آمده ام . . .

از طایفه عشق و جنون ، آمده ام
با مرکبی از قیام و خون ،آمده ام
بر پشت کج و قامت خسته ام بنگر ؛
خود ، خواهی فهمید ؛ که چون آمده ام

زنهار ؛ که با چراغ بالا نروی
از ترس غم و فراق ، تنها نروی
این عشق نکن عیان و با درد بساز ؛
تا سمت حصار باغ حاشا ، نروی. . .