امنیت هزاره ها: امرالله صالح یا شاه حسین مرتضوی؟

امنیت هزاره ها: امرالله صالح یا شاه حسین مرتضوی؟

۱ ـ شاه حسین مرتضوی نمونه کامل از "حارکی" ها است. Harkis به عرب های الجزایر که در خدمت استعمار فرانسه در آمدند و تا سرحد خیانت به ملت خود با استعمارگران همکاری کردند و زمانیکه خلق مبارز الجزایر بعد از سالها مبارزه مسلحانه استقلال خود را حاصل نمودند، این حارکی ها همرا ه سربازان شکست خورده اربابان خود وطن و زادگاه خود را ترک کردند و هنوز که هنوز است به حیث شهروند درجه دوم در فرانسه زندگی میکنند و فرزندان آنها از این اصطلاح حارکی احساس خجالت میکنند.

سخنگوی اشرف غنی مثل همیشه و حتی شدیدتر از ارباب از دستگاه حکومتی قبیلوی، از سیاست ناکام یک حکومت غیر مشروع و غیر قانونی دفاع میکند. تکرار میکنم که اینکار را از مواضع شخصی و در صفحه شخصی خود دفاع میکند. موضوع اطلاع رسانی از مواضع و اعلامیه های ارگ نیست که شغلش میباشد و باید آنرا بخوبی انجام بدهد. نمیدانم وی که زمانی خبرنگار بوده اخبار جهانی را تعقیب میکند یا نه؟ امروز آگاه شدیم که کارمطرندان عالیرتبه اداره ریاست جمهوری امریکا که حدس زده میشود که معاون رییس جمهور و وزیر دفاع هم بخشی از آنها میباشند، تصمیم گرفته اند که برای نجات امریکا از تصامیم احمقانه و دیوانه صفت ترامپ به "کودتای اداری" دست بزنند، بعنی مخفیانه از عملی شدن برخی تصامیم رییس جمهور جلوگیری کنند.

از مرتضوی تقاضا نداریم که مصالح علیای مردم و مملکت را بر منافع شخصی مقدم بشمارد ولی حداقل وی راحت و آرام به کارش و ارتقای رتبه اش بپردازد و به زخم میلیونها انسان داغ دیده نمک نپاشد. جواب او به پیشنهادات امنیتی امرالله صالح و اینکه ۸ سال قبل زمانی که او رهبری دستگاه امنیتی را بدوش داشت یک راکت بسوی خیمه "لوی جرگه" فیر شده بود، توهینی است به عقل و هوش افرادی که حتی کمی از این صفات برخوردار باشد. این توجیه ناکامی اشرف غنی در تآمین امنیت شهروندان، بویژه باشندگان غرب کابل که اکثرا هزاره و شیعه مذهب هستند و خون ده ها و صدها جوان برومند را با فیر یک راکت در حوالی یک خیمه برابر دانستن چندش آور است.

طرح مرتضوی: به اشرف غنی اعتماد کنید، او را حمایت کنید. او امنیت شمارا میخواهد ولی دشمن نمیگذارد. به تبلیغات دشمن گوش ندهید، بهترین حامی شما هزاره ها اشرف غنی است.

۲ ـ امرالله صالح، که کسی از تجربه وی در امور استخباراتی بی خبر نیست، طرحی برای "توانمند ساختن مردم و ایجاد توانمندی منظم استخباراتی و امنیتی از میان مردم برای مردم" داده است. بنابر طرح امرالله صالح مردم غرب کابل، یعنی هزاره ها، باید "بتوانند اطلاع جمع آوری نمایند، اطلاع را انکشاف دهند، اطلاعات را تحلیل نمایند، براساس تحلیل هماهنگی و اقدام نمایند در پایان هر اقدام دستاورد خویش را انکشاف دهند".

طرح آقای صالح اگر موافق یا مخالف آن باشیم یک حسن دارد و آن موجودیت آن است. واضح بگویم که در شرایطی که حکومت و فراتر از آن دولت با تمام بنیادهای آن یک قدرت ناکام، شکست خورده و حتی واهی میباشد، مردم حق دارند از خود دفاع کنند و برای این کار طرح های عملی داشته باشند. دیگران هم طرحی دارند که محدود به مساجد و عزاداران ماه محرم است.

دو مشکل در میان این طرح ها وجود دارد. اول اینکه آیا این قوم شهید پرور که بعد از عزاداری و به سرو سینه کوبیدن، کاری ندارند مگر اینکه منتظر محرم سال دیگر باشند تا دو باره به ناله و شیون دست بزنند. مردمی که تا بیخ مذهبی و شیعه اند و همین موضوع از انها برای داعش یک هدف اصلی میسازد، ادعا میکنند که نه ما را چون شیعه هستیم نمیکشند، چون هزاره هستیم میکشند. آیا این مردم واقعآ آمادگی یک دفاع آگاهانه، منظم، با دسپلین و با اهداف سیاسی را دارند؟

دوم اینکه طرح آقای صالح روی "بکار گیری منظم و مسلکی از ده ها هزار انسان رضا کار"بنا یافته که" در هسته های عملیاتی دشمن رخنه و نفوذ نمایند. "از ده ها هزار نفر مسلکی بگذریم، از هزار هم بگذریم. برای نفوذ در هسته های عملیاتی دشمن، یعنی داعش یا طالبان، آقای صالح حداقل یکصد هزاره که چشم های مورب نداشته باشند، بینی بلند و صورت کشیده، ریشهای بلند و قد بلند داشته باشند. بویژه زبان پشتو را باید با لهجه لغمانی یا لوگری صحبت کنند، نیاز دارد. خوب یک طرح است و باید مطالعه شود.

کریم پاکزاد