وحید امیری: امروز قراری که دارم با یکی از پرطرفدارترین‌ها در گروه خودش هست، سال‌های اول که اومده بود، تو نوبت ۶ ماهه واسه دیدنش باید می‌نشستی، به سرعت تبدیل شد به شاخص اندازه‌گیری بهترین‌ها در گروه کراس‌اوورهای متوسط القامت، حالا بعد از ۸ سال نوبت نسل جدید هست که با من قرار ملاقات داره.
مثل همیشه قبل از پارک کردن ماشین یه دوری تو پارکینگ می‌زنم و چشمم به آئودی A۵ جدید میخوره، یک لحظه تمام چیزهای تو مغزم در مورد Q۵ چیده بودم، دود شد رفت هوا. این A۵ هم که نسل جدیدش هست و باعث شد کلی ما در مورد ظاهرش روضه بخونیم که آئودی خراب کرده و شبیه هیوندای شده ولی حالا که از نزدیک دیدمش، نمیتونم چشم ازش بردارم و حسابی به…
منشی آئودی مدارک رو آماده کرده، با یک حس خیانت به Q۵ ازش می‌پرسم اون A۵ رو نمیشه به جاش بهم بدی.
لمس دستگیره در، باز شدن قفل‌ها، چرخش آروم آینه‌ها، در بدون فریم، هجوم بوی چرم داخل ماشین، صندلی اسپرتی که منو محکم بغل کرده، فشار دکمه استارت، روشن شدن مانیتور ۱۴ اینچی مثل کنترل‌های هواپیما، Head`s up Display که انگار از خود F-۱۸ گرفتن، لمس دسته دنده چرمی که شبیه دسته پرواز سفینه هست، چرم نرم و دوخته شده دور فرمون و غرش موتور ۲ لیتری با توربو شارژ دو مرحله‌ای که منو از روی عرشه ناو هواپیمابر به داخل پارکینگ برمیگردونه، ولی نه …من دوباره می‌خوام پرواز کنم هرچند که بال ندارم ولی بازم می‌دونم که میشه!
بدون شک سیستم ترکشن کنترل خاموش باید باشه، من می‌خوام خودم وقتی ماشین رو می‌برم به مرز توانایی‌های فنیش همه چی زیر دست‌های خودم تحت کنترل باشه. درایو مود به حالت اسپورت، فرمون تا آخرین جای که بیرون میاد و بالاترین حالت، صندلی به پائین‌ترین حالت، همه چیز آماده پرواز هست!
از خروجی پارکینگ تا اولین چراغ قرمز فقط ۲۰۰ متر هست، ولی من حتی از این ۲۰۰ متر هم نمی‌گذرم، وقتی پدال گاز رو تو فرش کف ماشین فرو می‌برم، صدای زوزه‌های توربو رو کاملاً می‌شنوم که خیلی هم لذت‌بخش هست. وضعیت نشستن پشت فرمون و تسلط به همه چیز واقعاً بدون ایراد هست.
گیربکس هفت دنده دو کلاچه داره غوغا میکنه. دنده‌ها چنان سریع عوض میشن که افت دور موتور بسیار کم هست، فرمون درحالی‌که بسیار خوش‌دست هست بسیار هم دقیق هست. کم کردن دنده به صدای بسیار گوش‌نواز موتور طوری شده که من به اختیار با پدل شیفترهای روی فرمون دنده عوض می‌کنم. تورک بیشتر به همراه قدرت بیشتر و سبک‌تر شدن ماشین، اوضاع رانندگی این مدل نسبت به نسل قبلیش به طرز حیرت‌آوری تغییر داده، جاده تست درایو مخفی من که وسط جنگل ساکتی هست، حالا پر از صدای فریاد موتور آئودی در دوره ۶۰۰۰ شده. چسبندگی ماشین به جاده، هر لحظه خیاله منو راحت‌تر میکنه و عقربه سرعت هم بالاتر میره!
سخت‌ترین کار اینه که یه ماشین خوب و زیبا رو دوباره بخوای از اول بسازی و همون جور موفق باشی. جداً کار سختیه، ولی مهندس‌های آئودی چنان این کارو آسون نشون دادن که من اصلاً دلم نمیخواد از این ماشین پیاده بشم، جالبه اینکه این لذت به میزان خیلی کمتر در برادر دوقلوش A۴ بود. یه‌چیزی تو این ماشین هست که منو حسابی عاشق خودش کرده. همه چیز دقیقاً همونطوری هست که می‌خوای باشه. هیچ ایرادی به هیچ جایی ماشین نشد بگیرم، ساعت‌ها زیر و روش کردم، از چراغ‌های تمام LED جلو گرفته تا رینگ‌های ۲۰ اینچی، همه همون چیزی هستن که یک نفر دلش می‌خواد تو ماشین دو درش داشته باشه، هم شیک و مدرن هم اسپرتی و وحشی.
سیستم صوتی دیوانه کننده بنگ اند الفسن، به آهنگی به‌عنوان، شمردن ستاره‌ها رسیده و همین‌طوری که سرعت تعویض دندهامو با ضرب‌آهنگ، درام گروه هماهنگ می‌کنم، به این فکر می‌کنم کی ستاره‌های این آلمانی خوش خط‌وخال رو میشمره؟!
موقع برگردوندن ماشین، فهمیدم که من دیروز تا حالا ۱۰۰ کیلومتری ۲۴ لیتر بنزین سوزندم!! پس اگر مثل من از شنیدم صدای موتور تو دورهای بالا خیلی لذت می‌برید، اگر دلتون می‌خواد وقتی رانندگی می‌کنید همیشه ماشینتونو روی لبه تیغ برونید، این ماشین رو نخرید چون اصلاً دلتون نمیاد یواش برید باهاش.
نوشته: مهندس وحید امیری-کانادا