تخمیس احمد محمود امپراطور

با رفتــــــــن خویش ناتــــــوانم نکنی
زهر غـــــــم و غصه در دهانم نکنی
درگیـــــــــر به جان کندن جانم نکنی
محتــــــــــاج به دست این و آنم نکنی
با طعنـــــــــــه ی غیر امتحانم نکنی

عطـــــــر سخنت بــــــاد پگاهی دارد
یـــــــاد تو هــــــــــوای پادشاهی دارد
پشت تو هــــــزار و یک سپاهی دارد
دانی که نبـــــودنت تبـــــــــاهی دارد
بـــــــا داغ دل و جــــگر نشانم نکنی

تو داروی درد و رنـــج و اندوه باشی
تو یار و رفیــق خاص و نستوه باشی
تو اوج صلابتــی و چــون کوه باشی
دریـــــــا و بهـــــار و باغ انبوه باشی
بشکسته تو این ســــــرو روانم نکنی
-
هر جـــــا بروم یکــــــــدلی شیدا دارم
اســــــــم تو به هـــــر زبان معنا دارم
هــــرلحظه به گوش عشق نجـوا دارم
بــــدون تو زندگی به صحــــــرا دارم
اینبـــــــــــار دیـگر اشک فشانم نکنی

این زندگی عالــــم پر از اسباب است
این چرخ فلک چرخ کش دولآب است
چیـــــزی که زیان نمیکند آداب است
یـــــاران و رفیق واقعی کمیاب است
در پیش خصــــم زخــــم زبانم نکنی

دلـــــدادم و با تــــــــو آشنــایی کردم
خونخوردم و خویش را جزایی کردم
در پیش خـــدا، خـــدا خـــدایی کردم
پشـــت در ات آمـــده گــــدایی کردم
زین بیش به هــــر کجا روانم نکنی

از رایحـــــــــه ی تن تو گل شرمنده
از خاک رهت گهـــــــر بود رخشنده
در دفتــــــر تو مـــــــرا بــود پرونده
محمود همیشـــــــــه بود و باشد بنده
ای فصل بهـــــــار من خزانم نکنی

دوشنبه 03 جدی 1397 خورشیدی
که برابر میشود به 24 دسمبر 2018 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور

شعرنو