درس «عصر جدید» به سیستم آموزشی کشور

سال‌هاست از لزوم تحول در نظام آموزشی کشور صحبت می‌شود، اما در عمل چیزی دیده نمی‌شود. همه کشور‌های پیشرفته دنیا سال‌هاست که استعدادیابی را سرلوحه سیستم تربیتی و آموزشی قرار داده‌اند و هرکس به تناسب توان، قدرت هوشی، جسمی، ذهنی و علاقه درونی هدایت می‌شود و هیچ‌گاه تکیه بر کنکور و پرکردن دانشگاه‌هایشان نداشته‌اند.

در کشور ما علاوه بر اینکه نظر فرزندان در شیوه و کم و کیف درس خواندن زیاد مهم نیست و اولیا تصمیم‌گیرنده هستند، استعدادهایشان نیز غالباً سرکوب شده و در جهت رشد آن‌ها هیچ اقدامی صورت نمی‌گیرد. یک دانش‌آموز ایرانی هر چند بتواند بالاترین رتبه علمی را به دست آورد، اما همواره درون خود گمشده‌ای دارد که شادابی را از او می‌گیرد. این در حالی است که یک برنامه تلویزیونی پرمخاطب ثابت کرد رتبه علمی نه تنها راز شاد زیستن نبوده است بلکه گاهی بدون کسب همان رتبه علمی می‌توان به موفقیت و پیروزی رسید. راهی که فاطمه عبادی، محمد زارع، پارسا خائف، سعید فتحی روشن و گروه دختران نینجا برای زندگی خود انتخاب کردند. هیچ کدام از این‌ها از خروجی سیستم آموزشی کشورمان برای بروز استعدادهایشان بهره‌ای نبرده‌اند و با پرورش خاص خودشان و خارج از سیستم رسمی آموزشی توانسته‌اند استعدادهایشان را به منصه ظهور برسانند.