تحلیل فیلم The Neon Demon شیطان نئونی ساخته‌ی نیکلاس ویندینگ رفن

Share

Tweet

Share

Share

Email

Comments

فیلم The Neon Demon شیطان نئونی آخرین اثر نیکلاس ویندینگ رفن کارگردان صاحب سبک دانمارکی است که پیش تر در جشنواره کن ۲۰۱۱ برای فیلم Drive، جایزه‌ی بهترین کارگردانی را از آن خود کرد و توجه همگان را جلب کرد. رفن این بار هم با جدیدترین اثرش که با درجه R به نمایش درآمد، بار دیگر جایگاهش را به عنوان یک فیلمساز روشنفکر اروپایی تثبیت کرد. در ادامه به تحلیل فیلم The Neon Demon می پردازیم.

بیشتر بخوانید: بهترین فیلم های تابستان ۲۰۱۸ از نظر منتقدان

تحلیل فیلم The Neon Demon شیطان نئونی

برای رمزگشایی و تحلیل فیلم The Neon Demon شیطان نئونی، به داستان می پردازیم. شیطان نئونی داستانِ دختر ساده و معصومی است به اسم جسی که از یک شهر دور به مرکز مُدلینگ لس آنجلس می آید تا از زیبایی طبیعی و غیر ساختگیش پول دربیاورد و به شهرت برسد ولی همه چیز آنطور که باید پیش نمی رود و رقابت شدید و خطرناک در این عرصه اوضاع را دگرگون می کند. در ادامه با تحلیل فیلم The Neon Demon همراه باشید.

شیطان نئونی دارای درجه ی R است، درجه ای متعلق به فیلم هایی دارای صحنه های خشونت آمیز، خون و خونریزی، صحنه های تنش زا، تصاویر نوود nude و…درجه ای که با محدودیت و شرایط خاص، والدین می توانند فرزندانشان را همراهی کنند برای دیدن فیلم.

بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم The Post رسوایی بزرگ ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ

رفن دانمارکی از کارگردانان صاحب سبک در سینماست و با دیدن ۲ فیلم از کارنامه ی او، می توان سبک منحصر به فرد او را تشخیص داد. ویندینگ رفن از کارگردانانی است که فرم و نماهای خیره کننده و تصاویر بکر را در اولویت قرار می دهد و تلاش می کند محتوا و خط داستانی به آسانی در دسترس قرار نگیرد و در سایه ای از تردید و ابهام خط داستانی را جلو می برد و داستان را تا آخرین پلان لو نمی دهد. رفن بی شک سینمای هنری را جور دیگری به مخاطب نشان می دهد و مخاطب عام را هم به این سینما دعوت می کند. کاری که در The Neon Demon هم به خوبی انجام می دهد.

در تحلیل فیلم The Neon Demon می توان گفت رفن به طرز خیره کننده ای تصاویر ریز و درشت را کنار هم قرار می دهد بدون این که غرق در دیالوگ شود. و تصویرها به خودی خود پل ارتباطی با مخاطب را برقرار می کنند و مخاطب حرفه ای و غیر حرفه ای را با مهارت کافی مجذوب می کند.

بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم Phantom Thread رشته ی خیال اثر پل توماس اندرسن

یکی از شاخص های سبک ویندینگ رفن، فرم بصری غنی است که در تحلیل فیلم The Neon Demon شیطان نئونی اهمیت دارد چرا که خیلی دقیق تر از آثار قبلی او استفاده شده است. وجود عنصر نور به قدری در فیلم تاثیرگذار است که مکان ها، موقعیت ها، کاراکترها، ذهنیات شان و سرنوشتشان را به خوبی معرفی می کند بدون این که دیالوگی گفته شود.

رفن در فیلم The Neon Demon با ایجاد اتمسفر کابوس وارانه، پرجلا و خوش رنگ و لعاب، زیبایی را به مخاطب القا می کند، زیبایی بیش از حدی که چشم آدم‌ها را از دیدن حقایق کور کرده است و ادامه ی زندگی در این زیبایی فریبنده تبعات سنگینی دارد.

در تحلیل فیلم The Neon Demon می توان گفت با فیلمی دیروز مواجه ایم. در واقع کل فیلم به آرامی و ریتم کند به تحلیل، تحول ذهنی و نمو کاراکترها در برخورد با دنیای جدید می پردازد ولی این آرامش و ریتم آهسته به قدری لذت بخش و خواستنی است که گویی مخاطب در امواج آلفا سیر می کند بدون احساس خستگی و دلزدگی. گویی ذهن تماشاگر مدام در سیکل ۷ تا ۱۴ ثانیه می گذرد و مدام در حال رمزگشایی تصاویر ویژه و زمینه سازی برای پایان‌بندی است. حتی در اوج سکون و رکود هم این اتفاق با تصاویر، موسیقی و بازی های درخشان نمود پیدا می کند.

