آنچه باید درباره درمان چسبندگی ریه و نشانه و دلایل ایجاد آن بدانیم

ریه ها یکی از ارگان های حیاتی هستند که موجب رساندن اکسیژن به بدن می شوند. هنگامی که در حال نفس کشیدن هستید؛ ریه های شما از هوا پر می شود. هوای دریافت شده به کیسه های هوا در ریه های شما وارد می شود. در این شرایط اکسیژن وارد خون شده و خون اکسیژن را به بافت های بدن می رساند. هنگامی که ریه ها به دلیل چسبندگی تخلیه می شوند، قادر به دریافت اکسیژن کافی نمی باشند. در حقیقت چسبندگی ریه نوعی بیماری ریوی است که موجب سفت شدن و ضخامت بافت ریه می شود. در چنین حالتی ریه کارایی خود را از دست می دهد. هنگامی که این بیماری شدت پیدا کند، ریه ها جمع شده و تنفس فرد کمتر و کوچک تر می شود. در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا به بررسی علائم و راه های درمان چسبندگی ریه بپردازیم.

چسبندگی ریه به چه دلایلی ایجاد می شود؟

مطالعات مختلف نشان می دهد که هنوز دلیل مشخصی برای چسبندگی ریه وجود ندارد. با این حال بسیاری از محققان علت اصلی آن را عامل ژنتیک و دلایل ویروسی می دانند. با وجود این که علت چسبندگی ریه مشخص نیست، اما التهاب مزمن می تواند از عوامل مؤثر در ایجاد این بیماری باشد. التهاب مزمن موجب آسیب به ریه ها و در نهایت چسبندگی ریه می شود. در ادامه به مهم ترین دلایل ایجاد چسبندگی ریه اشاره خواهیم کرد:

انسداد راه هوایی

انسداد راه هوایی یکی از دلایل شایع ایجاد چسبندگی ریه می باشد. اگر هوا موفق به عبور از راه مسدود شده نشود، موجب سقوط قسمت آسیب دیده ریه خواهد شد.

فشار قفسه سینه

فشار وارد شده به قفسه سینه می تواند تنفس عمیق را دچار مشکل کند. عامل ایجاد این فشار می تواند به بریس محکم یا رشد دیگر استخوان های تغییر شکل یافته باز گردد. چنانچه علت فشار قفسه سینه مشخص نباشد، این احتمال وجود دارد که پزشک آزمایشات دیگری به منظور شناسایی منبع فشار انجام دهد.

جراحی

شایع ترین عامل ایجاد چسبندگی ریه، جراحی می باشد. مصرف داروهای خواب آور در زمان جراحی می تواند تنفس طبیعی شما را با مشکل مواجه کند. از سوی دیگر معمولا دردهای بعد از جراحی با درد در تنفس همراه می باشند.

ابتلا به بیماری های ریوی

بیماری هایی نظیر ذات الریه، سندرم دیسترس تنفسی، آب آوردن ریه و سرطان ریه می توانند خطر ابتلا به چسبندگی ریه را افزایش دهند.

مهم ترین علائم و نشانه های چسبندگی ریه چیست؟

اگر چسبندگی بخش کوچکی از ریه ها را درگیر کند، ممکن است هیچ علامت مشخصی نداشته باشد. اما اگر ناحیه بزرگ تری درگیر شود، ریه ها نمی توانند با هوای کافی پر شده و سطح اکسیژن خون کاهش می یابد. در چنین شرایطی ممکن است شاهد یکی از موارد زیر به عنوان علائم چسبندگی ریه باشیم:

• تنگی نفس و مشکلات تنفسی
• درد قفسه سینه
• افزایش ضربان قلب
• کبودی لب ها و پوست
• سرفه کردن

چه عواملی موجب تشدید چسبندگی ریه می شوند؟

پرتو درمانی

بسیاری از افرادی که تحت پرتو درمانی به منظور سرطان سینه یا ریه قرار می گیرند، ممکن است بعد از ماه ها یا سال ها درگیر علائم چسبندگی ریه شوند. البته میزان آسیب وارد شده به ریه ها به موارد زیر بستگی دارد:

• استفاده از شیمی درمانی
• میزان تابش جذب شده
• وجود دیگر بیماری های ریوی
• اندازه قسمت تحت تابش ریه

عوامل شغلی و محیطی

قرار گرفتن در معرض بسیاری از سموم و آلاینده ها می تواند موجب آسیب رسانی به ریه ها می شود. برخی از این سموم عبارتند از:

