گوشی همراه! ساکت شو

خبرگزاری شبستان: ای بی تیلور در سال 1871 در تعریف فرهنگ گفته بود «فرهنگ عبارت است از مجموعه پیچیده‌ای از دانش‌ها، هنرها، افکار، اعتقادات، قوانین و مقررات، آداب و رسوم، سنت‌ها و به طور خلاصه کلیه آموخته‌ها و عاداتی که یک انسان به عنوان عضو جامعه اخذ می‌کند» (همایون، 1358).

جامعه‌شناسان و مردم‌شناسان را باور بر این است که فرهنگ همانطور که از واژه‌اش روشن است بی‌گمان ریشه در باورهای فردی و گروهی دارد از اینرو در هر فرهنگ کوچک نیز خرده فرهنگ‌هایی وجود دارد.

گاهی نیز یک کار درست یا نادرست در میان بخش بزرگی از باشندگان یک فرهنگ بزرگ نیز مشاهده می‌شود که نمایانگر نیروی پرتوان فرهنگ‌سازی نخستین در پیدایش نوعی عمل فردی یا جمعی است.

تا این جای سخن را به یاد داشته باشید.

من چندی پیش به مسجد جامع غدیر خم واقع در خیابان پاسداران تهران رفتم و گمان نمی‌کردم در این خطه از پایتخت ایران با این نوشته روبرو شوم که «عاشقانه ذکر حق را گوش کن، گوشی همراه خود را خاموش کن.» در واقع پیش‌پنداشتم این بود که باشندگان طبقات ثروتمند بی‌گمان گوشی خود را با ورود به مساجد، خاموش می‌کنند یا در حالت سکوت قرار می‌دهند.

راستینه اما چیز دیگری است زیرا فرقی نمی کند در کدام منطقه از شهر یا کشور ساکن باشیم، مهم آن است که یک کار پسندیده در باور ما جا خوش کرده باشد و در هر زمان و مکانی آن را نمایان سازیم و حتی اجرای آن را به دیگران توصیه کنیم.

من یادآوری‌هایی مانند نوشته مسجد جامع غدیر خم را در بسیاری از مساجد ایران و تهران دیده‌ام، پنداری قرار نیست اشتباه ما در خاموش یا ساکت نکردن گوشی‌های همرامان در هنگام ورود به این خانه‌های خدا، یک بار برای همیشه اصلاح شود.

جالب است بدانید این وضعیت به ایران منحصر نمی‌شود بلکه در مساجد سایر کشورهای جهان نیز وجود دارد.