روانشناسی حمایتی چیست ؟

روانشناسی حمایتی در حین و بعد از مصیبت ها
طرح و هدف حمایت روانشناختی در طول و بعد از مصیبت ها به حداقل رساندن پیامدهای اجتماعی و روانشناختی اتفاق مصیبت بار برای افراد درگیر است طرح و هدف حمایت روانشناختی در طول و بعد از مصیبت ها به حداقل رساندن پیامدهای اجتماعی و روانشناختی اتفاق مصیبت بار برای افراد درگیر است.

گروه های مداخله روانشناختی معمولا شامل هماهنگ کننده ها، روانشناسان، و داوطلبانی با انواع مهارت های آموزشی مختلف هستند.

مصیبت ها به دو شکل طبیعی و انسان ساخته وجود دارند که البته هر دو آنها منجر به فاجعه های بزرگ می شوند، جایی که فراتر از توانایی افراد برای واکنش و پاسخ به آنها هستند.

شواهد علمی نشان می دهد که مصیبت ها یا بلایای طبیعی به اندازۀ بلایای انسانی پیامدهای روانشناختی ندارند. با این وجود، هر دو انعکاس های زیادی دارند و می توانند یک جامعه را نابود کنند و به همین خاطر است که باعث اسیب ها روحی و روانی فراوان می شود.

حمایت روانشناختی بعد از مصیبت در اجتماعات
بعد از مصیبت، متغیرهای زیادی می توانند روی بهبود با بدتر شدن وضعیت بوجود آمده تاثیر بذارند. اجتماع و افراد باید قادر باشند توان روحی و روانی خود بازیابند. بنابراین روانشناسان حمایتی باید:

احساس تعلق داشته باشند. اجتماع و افراد مصیبت دیده نباید احساس کنند که آنها تنها قربانی هستند و بقیه جدا از آنها هستند.
در یک فضای اجتماعی کار کنید. قرار گرفتن در این فضا کمک می کند درک بهتری از رنج های تجربه شده داشته باشید
به منظور جلوگیری از درماندگی افراد روی آنها نظارت و کنترل داشته باشید.
بدانید که آنها چشم اندازهایی برای آینده دارند.


حمایت‌های روانشناختی برای افراد

به محض وارد شدن به منطقۀ آسیب دیده، تیم حمایت روانشناختی باید از افرادی که منابع روانشناختی شما به آنها اجازۀ کنار آمدن با مشکلات و مصیبت وارد شده را نمی دهد حمایت روحی و روانی کنند. بنابراین آنها در اولویت هستند این معمولاً به عنوان کمک های اولیه روانشناختی شناخته می شود. کاملاً فشرده و کوتاه مدت است و نباید منتظر درخواست کسی بود.

تیم‌ها می توانند ابتکار عمل خود را دنبال کنند و کمک های شان را پیشنهاد کنند. با این حال ، چنین اقداماتی باید از هفت اصل پیروی کند:

1- امنیت. برای شروع تیم ها باید از سلامت فیزیکی افراد مبتلا مطمئن شوند.

2- مجاورت. آنها باید در محیط های نزدیک به منظقۀ فاجعه حمایت روانشناختی انجام دهند.

3- فوریت. این اصل عامل بسیار مهمی برای جلوگیری از علائم مزمن است

4- عادی سازی. از افراد بازمانده ای که در حال تجربه کردن واکنش های عادی برای موقعیت های غیر عادی است کمک بگیرد و از آنها به عنوان ابزار تبلیغی و تقویت روحیه دیگران استفاده کنید

5- سادگی. آنها باید اطلاعات را بصورت ساده و مختصر ارائه دهند تا فهم آن برای افراد به سادگی میسر باشد.

6- انعطاف پذیری. مراقبت روانی اجتماعی باید منطبق با موقعیت های خاص باشد. و در صورت نیاز روش های استفاده شدۀ قبلی مورد بازبینی و اصلاح قرار گیرد.

اگر می خواهید در جریان مصیبت کمک کنید چه کار باید بکنید؟
بدون داشتن طرح و برنامه جهت آموزش های مناسب امکان کمک به بازماندگان مقدور نیست. برای مثال، چه حرف هایی باید زد؟ چه کار باید بکنید؟ چه چیزهایی مناسب نیست؟

در ادامه به برخی توصیه ها جهت حمایت روانشناختی اشاره می شود:

1- قول کارهایی که نمی توانید انجام دهید را ندهید.
2- تا حد امکان خونسرد و آرامش خود را حفظ کنید.
3- به بازماندگان اجازه دهید تا حالت های هیجانی خود را براحتی نشان دهند
4- به باورها و اعتقادات هر فرد احترام بگذارید
5- افراد مصیبت دیده را مجبور نکنید کاری را انجام دهند که هیچوقت حاضر به انجام آن نیستند.
6- از تقابل و تضاد با شخص مبتلا خودداری کنید
7- اگر بازمانده ای خواست صحبت کند بخوبی گوش دهید
8- سرانجام، به هیچ عنوان تهدیدات خودکشی یا آدم کشی را دست کم نگیرید.

به عنوان نکتۀ پایانی، حمایت روانشناختی تنها برای حین مصیبت و بلافاصله بعد از آن نیست، بلکه در بسیاری موارد باید ادامه داشته باشد چرا که اثرات آنها ممکن است ادامه دار باشد.