احادیث زیبا از امام حسن مجتبی (ع) + عکس نوشته زیبای احادیث

احادیث زیبا از امام حسن مجتبی «ع»

امام حسن مجتبی «ع»:

غفلت تو دراین اسـت کـه رابطه خودرا با مسجد قطع می‌‌کنی و راه مُفسدین و تبهکاران را پیشه می‌‌گیری.

«بحار، ج 78؛ ص 115»

امام حسن مجتبی«ع»

هر کـه خدا را بندگی کند، خدا همه ی چیز را بنده ی او گرداند.

مَنْ عَبَدَاللهَ؛ عبَّدَاللهُ لَهُ کُلَّ شَیْءٍ.
فرمود: هر کسی کـه خداوند را پرستش و اطاعت کند، خدای متعال همه ی چیزها را مطیع او گرداند.

قالَ علیه السلام: بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ أرْبَعُ أصابِع، ما رَأَیْتَ بَعَیْنِکَ فَهُوَ الْحَقُّ وَ قَدْ تَسْمَعُ بِأُذُنَیْکَ باطِلاً کَثیرا.
فرمود: بین حقّ و باطل چهار انگشت فاصله اسـت، انچه کـه رابا چشم خود ببینی حقّ اسـت؛ و انچه را شنیدی یا ان کـه برایت نقل کنند چه بسا باطل باشد.

امام حسن مجتبی «ع»:
‌
نه پاکدامنى، روزى را از انسان دور مى کند و نه حرص، روزى زیاد مى آورد چون روزى قسمت شده اسـت و حرص زدن باعث مبتلا شدن بـه گناهان مى شود.
‌
«تحف العقول، ص ۲۳۴»

قالَ علیه السلام: وَنَحْنُ رَیْحانَتا رَسُولِ اللهِ؛ وَسَیِّدا شَبابِ أهْلِ الْجَنّةِ؛ فَلَعَنَ اللهُ مَنْ یَتَقَدَّمُ؛ اَوْ یُقَدِّمُ عَلَیْنا اَحَدا.
بـه دنباله وصیّتش در حضور جمعی از أصحاب فرمود: و ما دو نفر – یعنی حضرت و برادرش امام حسین علیهما السلام – ریحانه رسول الله صلی الله علیه وآله و دو سرور جوانان اهل بهشت هستیم، پس خدا نفرین کند کسی را کـه بر ما پیشقدم شود یا دیگری را بر ما مقدّم دارد.

عکس نوشته زیبای احادیث

قالَ علیه السلام: إذا لَقی أحَدُکُمْ أخاهُ فَلْیُقَبِّلْ مَوْضِعَ النُّورِ مِنْ جَبْهَتِهِ.
فرمود: وقتی انسان برادر مؤمن – و دوست – خودرا ملاقات نمود، باید پیشانی و سجده گاه وی را ببوسد.

امام حسن مجتبی«ع»:

برای دنیایت چنان کن کـه گویا همیشه زنده خواهی بود، و برای آخرتت چنان تلاش کن کـه گویا همین فردا خواهی مرد.

قالَ علیه السلام: وَ إنّ حُبَّنا لَیُساقِطُ الذُّنُوبَ مِنْ بَنی آدَم، کَما یُساقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ مِنَ الشَّجَرِ.
فرمود: همانا محبّت و دوستی با ما «اهل بیت رسول الله صلی الله علیه وآله» سبب ریزش گناهان – از نامه اعمال – می شود، همان طوری کـه وزش باد، برگ درختان را می ریزد.

قالَ علیه السلام: مَنَ لَبِسَ ثَوْبَ الشُّهْرَةِ؛ کَساهُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ ثَوْبا مِنَ النّارِ.
فرمود: هرکس لباس شهرت – و انگشت نما، از جهت رنگ، دوخت، مد و… – بپوشد، روز قیامت خداوند، وی را لباس آتشین خواهد پوشاند.

امام حسن مجتبی «ع»:
نعمت های‌ خداوند یک آزمون اسـت اگر شُکر و حق ان ادا شود برای انسان نعمت و اگر ناشکری کرد «همان نعمت» برایش عذاب خواهد بود.

