سندروم پیکا چیست؟ آیا این بیماری درمان می شود؟


سندرم پیکا چیست؟ سندروم پیکا (Pica syndrome) یا هرزه خواری نوعی اختلال است که فرد مبتلا، تمایل زیادی به خوردن دائمی مواد غیر خوراکی دارد که فاقد ارزش غذایی هستند. سندروم پیکا تقریبا در تمام گروه های سنی دیده می شود اما میان کودکان، بچه های دچار ناتوانی های رشدی (مانند سندروم داون، اوتیسم و […] The post سندروم پیکا چیست؟ آیا این بیماری...

سندروم پیکا چیست؟ آیا این بیماری درمان می شود؟سندروم پیکا

علائم سندروم پیکا

از جمله نشانه های سندروم پیکا می توان به موارد زیر اشاره کرد:

مصرف دائمی مواد غیرخوراکی به مدت حداقل یک ماه مصرف دائمی مواد غیرخوراکی که با توجه به سن فرد غیرطبیعی است؛ مثلا خوردن خاک برای نوجوان 12 یا 13 ساله غیرطبیعی است اما در کودکان 5 ساله معمولا رخ می دهد. بروز برخی اختلالات سلامتی؛ مصرف دائمی مواد غیرخوراکی و مضر ممکن است با اختلالاتی همچون یبوست، انسداد روده، اسهال، خونریزی روده، سایش شدید دندان ها، از دست دادن دندان یا مسدود شدن راه تنفسی همراه باشد. دیده شدن مواد عجیب در مدفوع؛ در صورتی که از ابتلای کودک خود به سندروم پیکا مطمئن نیستید به مدفوع او توجه کنید، اگر کودک به خوردن اقلامی مانند شیشه، سنگ یا مو عادت داشته باشد، این موارد در مدفوع او قابل تشخیص خواهد بود.

علائم رفتاری سندروم پیکا

افراد مبتلا به سندروم پیکا ممکن است رفتارهای خاصی از خود نشان دهند، از جمله:

طفره رفتن از خوردن غذا گوشه گیری از فعالیت های اجتماعی بیان شرمساری، گناه یا انزجار از عادت های تغذیه ای خود به تنهایی غذا خوردن احساسات منفی مانند خشم، نفرت، ترس، اضطراب، افسردگی و گیجی

عوامل موثر در بروز سندروم پیکا

برخی عوامل باعث افزایش خطر بروز سندروم پیکا در فرد می شوند:

عادت کشیدن موها اختلال پوست کَنی یا چیدن پوست کمبود مواد مورد نیاز بدن رژیم های غذایی سخت عدم نظارت والدین روی کودک یا محرومیت غذایی معلولیت ذهنی و مشکلات روانی بارداری

توجه: اگر سندروم پیکا همزمان با اختلالات روانی همچون اوتیسم، اسکیزوفرنی، اختلال وسواسی-اجباری یا وضعیت های پزشکی خاص مانند بارداری در فرد دیده شود ممکن است نیاز به توجه ویژه پزشکی داشته باشد.

انواع پیکا

برخی از شایع ترین انواع سندروم پیکا عبارتند از:

1. مصرف نشاسته خالص (Amylophagia) که بیشتر در زنان باردار دیده می شود و فرد مبتلا تمایل به مصرف بیش از حد مواد قندی و نشاسته ای دارد.

2. ژئوفاژی (Geophagy) عبارت است از گرایش شدید به مصرف مواد مرتبط با خاک از جمله خاک و گچ و بیشتر در کودکان و زنان باردار مشاهده می شود.

3. بلعیدن مواد شیشه ای (Hyalophagia) که شخص مبتلا تمایل زیادی به خوردن شیشه و اشیا شیشه ای دارد.

4. پاگوفاژی (Pagophagia) نوعی سندروم پیکا است که فرد مبتلا علاقه زیادی به مصرف یخ یا نوشیدنی های یخی داشته و با کمبود آهن در بدن مرتبط است.

8. خوردن چوب (Xylophagia) بیشتر در کودکان دیده می شود و فرد مبتلا دوست دارد اشیا چوبی مانند مداد، کاغذ و غیره را ببلعد.

5. خوردن مو (Trichophagia) در این نوع فرد مبتلا تمایل به خوردن موی خود یا حتی گاهی موهای دیگران دارد.

6. خوردن ادرار (Urophagia)

7. کاپروفاژی (Coprophagy) که با تمایل شدید به خوردن مدفوع همراه بوده و بیشتر در حیوانات دیده می شود.