بیشتر بخوانید: تحلیل فیلم Lion ساخته‌ی Garth Davis ، من گم شده ام و نشانی ام را باد برده است

در واقع در تحلیل فیلم The Neon Demon آخرین اثر ویندینگ رفن چیزی که بیشتر از همه جلب توجه می کند زیبایی است، ولی این زیبایی آنقدرها که به نظر می رسد، خوشایند و بی دردسر نیست و در فیلم رفن، تبعات خوبی ندارد و توامان با ترس، تنهایی، عدم امنیت و نهایتا نابودی پیش می رود.

زیبایی که رفن به خوبی در فیلم ترسیم کرده زیبایی همراه با ویرانی است. فی الواقع زیبایی ظاهری چیزی است که قرار است یک جایی و یک جوری زارش را بریزد. ترس از این که یک روز به وقوف برسید که در دنیایی تاریک ترسناک زندگی می کنید. دنیایی که همه چیز برعلیه شما است. دنیایی که از معصومیت شما استفاده می‌کند و شما را با سمت شرارت سوق می دهد. دنیایی تک قطبی که در آن هیچ عنصر خیری وجود ندارد و فقط تاریکی است و حکمرانی شیاطین و یا باید یکی از همین‌مهره باشی و یا قربانی، و هیچ قهرمان و نجات دهنده ای وجود ندارد.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم The Snowman آدم برفی ساخته‌ی توماس آلفردسون

در تحلیل فیلم The Neon Demon شیطان نئونی می توان گفت با سری فیلم‌هایی سر و کار داریم که اساسن مخاطب را در ترس باقی می گذارند و نوید هیچ‌گونه آرامش و امنیتی و امیدی را نمی دهند و دنیایی را به تصویر می‌کشد که هیچ‌کس توانایی رودررویی و فرار کردن از آن را ندارد.

در تحلیل فیلم The Neon Demon می توان گفت ترسی که گریبان مخاطب را می گیرد او را به سمت پوچی و نیستی سوق می دهد. ویندینگ در The Neon Demon شیطان نئونی فضایی رویایی و مبهم را با رنگ و نور خلق می کند و در همین فضا مخاطب را به خواب REM می برد و دنیایی خلق می کند با جزئیات و عناصر واقعی ولی در ترکیب بندی و فضایی رویایی و غیرواقعی و اعمالی غیرواقعی که همه چیز در آن ممکن است حتی خوردن یک انسان.

رفن تا لحظه ی پایانی هم داستان را لو نمی دهد و در پایان شوک اصلی را به مخاطب وارد می کند و اوج داستان را درست در پایان قرار می دهد و مخاطب را حسابی غافلگیر می کند و بعد در ترس و لرز و تنهایی رها می کند.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم Red Sparrow گنجشک قرمز به کارگردانی فرانسیس لارنس

برای تحلیل فیلم The Neon Demon وارد مبحث بازیگری که شویم هم باز رفن با انتخاب های دقیق حرفی برای گفتن دارد.حتی حضور کوتاه کیانو ریوز هم تاثیرگذار می شود وقتی او هم جسی را لولیتا خطاب می کند و جزیی از همان تاریکی می شود. نکته ای که حائز اهمیت است تمام کاراکترهای رفن در اینجا و در تمام آثارش عادی نیستند و روان نژند اند. کاراکترهایی که رفن خلق می کند کامل نیستند و دارای غیر اخلاقی ترین صفات اند و هیچ وقت موفق نمی شوند مسیر درستی را طی کنند و تبدیل به قهرمان شوند و درونشان شیطانی نیرومند نهفته که آنها را به بدی سوق می دهد و کاراکترها برای بقا ترجیح می دهند که خونخوار باشند و تبدیل به مهره ای از این سیستم شوند.

به غیر از تصاویر خیره کننده، کارگردانی دقیق و بازی های خوب، موسیقی فیلم نقش به سزایی در خلق اتمسفر کابوس وار و رمزگونه ی فیلم دارد و این آرامش و حالت خلسه وار را به خوبی جلو می برد و تنش و بحران را می سازد.

رفن در The Neon Demon شیطان نئونی بهترین استفاده را از استایل منحصر به فرد فیلمسازی اش کرده و با مهارت کافی، وهم ها و ترس های درونی ما را خارج می کند و همذات پنداری مخاطب را به کاراکترها و دنیایشان عملی می سازد و مخاطب را به فکر فرو می رود. پایان تراژیک شیطان نئونی کاتارسیس را در مخاطب به وجود می آورد و نگاه مخاطب را تغییر می دهد.

بیشتر بخوانید: برترین فیلم های ۲۰۱۷ از نگاه کاربران گوگل؛ کدام فیلم ها بیشتر جستجو شده‌اند!