• الیاف آزبست
• گرد و غبار دانه
• گرد و غبار فلزات سنگین
• گرد و غبار زغال سنگ
• گرد و غبار سیلیس
• فضولات حیوانات و پرندگان

عوامل خطرساز چسبندگی ریه کدامند؟

برخی از عواملی که احتمال ابتلا به چسبندگی ریه را افزایش می دهند عبارتند از:

• جنسیت: مردان بسیار بیشتر از زنان در معرض ابتلا به چسبندگی ریه قرار دارند.
• سن: بسیاری از افراد مبتلا به چسبندگی ریه سالخورده و مسن می باشند. به طور کلی اغلب افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، بین سنین ۵۰ تا ۷۰ سال قرار دارند.
• مشاغل خاص: افرادی که در صنعت کشاورزی، ساخت و ساز و معدن مشغول به کار می باشند، به خاطر قرار گرفتن در معرض انواع آلودگی ها دچار آسیب های ریوی می شوند. به همین خاطر خطر ابتلا به چسبندگی ریه در این افراد بسیار بیشتر است.
• عوامل ژنتیکی: اگر عضوی از خانواده شما مبتلا به چسبندگی ریه باشد، احتمال ابتلای شما به این بیماری بسیار افزایش می یابد.
• درمان سرطان: استفاده از داروهای شیمی درمانی و انجام پرتو درمانی در قفسه سینه می تواند خطر ابتلا به چسبندگی ریه را افزایش دهد.
• داشتن زمینه: مشکلاتی نظیر بیماری آمفیزم ریه و آسم نیز می تواند موجب مشکلات تنفسی و تنگی نفس شوند. چنانچه هریک از علائم مذکور را تجربه کردید، به منظور تشخیص و درمان چسبندگی ریه به پزشک مراجعه کنید.
• مصرف سیگار: افراد سیگاری بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به چسبندگی ریه قرار دارند.

تشخیص چسبندگی ریه چگونه انجام می شود؟

ابتدا پزشک به منظور تشخیص چسبندگی ریه در خصوص سابقه خانوادگی و پزشکی فرد سؤالاتی را مطرح می نماید. سپس در خصوص شغل فرد و میزان قرار گرفتن در معرض آلاینده ها و سموم سؤالاتی پرسیده می شود. هم چنین ممکن است به منظور تشخیص چسبندگی ریه نسبت به تجویز آزمایشات تصویربرداری اقدام نماید. این آزمایشات طیف وسیعی از ترموگرافی کامپیوتری و اشعه ایکس را در بر می گیرد. ساختار داخلی بدن، بافت ریه ها و شدت آسیب ریه ها به وسیله تصویربرداری مشخص می شود.

اکوکاردیوگرام، راه دیگر تشخیص چسبندگی ریه است. با استفاده از امواج صوتی چگونگی کارکرد قلب مورد بررسی قرار می گیرد. هم چنین پزشک اقدام به بررسی میزان فشار در قسمت راست قلب می نماید. آزمایش گاز خون شریانی راه دیگری است که به منظور تشخیص این بیماری انجام می شود. این آزمایش از یک رگ در مچ گرفته شده و نسبت به اندازه گیری سطح دی اکسید کربن و اکسیژن اقدام می کند.

نگاهی به مهم ترین راه های درمان چسبندگی ریه

به طور کلی اغلب موارد مربوط به چسبندگی ریه به درمان خاصی نیاز ندارد. اما درمان چسبندگی ریه در موارد حاد به دلایل آن و میزان فروپاشی بستگی دارد. از شایع ترین راه های درمان چسبندگی ریه می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• انجام تمرینات تنفسی می تواند یک راه حل ساده باشد.
• تجویز برخی داروها می تواند به بهبود وضعیت بیمار کمک کند. داروهایی نظیر کورتیزون به منظور کاهش التهاب و سرکوب سیستم ایمنی بدن. هم چنین داروهای ضد فیبروز می توانند مانع ایجاد زخم در ریه ها شوند.
• اجتناب از مصرف سیگار در افراد سیگاری می تواند کمک کننده باشد.
• توانبخشی ریوی به عنوان یکی از درمان های حمایتی مورد استفاده قرار می گیرد.
• اگر وضعیت بیمار حاد شد، می توان از طریق اکسیژن دهی به حفظ سطح اکسیژن در خون بیمار کمک کرد.
• در صورتی که تمامی موارد مذکور با شکست مواجه شود، معمولا پزشک پیوند ریه را پیشنهاد می کند.

منبع : آرگا