عشق

عشق همچون خون دل در شیشه است
عشق گویی یاور دیرینه است
عشق همچون لاله ای افتاده است
عشق گویی کوچ یک دیوانه است
عشق مجنونیست در ویرانه ای
شاید او دارد دوچند همخانه ای
عشق را در صورت نوری ببین ؟
فرض کن آن نو آید بر زمین
عشق چون باشد همه عالم خوش است
عشق را گر سر نباشد ناخوش است
عشق هست در چشمه ی قلبت پدید
چشمه یابی میشود دریا پدید
عشق را زیبا ببین زیبا شوی
همچون قرص ماه در دریا شوی
عشق چون خورشید بر فرش زمین
میدهد جان را به موجود زمین
عشق در ویرانی و آبادی است
عشق اندر سختی و آسانی است
عاقبت را من بگویم عشق چیست
عشق آن نور به دل زندانی است