مصرف مواد دیگر همچون صابون، آهن، برنج خام، سنگ، رنگ، چسب، ته سیگار و خمیردندان یا موارد عجیب تر مانند خوردن پیچ و مهره و پارچه نیز در برخی افراد شایع است.

تشخیص سندروم پیکا

پس از مراجعه فرد به پزشک، پزشک با مطالعه سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی بیمار ممکن است تست و آزمایش هایی جهت تشخیص کم خونی احتمالی، انسداد روده یا دستگاه گوارش یا مسمومیت فرد انجام می دهد.

پزشک با استفاده از رادیوگرافی و آزمایش خون، سموم و سایر مواد یا اشیا بلعیده شده توسط فرد را تشخیص داده و احتمال کم خونی را بررسی خواهد کرد.

همچنین ممکن است آزمایش جهت تشخیص عفونت احتمالی ناشی از بلعیدن مواد آلوده به باکتری و میکروب ها انجام شده و عادت های غذایی فرد بازبینی شود.

پزشک قبل از نظر قطعی، سایر اختلالات مانند عقب ماندگی ذهنی، اختلال رشد یا وسواسی اجباری را بررسی می کند تا به علل احتمالی این اختلال پی ببرد.

به طور کلی سندروم پیکا در کودکان کمتر از 2 سال قابل تشخیص نیست زیرا بسیاری از کودکان در این سن اشیا را به سمت دهان خود می برند.

در دوران بارداری مصرف مواد غیرخوراکی چندان غیرمعمول نبوده و به جز در مواردی که باعث بروز مشکل حاد یا دائمی شود معمولا غیر قابل تشخیص است.

سندروم پیکا معمولا توسط روانپزشک یا متخصص اطفال تشخیص داده می شود زیرا اغلب در دوران کودکی رخ می دهد.

درمان سندروم پیکا

با توجه عوارض خطرناک سلامتی سندروم پیکا، نیاز به نظارت دقیق پزشکی روی عادات غذایی و رفتاری فرد در طول دوره درمان است. همچنین مشاوره و تماس با روانپزشک در این دوره توصیه می شود.

در درمان سندروم پیکا خانواده نقش مهمی ایفا می کند و برخی روش ها از جمله مشاوره و رفتار درمانی، آگاه کردن بیمار از عوارض احتمالی، نظارت و منع فرد و ایجاد حس نفرت ممکن است به درمان آن کمک کند.

عوارض سندروم پیکا

اگرچه مصرف مواد بی ضرر مانند یخ در حالت عادی و به مقدار معقول عارضه خاصی به دنبال ندارد اما در بسیاری موارد، مصرف بیش از حد مواد غیر خوراکی و مضر زمینه ساز ابتلا به بیماری های حاد و خطرناک بوده و ممکن است به مرگ فرد منجر شود.

برخی عوارض سندروم پیکا عبارتند از:

1. مسمومیت؛ مصرف مواد خاص رنگی که ممکن است حاوی سرب یا سایر مواد سمی باشد باعث بروز مسمومیت شده و خطر ابتلا به اختلالات یادگیری و آسیب مغزی را افزایش می دهد. این مسئله خطرناک ترین عارضه جانبی و عامل مرگ و میر در اثر سندروم پیکا می باشد.

2. اختلال در تغذیه؛ خوردن اشیا غیر خوراکی ممکن است باعث اختلال در تغذیه سالم شده و بدن فرد با کمبود مواد ضروری مواجه شود.

3. آسیب های داخلی؛ مصرف خوراکی اشیا تیز و برنده مانند گیره کاغذ یا فلزات می تواند باعث پارگی لوله مری یا روده ها شود.

4. انسداد دستگاه گوارش؛ خوردن اشیا غیر قابل هضم مانند سنگ و شن و ماسه احتمال بروز یبوست یا انسداد در دستگاه گوارش از جمله روده را افزایش می دهد.

5. عفونت؛ باکتری یا انگل های موجود در خاک یا اشیا دیگر ممکن است باعث بروز عفونت های جدی شود که به کلیه ها یا کبد آسیب می رسانند.

6. افسردگی و اضطراب

7. مشکلات اجتماعی و روابط

8. آسیب دهان و دندان

پیشگیری از سندروم پیکا

روش دقیقی برای پیشگیری از سندروم پیکا وجود ندارد اما توجه دقیق به عادات تغذیه و نظارت بر موادی که کودکان در دهان می گذارند در جلوگیری از بروز عوارض ناشی از این مسئله بسیار مهم است.

منبع: webmd – diet – psychcentral – wikihow

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه سلامت

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!



بیشترین بازدید یک ساعت گذشته


تصاویر| دژ محمدعلی خان دزفول اثری خارق‌العاده از معماری طبیعت