بحارالانوار، ج۷۵؛ ص۱۱۳

قالَ علیه السلام: لَقَدْ فارَقَکُمْ رَجُلٌ بِالاْمْسِ لَمْ یَسبِقْهُ الاْ وَّلُونَ؛ وَلا یُدْرِکُهُ آلاَّْخِرُونَ.
پس از شهادت پدرش امیرالمؤمنین علیّ علیه السلام، در جمع اصحاب فرمود:
شخصی از میان شماها رفت کـه در گذشته مانند او نیامده اسـت، و کسی در آینده نمی تواند هم تراز او قرار گیرد.

قالَ علیه السلام: اَلْخَیْرُ الَذّی لا شَرَّ فیهِ: ألشُّکْرُ مَعَ النِّعْمَةِ؛ وَالصّبْرُ عَلَی النّازِلَةِ.
فرمود: ان خوبی کـه شرّ و آفتی در ان نباشد شکر در مقابل نعمت ها و صبر و شکیبائی در برابر سختی ها اسـت.

امام حسن مجتبیٰ «ع»:
‌ عادت های‌ [بد] مغلوب کننده اند. پس، هر کس در نهان و خلوتهاى خود بـه چیزى عادت کند، ان چیز وی را در آشکار و میان جمع رسوا سازد.

قالَ علیه السلام: مَنْ قَرَءَ الْقُرْانَ کانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ؛ إمّا مُعَجَّلةٌ وَإمّا مُؤجَلَّةٌ.
فرمود: کسی کـه قرآن را – با دقّت – قرائت نماید، در پایان ان – اگر مصلحت باشد – دعایش سریع مستجاب خواهد شد – و اگر مصلحت نباشد – در آینده مستجاب می گردد.

قالَ علیه السلام: حُسْنُ السُّؤالِ نِصْفُ الْعِلْمِ .
فرمود: کسی کـه عادت سؤال و حالت پرس و جو دارد مثل ان اسـت کـه نصف علم ها را فرا گرفته باشد.

امام حسن مجتبی «ع»:
‌
احسان و نیکی، ان اسـت که تأخیرى در قبل و منّتى در بَعد نداشته باشد.

قالَ علیه السلام: إنّ هذَا الْقُرْانَ فیهِ مَصابیحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ.
فرمود: همانا دراین قرآن چراغ های هدایت بـه سوی نور و سعادت موجود اسـت و این قرآن شفای دل ها و سینه ها اسـت.

قالَ علیه السلام: مَنِ اسْتَخَفَّ بِإخوانِهِ فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ.
فرمود: کسی کـه دوستان و برادرانش را سبک شمارد و نسبت بـه ان ها بی اعتناء باشد، مروّت و جوانمردیش فاسد گشته اسـت.

قالَ علیه السلام: مَنَ صَلّی، فَجَلَسَ فی مُصَلاّه إلی طُلُوعِ الشّمسِ کانَ لَهُ سَتْرا مِنَ النّارِ.
فرمود: هر کـه نماز – صبح – را بخواند ودر جایگاه خود بنشیند تا خورشید طلوع کند، برایش پوششی از آتش خواهد بود.

قالَ علیه السلام: إنَّ اللهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ؛ فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلی مَرْضاتِهِ؛ فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.
فرمود: خداوند متعال ماه رمضان را برای بندگان خود میدان مسابقه قرار داد.
پس عدّه ای در ان ماه با اطاعت و پرستش بـه سعادت و خوشنودی الهی از یکدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهی از روی بی توجّهی و سهل انگاری خسارت و ضرر می نمایند.

قالَ علیه السلام: هَلاکُ الْمَرْءِ فی ثَلاثٍ: اَلْکِبْرُ؛ وَالْحِرْصُ؛ وَالْحَسَدُ؛ فَالْکِبْرُ هَلاکُ الدّینِ؛ وَبِهِ لُعِنَ إبْلیسُ. وَالْحِرْصُ عَدُوّ النَّفْسِ؛ وَبِهِ خَرَجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَّةِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ؛ وَمِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ .
هلاکت و نابودی دین و ایمان هر شخص در سه چیز اسـت: تکبّر، حرص، حسد.
تکبّر سبب نابودی دین و ایمان شخص می باشد و بـه وسیله تکبّر شیطان – با ان همه ی پرستش ملعون گردید.
حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان اسـت، همان طوری کـه حضرت آدم علیه السلام بـه وسیله ان از بهشت خارج شد.
حسد سبب همه ی خلاف ها و زشتی ها اسـت و بـه همان جهت قابیل برادر خود هابیل را بـه قتل رساند.