌آوری پسماند یکی از مشکلات مردم این منطقه است بارها شد که از منابع آب شاکی شدم و از فرماندار خواستم که گروهی را تشکیل دهند و بازدید کنند.

این مقام مسوول بخشی از مشکلات بحران کم‎آبی و سیل را در این منطقه براثر برداشت‎های شن و ماسه و سنگ دانست و افزود: اگر دهنه محمدآباد کتول هدف گردشگری است طبیعت باید بکر بماند و سنگ‌شکن‌ها در این دهنه تعطیل شود.

یکی دیگر از مواردی که در این نشست به آن توجه شد موضوع ظرفیت‎های گردشگری بود که در این منطقه بکر باقی‌مانده و بخشدار به تلاش‎های میراث فرهنگی اشاره کرد و اعتقاد داشت که در بوم‌گردی‌ها باید اقدام‎های جدی در این مسیر اتفاق بیفتد.

بخشدار کمالان شهرستان علی‎آبادکتول به این نکته اشاره کرد که به جهت ساماندهی بوم‌گردی‌ها مکاتباتی با اعضای شوراهای روستای دهنه محمدآباد داشتیم تا افراد ساختمان‌هایی در اختیار گردشگران قرار می‎دهند شناسایی شود و برخی روستاها هنوز به این مکاتبات پاسخ ندادند این منازل با صدور مجوز از گردشگری در اختیار مسافران قرار می‎گیرد تا با آسودگی خاطر بیشتری اقامت در این روستاها داشته باشند.

وی همچنین تأکید کرد که تابلو ورودی در سطح شهر فاضل‌آباد برای معرفی این روستاها داریم ولی کم است، اطلاع‌رسانی کمی برای معرفی ظرفیت گردشگری این منطقه اتفاق افتاده و میراث فرهنگی و صناع دستی که متولی کار است بیش از این باید به این مهم توجه داشته باشد.

بخشدار بخش کمالان به این نکته تأکید کرد که باوجود مشکلات کم‎آبی در این روستاها مخالف انتقال آب به شهر گرگان هستیم و این مسوولان شهرستانی جهاد کشاورزی نیز با این نکته موافق هستند، سال گذشته مهرماه مدارس ما در بخش کمالان به دلیل قطعی آب تعطیل شد و از ۱۰ مدرسه به‌اتفاق آب و فاضلاب بازدید کردیم.

بیگی افزود: ۱۳ چاه عمیق برای انتقال آب به گرگان در دهنه محمدآباد احداث‌شده و آب آن به گرگان منتقل می‌شود بحث مجتمع آبرسانی را دولت در دستور کار دارد ولی مردم ما کمبود دارند.

وی به اجرای طرح گازرسانی به روستاهای دهنه محمدآباد تا پایان سال 1397 اشاره کرد و گفت: حتی برای روستای «سیاه‎مرزکوه» نیز پیمانکار برای گازرسانی گرفته‌شده است.

برداشت نامتعارف و نوع برخورد با رودخانه یکی از دلایل بروز مشکلات سیل در روستاهای دهنه محمدآباد است که به گفته بخشدار کمالام، اداره‌کل راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای گلستان برای احداث راهدارخانه اقداماتی انجام داده و قول آن از سوی مسؤولان داده‌شده که دو میلیارد تومان برای تأمین ماشین‌آلات برای احداث این راهدارخانه تأمین شود ولی باید زمین اهدا شود و امید داریم این مهم رقم بخورد.

پس از این نشست مفصل به میان مردم روستای «چه‎جا» رفتیم تا از نزدیک با آن‌ها گفت‎وگو کنیم، گفت‎وگو با مردم این روستا ما را به این نتیجه رساند که مشکلات کوه‌نشینان سال‎ها است که ابتر مانده است، جافر یکی از اهالی این روستا است که در مورد رانش سال گذشته این روستا با ما گفت‎وگو کرد وی به این نکته اشاره کرد که براثر رانش در سال گذشته برخی از بافت تاریخی این روستا تخریب‌شده و کوچه‎ها با مشکل روبه‎رو است ولی هنوز مسوولی برای بازگشایی این معابر اقدام نکرده است.

یکی دیگر از اهالی نیز به موضوع امکان افتادن ستون تیر برق بر روی منزل خود اشاره کرد و گفت تنها کاری که انجام‌شده پس از رانش این بوده که این تیر برق را با تکه سیمی نگه‌داشته‌اند.

تعرض به یکی از کوچه‎های این روستا با ستون‎های بتنی از دیگر دغدغه‎های مردم روستا بود که می‎گفتند بخشدار گذشته قول آن را داده بود که این ستون‎ها را تخریب کند ولی هنوز که هنوزه اتفاقی نیفتاده است.

همچنین لایروبی چشمه این روستا برای استفاده آب آشامیدنی از دیگر خواسته‎های مردم روستا بود که هنوز برای حل آن اتفاقی نیفتاده بود.

انتهای پیام/