غزل شماره 93 حافظ: چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

غزل شماره 93 حافظ پس از آنکه دو سال از تبعید وی گذشت و شاه شجاع به کمک تورانشاه وزیر بر اوضاع مسلط شد سروده شده است. شاعر شادمان است که محبوب لطف نموده و یادش کرده است. از او می‌خواهد به شکرانه عزیز و محترم بودنش نزد مردمان حافظ را ذلیل نگرداند. در انتها می‌گوید یار مثل عیسی توانسته با دم خویش حافظ دلخسته را زنده کند.

ستاره | سرویس فرهنگ و هنر

چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

حقوق خدمت ما عرضه کرد بر کرمت

به نوک خامه رقم کرده‌ای سلام مرا

که کارخانه دوران مباد بی رقمت

نگویم از من بی‌دل به سهو کردی یاد

که در حساب خرد نیست سهو بر قلمت

مرا ذلیل مگردان به شکر این نعمت

که داشت دولت سرمد عزیز و محترمت

بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد

که گر سرم برود برندارم از قدمت

ز حال ما دلت آگه شود مگر وقتی

که لاله بردمد از خاک کشتگان غمت

روان تشنه ما را به جرعه‌ای دریاب

چو می‌دهند زلال خضر ز جام جمت

همیشه وقت تو ای عیسی صبا خوش باد

که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

به زودی پول زیادی به دستت خواهد رسید. هنگام دعا و درد دل با خدا از او بخواه که هیچگاه حقیر و ذلیل نشوی. در هر صورت تو فردی محترم و عزیز خواهی شد.

تقدیر تو این‌گونه است که تا وقتی با سختی‌های زیادی روبرو نشوی، به وصال یار نمی‌رسی. پس هرگز امیدت را از دست مده و به خدا توکل کن.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 94 - زان یار دلنوازم شکریست با شکایت

حتما بخوانید: سایر مطالب گروه گوناگون

برای مشاهده فوری اخبار و مطالب در کانال تلگرام ما عضو شوید!