'نیاز' و'تغییر شرکای سنتی'، محور دیپلماسی ترامپ است

تهران - ایرنا - روزنامه واشنگتن پست روز چهارشنبه نوشت: محور و هسته درونی دیپلماسی ترامپ؛ 'احساس نیاز' و 'تغییر شرکای سنتی' آمریکا است.

'دیوید ایگناشس' ستون نویس واشنگتن پست در این سطور آورده است:
رئیس جمهور 'ترامپ' در طول یک ماه گذشته دست به یک سری مانوورهای دیپلماتیک زده است. دیدار با رهبر کره شمالی ' کیم جونگ اون' ماه گذشته در سنگاپور و نیز حضورش در اجلاس سران 'ناتو' در این هفته در بروکسل که از امروز /چهارشنبه/ آغاز شد ویا دیدارش با 'ولادیمیر پوتین ' رئیس جمهور روسیه هفته آینده در هلسینکی، این مانورهای دیپلماتیک ترامپ را ظرف این یک ماه تشکیل می دهند.
احتمالا تحلیلگران در مورد تشریح منش معامله گری ترامپ که آن را در کتابش موسوم به ' هنر معامله کردن' شرح داده است مرتکب اشتباه شده اند. این کتاب خاطرات تجربه کاری ترامپ است که در سال 1987 نوشته شده است.
ترامپی که ما الان نظاره گریم؛ یک شخص محتاج است ؛ نه یک غول سرمایه داری با خلقیات یک جوان پر شر و شور که ناگهان و یک شبه در قله جهان جای گرفته است.
ترامپ فعلی؛ ترامپی است که خود را مدیر اجرایی نه یک شرکت بزرگ سرمایه داری رو به اوج، که مدیر اجرایی شرکتی می داند که تقریبا بدست مدیران اسبق شرکت زمین خورده است.
حالا این شخص در عوض آنکه به گرمی شرکای دیرینه اش در اروپا را در آغوش فشارد، آنها را می رنجاند و جلوی موفقیت شان را می گیرد. او وارد مبارزه هایی غیرضروری می شود و سعی می کند همه کسانی را که تا به حال او را دست کم گرفته بودند تحقیر کند.
حالا این ترامپ زخم خورده و بدخلق به دنبال دوستانی جدید و سرمایه گذارانی جدید است. گویا او آماده است تمام کارتهایی که سبب باخت او در بازی است را برچیند و کارتهایی جدید را وارد بازی کند. این کارتهای تازه ای که وارد بازی می شوند عبارتند از:'کیم جونگ اون' رهبر کره شمالی، ' شی جین پینگ' رئیس جمهور چین و 'ولادیمیر پوتین' رئیس جمهور روسیه.
شاید امروز کتاب خاطرات ترامپ که در سال 1997 نوشته شده است و مربوط به دوران ورشکستگی او بوده است خواندنی باشد. این کتاب ' هنر بازگشت' نام دارد.
نویسنده کتاب هم عصبانی بوده است وهم زخم خورده. او بلوف زد و با معامله کردن خود را از لبه پرتگاه نجات داد و دوباره به میانه میدان بازگشت. او اما در این مسیر طولانی دشمنان زیادی برای خود تراشید. اکثر کسانی که به او قرض داده بودند به او بی اعتماد شدند. او در کتابش می نویسد که متوسل به سرمایه داران بزرگ روس؛ چینی و عرب می شود یعنی همانهایی که می توانند بر روی کسب و کار او مجددا سرمایه گذاری کنند.
ترامپ در این کتاب؛ خاطرات خود از ورشکستگی اش در سال 1990را ذکر و اشاره می کند که با گفت وگوهایی گاه تند و گاه ملایم از ورشکستگی نجات پیدا می کند.
این خاطرات آدرس خوبی است برای یافتن ریشه های دیپلماسی زیگزاگی چند ماه گذشته ترامپ .
در پشت نقاب این لاف زنی های ترامپ یک حقیقت پنهان است و آن اینکه، او از جایگاه جهانی آمریکا ناراحت است.
به نظر میرسد که تصویر آرمانگرایانه، سخاوتمندانه ملی، که آمریکا را در طول یک قرن سلطه جهانی حفظ کرد، چندان باب طبع ترامپ نیست. او می بیند که متحدان آمریکا رمق کشور را کشیده اند. او را به بازی گرفته اند. بنیه مالی آن را به خونریزی انداخته اند. و اینکه؛ شرکای تجاری اش هم استادانه قابلیتهای او را دستکاری کرده اند.
بله. گفت و گوهای صلح کره یک پیروزی بود. اما برای که؟
بدبینی ترامپ نسبت به دانه های زراعی و غلات آمریکاست. برای مردی که تجربه ورشکست شدن را دارد؛ این احساس قابل درک است.
این احساس در همان نطق افتتاحیه ریاست جمهوری او موج می زد؛ آنجا که از ' قتل عام آمریکا' صحبت کرد.
ترامپ اشاره کرد:' ما سایر کشورها را ثروتمند کردیم در حالیکه ثروت ؛ قوت و اعتماد به نفس کشور خودمان در این افق محو شد'.
حالا این ترامپ ناراحت و ناراضی به جان متحدان آمریکا افتاده است.
ترامپ چند روز پیش در آستانه برگزاری اجلاس سران 'ناتو' که از امروز / چهارشنبه/ در بروکسل آغاز می شود در سخنانی گفت:' اتحادیه اروپا دارد از ما بهره کشی می کند. حمایت آمریکا از ناتو؛ بیشتر آنکه به ما کمک کند ؛ به آنها کمک کرده است'.
ترامپ دارد تخلفات گذشته را می بخشد و بر روی یک سری دوستان جدید سرمایه گذاری می کند تا مجموعه جدیدی بسازد.
او خیلی کودکانه و ساده انگارانه می گوید:' من فکر می کنم همراه شدن با روسیه و چین ؛ چیز خوبی است'.
چه کسی می تواند مخالف این باشد. با کدام هزینه و با کدام منفعت؟
دیپلماسی ترامپ در قبال کره شمالی نمونه مشهود این استراتژی اوست. ترامپ از سنگاپور موفقیت را می خواست و بر همین اساس هم 'مایک پمپئو' وزیر خارجه اش را سریعا روانه کره شمالی کرد تا پیگیر کار مذاکرات خلع سلاح هسته ای باشد.
وزارت خارجه کره شمالی هم به تملق گویی او پرداخت و در بیانیه ای آورد:' ما همچنان حسن نیت رئیس جمهور ترامپ را گرامی می داریم'.
اما صحیح تر این بود که گفته می شد:' آنها طرف خود را شناخته اند، مردی که سخت گرفتار مشکلات است؛ زخم خورده است، تشنه یافتن شرکایی جدید است. آرتیست 'بازگشت' است.
اروپام**1591**1590

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه بین‌الملل

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!