کرم

گفتم بحر کرمت بی کرانه است
گفتا تو کم از آن بهره نداری
گفتم ز لطف دوای درد کن
گفتا به سخن حیله داری
گفتم که شبی استجابت دعا کن
گفتا آهی برو که بسی چاره داری
اشک ز دو دیده چون روان شد
گفتا به درون آی دلی شکسته داری
1403 1 10 آهی