شعر ماندگار ( 8 )
بانِدایِ مُبهَمِ خویش مات و مَبهوت میرَوَم پیش من وَزیرِ مَستِ شَطرَنج شاهِ خود را میدَهَم کیش در جُنونِ نابَلَد کُش ؛ قاتِلَم من قاتِلِ خویش... مِثلِ عَقرَب بِینِ آتَش عَقلِ خود را میزَنَم نیش...
بانِدایِ مُبهَمِ خویش مات و مَبهوت میرَوَم پیش
من وَزیرِ مَستِ شَطرَنج شاهِ خود را میدَهَم کیش
در جُنونِ نابَلَد کُش ؛ قاتِلَم من قاتِلِ خویش ...
مِثلِ عَقرَب بِینِ آتَش عَقلِ خود را میزَنَم نیش ...
احسان پیرحیاتی
30 7 1402
من وَزیرِ مَستِ شَطرَنج شاهِ خود را میدَهَم کیش
در جُنونِ نابَلَد کُش ؛ قاتِلَم من قاتِلِ خویش ...
مِثلِ عَقرَب بِینِ آتَش عَقلِ خود را میزَنَم نیش ...
احسان پیرحیاتی
30 7 1402